Η πολιτισμική γενοκτονία των κατεχομένων

Του Μάριου Πουλλάδου

Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Η «εξολόθρευση» αποτελεί το έβδομο στάδιο της γενοκτονίας και συνοδεύεται με καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς ενός λαού, ούτως ώστε να εξαφανιστεί ολοκληρωτικά η ιστορικότητα της ύπαρξής του

Η προσπάθεια εξαφάνισης κάθε ελληνικού στοιχείου στα κατεχόμενα εδάφη είναι συνήθης τακτική που εφαρμόζουν διαχρονικά οι Τούρκοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η καταστροφή τάφων ηλικίας 1200 χρόνων στην Αρμενία, από τους Αζέρους Τούρκους

Μόνο μια βόλτα αρκεί να κάνει κανείς στα κατεχόμενα χωριά και πόλεις, για να αντικρίσει το αποκρουστικό θέαμα από τα κατεστραμμένα προαύλια εκκλησιών, τα ερειπωμένα σπίτια, τις λεηλατημένες εκκλησίες να έχουν μετατραπεί σε τουαλέτες, στάβλους, πιτσαρίες και μπαράκια…

Το επίπεδο πολιτισμού ενός λαού κρίνεται με γνώμονα τη συμπεριφορά και τον σεβασμό που επιδεικνύει απέναντι στον πολιτισμό και τους νεκρούς ενός άλλου λαού, έστω και αν αυτός αποτελεί εν δυνάμει εχθρό του. Στην περίπτωση της Κύπρου, η συμπεριφορά των Τούρκων εισβολέων, όσον αφορά τη διαχείριση της πολιτισμικής και θρησκευτικής μας κληρονομιάς στα κατεχόμενα εδάφη, αποδεικνύει ξεκάθαρα, ακόμα και για τον πιο δύσπιστο, το αληθινό πρόσωπο του Αττίλα.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η πολιτιστική μας κληρονομιά αποτελεί το πιστοποιητικό γέννησης του λαού μας και μαρτυρεί παράλληλα την αδιαίρετη συνέχεια του κυπριακού Ελληνισμού μέσα στον χρόνο. Αυτήν ακριβώς τη συνέχεια επιδιώκουν να εξαφανίσουν οι Τούρκοι και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο επιδίδονται σε μιαν ανελέητη πολιτισμική γενοκτονία των κατεχομένων εδώ και 40 χρόνια. Η γενοκτονία αυτή του πολιτισμού εκτελείται με συνέπεια μέσω της αλλαγής των τοπωνυμίων σε όλες τις ελληνίδες πόλεις και χωριά των κατεχομένων, και την αντικατάστασή τους από τουρκικά ονόματα, και συμπληρώνεται ταυτόχρονα με την πληθυσμιακή αλλοίωση και εκτοπισμό του τοπικού στοιχείου.

Η μέθοδος των γενοκτόνων

Επί του θέματος, ο νομικός και ειδικός σε θέματα γενοκτονιών Gregory Stanton χωρίζει τις γενοκτονίες σε 8 στάδια. Ονομάζει το έβδομο στάδιο της γενοκτονίας ως «εξολόθρευση» και στο οποίο, πέραν από τις μαζικές δολοφονίες αμάχων, συντελείται ταυτόχρονα και καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς από τον γενοκτόνο, ούτως ώστε να εξαφανιστεί ολοκληρωτικά η ιστορικότητα της ύπαρξης μιας ομάδας ανθρώπων.

Στο αμέσως επόμενο στάδιο, αυτό της άρνησης, ο ίδιος αναφέρει πως οι δράστες ξεθάβουν τους μαζικούς τάφους, προσπαθούν να καλύψουν τα αποδεικτικά στοιχεία, εκφοβίζουν τους μάρτυρες και αρνούνται ότι διέπραξαν κάποιο έγκλημα. Η Τουρκία έχει διαπράξει όλα αυτά τα εγκλήματα και πέρυσι επιβεβαίωσε, με την στάση της, ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κράτος-δολοφόνου, αφού αρνήθηκε να πληρώσει τις σχετικές αποζημιώσεις που επέβαλε το ΕΔΑΔ.

