Η κρίση θέλει ηγέτη – Ο Ελληνισμός αιμορραγεί ακατάσχετα κι ακόμα αναζητεί τον ηγέτη του.
άρθρο του Πανίκου Ελευθερίου
«Η κρίση θέλει ηγέτη!» Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ήταν ένα εύστοχο και απόλυτα πετυχημένο προεκλογικό σύνθημα που βοήθησε τα μέγιστα τον Νίκο Αναστασιάδη, στο να αναρριχηθεί στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μετά την εκλογή του, κατηγορήθηκε (όχι άδικα κατά την άποψη μας) ότι υπέκλεψε την ψήφο των πολιτών με «ψευδείς παραστάσεις». Χρησιμοποιώντας…, επισημαίνουν οι κατήγοροι του, εύηχα συνθήματα και… «δεσμεύσεις» που ως γνωστόν δεν τηρήθηκαν, αλίευσε τις ψήφους των πολιτών που πίστεψαν προφανώς, ότι η Κύπρος θα είχε καλύτερη προοπτική, αν αναλάμβανε με «το στιβαρό του χέρι…» ο… «ηγέτης της κρίσης», Νίκος Αναστασιάδης.
Υποφέρουμε και θα υποφέρουμε για πολύ ακόμα από τους μετασεισμούς του κουρέματος των καταθέσεων, που οδήγησαν ουσιαστικά στην κατάρρευση της Κυπριακής Οικονομίας και στα δεσμά των μνημονίων και της «Τροϊκοκρατίας». Υποφέρουμε και θα υποφέρουμε και μελλοντικά, από τους «ελιγμούς» και τις νέες εκπτώσεις του Προέδρου στο Κυπριακό, όπου φαίνεται ότι ως εκ θαύματος παρέλαβε την σκυτάλη των υποχωρήσεων, από τον προκάτοχο του, Δημήτρη Χριστόφια. Μόλις έληξε η «περίοδος χάριτος» που επέβαλαν οι επιπτώσεις του κουρέματος των καταθέσεων, προέκυψε η συμφωνία Αναστασιάδη-Έρογλου, της 11ης Φεβρουαρίου του 2014, ως μια «πανηγυρική» επιβεβαίωση της προσκόλλησης του Νίκου Αναστασιάδη στις χρεοκοπημένες συνταγές του παρελθόντος. Υπενθυμίζουμε ότι μέσω αυτής της συμφωνίας εκχώρησε χωριστή κυριαρχία σε «τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος» που θα δημιουργηθεί μέσα από τη διαδικασία «παρθενογένεσης».
Έκτοτε…, ακολουθήθηκε μια… πτωτική και ολισθηρή πορεία που καταλήγει στην αποδοχή εκ μέρους του, της συζήτησης της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου, πριν από την λύση του Κυπριακού. Κι αυτό, παρά τις «δεσμεύσεις» περί του αντιθέτου και την αρχική «ηρωική στάση» που τήρησε, αποχωρώντας από τις συνομιλίες, λόγω των Τουρκικών προκλήσεων στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ. Προσπάθησε ο Πρόεδρος να αμυνθεί, λέγοντας ότι τον ξεγέλασαν και γι’ αυτό είχε προβεί στον «ελιγμό» αυτό. Σημασία έχει ότι τη μέγιστη αυτή υποχώρηση (τον «ελιγμό του ευέλικτου Προέδρου μας)θα την βρίσκουμε πλέον μπροστά μας κι όχι το αν τον ξεγέλασαν ή όχι. Αλλά τι καλύτερο μπορούσαμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση, της οποίας ο Υπουργός Εξωτερικών δηλώνει, χωρίς ενδοιασμούς, ότι το φυσικό αέριο είναι σαν ένα δέντρο που έπεσε στον δρόμο προς την λύση και ότι… πρέπει να βλέπουμε το δάσος κι όχι το δέντρο; Και… πώς να ελπίζουμε ότι φυσικό αέριο είναι Θεόσταλτο δώρο που μπορεί να αλλάξει τα εις βάρος μας δεδομένα, όταν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, επιθυμούν διακαώς να προσφέρουν το φυσικό αέριο ως κίνητρο για ένα πακέτο «λύσης», κοπής σχεδίου Ανάν, που θα περιλαμβάνει αγωγό φυσικού αερίου που θα περνά μέσω Τουρκίας;
Το τοπίο είναι καταθλιπτικό! Η Τουρκία αναφέρεται σε «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία» και εκμεταλλεύεται τα δώρα Αναστασιάδη, ζητώντας προκαταβολικά, μερίδιο από το Κυπριακό φυσικό αέριο. Η ίδια η χώρα μας από την πλευρά της, συμπεριφέρεται ως… «εκλιπούσα», αδυνατώντας να πείσει ότι μπορεί να ασκήσει κυριαρχία στην επικράτεια της. Ο εκπρόσωπος του Ο.Η.Ε. (που αποδεικνύεται «αντάξιος» του φιλότουρκου Ντάουνερ) ξεκάθαρα ευχαριστεί τον Πρόεδρο για την «προσφορά» της κατάθεσης του φυσικού αερίου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά ότι υποχώρησε στο μείζον αυτό θέμα. Η Τουρκία εισβάλλει στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ. και εγκαθιδρύει γκρίζες και αμφισβητούμενες ζώνες, ενώ οι υποτονικές αντιδράσεις της Κ.Δ. δεν δημιουργούν κανένα κόστος για την Τουρκία. Η δε Μητέρα Πατρίδα είναι απούσα και το ίδιο εξευτελισμένη όσο η Κύπρος. Φτάσαμε στο σημείο να συμμετέχουμε ως Έθνος στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και να μην τολμούμε (ενώ μας δίδεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία) να απαιτήσουμε τις ίδιες κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας.