Βανδαλισμοί και προκλήσεις

Μόνο μια βόλτα αρκεί να κάνει κανείς στα κατεχόμενα χωριά και πόλεις, για να αντικρίσει το αποκρουστικό θέαμα από τα κατεστραμμένα προαύλια εκκλησιών, τα ερειπωμένα σπίτια, τις λεηλατημένες εκκλησίες να έχουν μετατραπεί σε τουαλέτες, στάβλους, πιτσαρίες και μπαράκια. Την ασέβεια και την ύβριν του τουρκικού στρατού απέναντι στους νεκρούς μπορεί κανείς εύκολα να τη διακρίνει, αν περάσει έξω από τα διάφορα νεκροταφεία.

Στην Αμμόχωστο, τα σημάδια της τουρκικής βαρβαρότητας φανερώνονται στο μίσος με το οποίο οι εισβολείς προσπάθησαν να ξεριζώσουν τα νεκροταφεία της Λαπάθου, του Μαραθόβουνου και του Λευκονοίκου. Μπορεί κάποιος να κατηγορήσει την πλευράς μας ότι δεν έδωσε τη δέουσα σημασία στη διατήρηση των μουσουλμανικών μνημείων, αν και ομολογουμένως πολλά από αυτά είναι σε άρτια κατάσταση. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση οι Έλληνες της Κύπρου δεν προέβησαν σε βανδαλισμούς και καταστροφές των οθωμανικών μνημείων, έστω και αν αυτά είναι «απομεινάρια της ολόμαυρης και της πικρότατης σκλαβιάς», που είπε και ο Παλαμάς.

Πολύ περισσότερο, η πλευρά μας δεν προέβη σε πράξεις που να θίγουν το θρησκευτικό φρόνημα των μουσουλμάνων, όπως έπραξαν πέρυσι τα τουρκικά «μοντέλα», όταν φωτογραφήθηκαν ημίγυμνα πάνω στους κατεστραμμένους σταυρούς μέσα σε νεκροταφείο των κατεχομένων. Ασχέτως αν η συγκεκριμένη πράξη είναι αποτέλεσμα άγνοιας η συνειδητής βεβήλωσης, εντούτοις, υποδηλώνει τη διαφορά νοοτροπίας και επιπέδου που υπάρχει ανάμεσα στους δυο πολιτισμούς.

Δερβίσηδες στον Άγιο Νικόλαο

Υπενθυμίζεται ότι οι Τούρκοι προχώρησαν και σε παρόμοιες προκλητικές συμπεριφορές καπηλευόμενοι τα πολιτιστικά μας μνημεία, οργανώνοντας οθωμανικούς χορούς Δερβίσηδων μέσα στον βυζαντινό ναό του Αγίου Νικολάου στην κατεχόμενη Λευκωσία. Ο εν λόγω ναός, που χρονολογείται από τον 12° αιώνα μ.Χ., λειτουργεί πλέον σαν εκθεσιακός χώρος, προκειμένου να κερδοσκοπούν οι Τούρκοι με παραστάσεις για τους τουρίστες. Αυτό ωστόσο που σκανδαλίζει ακόμη περισσότερο είναι η ανοχή που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β', που μόλις τον περασμένο χρόνο δήλωνε πως «η συνύπαρξη αποτελεί μονόδρομο», επιλέγοντας τη μέρα της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου για να τραπεζώσει τον Μουφτή των κατεχομένων.

Σύληση αγιογραφιών και αρχαιοκαπηλία

Η προσπάθεια εξαφάνισης κάθε ελληνικού στοιχείου στα κατεχόμενα εδάφη είναι συνήθης τακτική, που εφαρμόζουν διαχρονικά οι Τούρκοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η καταστροφή τάφων ηλικίας 1200 χρόνων στην Αρμενία, από τους Αζέρους Τούρκους. Η βαρβαρότητα των Τούρκων δεν περιορίστηκε στην καταστροφή των νεκροταφείων, αλλά επεκτάθηκε επιπλέον και στην καταστροφή ανεκτίμητων έργων τέχνης, που διακοσμούν τα εσωτερικά των κατεχόμενων εκκλησιών μας.