Ο Ελληνισμός βρίσκεται στον πάτο. Διάγει ίσως, την χειρότερη περίοδο στην μακραίωνη ιστορία του. Μέσα σε αυτό το καταθλιπτικό τοπίο, αναλαμβάνει την Πρωθυπουργία στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας, ταράζοντας τα νερά, όχι μόνο τοπικά, αλλά εκ των πραγμάτων και στο Παγκόσμιο στερέωμα. Κάποιοι στην Κύπρο, ακούγοντας να γίνεται λόγος για τις… «ριζοσπαστικές θέσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν την ψευδαίσθηση ότι θα βλέπαμε κάποια αλλαγή και στο Κυπριακό. Ήρθε να τους προσγειώσει όλους, με την ομιλία του ενώπιον της ολομέλειας της Κυπριακής Βουλής, μέσω της οποίας, ουσιαστικά έμπηξε απανωτές μαχαιριές στο σώμα του Κυπριακού Ελληνισμού. Μίλησε για «δίκαιη λύση» Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, μίλησε για… «Έλληνες και Κύπριους» και… έτι χειρότερο…, επικαλέστηκε την περσινή καταστροφική συμφωνία Αναστασιάδη-Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου. Δεν ξεχνούμε ποιος κυβερνά την Κύπρο και ως εκ τούτου, δεν περιμέναμε από τον Τσίπρα να γίνει βασιλικότερος του βασιλέως. Τουλάχιστον όμως να μην υποτιμούν την νοημοσύνη μας, εμπαίζοντας μας τόσο βάναυσα: «Δίκαιη και βιώσιμη λύση» και Δ.Δ.Ο. δεν μπορούν να συνυπάρξουν!
Το μόνο που μας κρατά στη ζωή είναι η Τουρκική αχορταγία, που ανάγκασε κι αυτόν ακόμα τον «ευέλικτο Αναστασιάδη» να αποχωρήσει από τις συνομιλίες. Οι Τούρκοι έχουν την στρατηγική τους και τους στόχους τους (και είμαστε σίγουροι ότι ξέρουν τι κάνουν). Εμείς όμως, με την «πολιτική του ποδαριού» που εφαρμόζει ο Γιαννάκης Κασουλίδης, ξέρουμε τι κάνουμε; Λέγαμε να αντέξουμε να περάσει η πενταετία του Χριστόφια και αντέξαμε. Θα αντέξουμε ως Κυπριακός Ελληνισμός και ως αλώβητη νομικά, Κυπριακή Δημοκρατία (το τελευταίο οχυρό που μας απέμεινε) και δεύτερη πενταετία, υπό την διακυβέρνηση ενός Νίκου Αναστασιάδη, ειδικά όταν αυτός θα στηρίζεται από έναν διεθνιστή και άπειρο στο Κυπριακό, Αλέξη Τσίπρα; Ένα μέγα ερώτημα είναι το κατά πόσον ο Πάνος Καμμένος θα μείνει σταθερός στις αρχές που διακηρύττει ή αν θα «ξεριζωθει» από τον… ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν άλλαξε τίποτε… Η Κύπρος στενάζει ακόμα, κάτω από την μπότα της Τουρκικής κατοχής, με την απειλή για ολοκληρωτικό αφανισμό του Κυπριακού Ελληνισμού, να εξακολουθεί να επικρέμεται. Η Μητέρα Πατρίδα παραπαίει, αδυνατώντας να προστατεύσει την ιδιαίτερη μας πατρίδα Κύπρο. Ο Ελληνισμός αιμορραγεί ακατάσχετα κι αναζητεί ακόμα τον ηγέτη του. Ηγετίσκοι, (κομματάρχες κι όχι Εθνικοί ηγέτες) έρχονται και φεύγουν, ο εκλεκτός όμως, ο «ηγέτης της κρίσης», ακόμα να φανεί. Δεν άλλαξε τίποτε, αυτή είναι η αλήθεια. Μαθημένα όμως είναι τα βουνά στα χιόνια. Σηκώνουμε ψηλά τα μανίκια και συνεχίζουμε. Ο αγώνας για μια Κύπρο ελεύθερη κι έναν Ελληνισμό ανεξαρτητοποιημένο από τους ξένους δυνάστες του, συνεχίζεται!!!
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος (05,02.2015)