Οι πυροβολισμοί στο πρόσωπο της Παναγίας της Κανακαριάς (6ος μ.Χ. αιώνας) στην κατεχόμενη Λυθράγκωμη, η σύληση των αγιογραφιών στην Κερύνεια του μοναστηριού του Αντιφωνητή στην Καλογραία, είναι μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Τα ανεκτίμητα αυτά πολιτισμικά έργα τέχνης έχουν κατά καιρούς γίνει αντικείμενο αρχαιοκαπηλίας, με πιο ενδεικτική αυτήν του πιο γνωστού Τούρκου αρχαιοκάπηλου Αϊντίν Ντικμέν.

Μόνο πρόσφατα έγιναν κάποιες ενθαρρυντικές ενέργειες γι' αποκατάσταση και επαναπατρισμό κάποιων εκκλησιαστικών κειμηλίων, τα οποία πωλήθηκαν στη Γερμανία μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Συγκεκριμένα, πρόκειται για 173 κειμήλια, όπως μέρη τοιχογραφιών από τον ναό της Παναγίας Περγαμηνιώτισσας στην Ακανθού (12 αι. μ.Χ.), ψηφιδωτό του Αποστόλου Θωμά από την Παναγία Κανακαριά (6ος αι. μ.Χ.), παλαιά χειρόγραφα αλλά και αριθμός εικόνων.

Ύβρις

Εκτός φυσικά από τα διάφορα εκκλησιαστικά και βυζαντινά κειμήλια, μεγάλος είναι και ο αριθμός έργων τέχνης από την περίοδο της αρχαιότητας, τα οποία γίνονται αντικείμενο λαθρεμπορίας και παράνομων ανασκαφών. Διάφορα πανεπιστήμια της Τουρκίας διεξάγουν κατά καιρούς ανασκαφές και στην περιοχή της Σαλαμίνας, με τα ευρήματα να μεταφέρονται είτε στα τουρκικά μουσεία είτε σε παράνομες συλλογές του εξωτερικού ή σε άλλους άγνωστους προορισμούς. Παράλληλα, αποκρουστικό είναι θέαμα που αντικρίζει κανείς βλέποντας το απαράδεκτο δράμα που επικρατεί στα αρχαία θέατρα, μετά από τις παραστάσεις που διενεργούν οι Τούρκοι, με σωρούς από σκουπίδια να είναι ριγμένα στα ιερά μάρμαρα των προγόνων μας.

Η σωστή διεθνοποίηση

Στο πλαίσιο λοιπόν διεθνοποίησης του Κυπριακού, και στην προσπάθειά μας για επαναφορά του ζητήματος της τουρκικής εισβολής και κατοχής στη σωστή του βάση, όλα αυτά αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια του τουρκικού επεκτατισμού και προθέσεων. Αυτό που επιχειρείται είναι μια πολιτισμική γενοκτονία, με απώτερο στόχο τον αφανισμό κάθε ελληνικού στοιχείου, που να μαρτυρεί το προηγηθέν έγκλημα. Με αυτά, λοιπόν, τα δεδομένα, είναι επιτακτική η ανάγκη ενεργοποίησης της πολιτισμικής μας διπλωματίας.

Πρωτοβουλίες που εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο, όπως η έκθεση φωτογραφίας που πραγματοποιήθηκε στο Ισραήλ με θέμα την Αμμόχωστο, αλλά και αυτή που αφορά την καταστροφή της πολιτισμικής κληρονομιάς της Κερύνειας στη Βιένη, είναι σίγουρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Επιπλέον, απαραίτητη κρίνεται και η κατασκευή πολιτιστικών μνημείων σε κεντρικά σημεία της Κύπρου σε όλες τις πόλεις, προσιτά στους τουρίστες, για να ενημερώνονται για το συνεχιζόμενο έγκλημα που συντελείται στα κατεχόμενα. Η προβολή μίνι-ντοκιμαντέρ και η ενημέρωση εκ μέρους των ξεναγών επί του θέματος, μέσα από τις τηλεοράσεις των τουριστικών λεωφορείων με υποτίτλους στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, εβραϊκά και ρωσικά, θα ενίσχυαν ακόμη περισσότερο τον αγώνα μας για δικαίωση.

Πηγή: Εφημερίδα "Σημερινή"