Η ψυχή μας είναι σαν την θάλασσα...
Η ψυχή μας είναι σαν την θάλασσα. Μια γαλήνη και μπουνάτσα, μια φουρτούνα και φουσκοθαλασσιά. Εκεί που γελάμε κλαίμε και εκεί που ελπίζουμε αισθανόμαστε ότι θα καταποντιστούμε. Η πίστη με την απιστία παλεύουν στην ψυχή μας. Η ελπίδα με την απόγνωση γδέρνονται στα σωθικά μας. Το όνειρο με τους εφιάλτες κυνηγιούνται μες στις νύχτες μας. Όμως αυτό είναι ζωή. Έτσι βιώνεται η σχέση με τον εαυτό μας και τον Θεό. Η πίστη είναι μια υπόθεση ζωντανή. Είναι μια σχέση με το Θεό που προσπαθεί να κτίσει την εμπιστοσύνη. Πάλλεται, παιδεύεται, χάνεται και βρίσκεται, πεθαίνει και αναστήνετε. Όποιος σας πει ότι έχει πίστη σταθερή, αταλάντευτη και ασάλευτη ή σας λέει ψέματα ή δεν έχει ζήσει την εμπειρία της σχέσης με τον ζώντα Θεό. Η σταθερότητα στην πίστη είναι χαρισματικό γεγονός και όχι δικό μας κατόρθωμα. Σε μια πρόσφατη γαλλική ταινία με τίτλο «οι Αθώες», μια ιατρός που έχει πάει σε ένα γυναικείο μοναστήρι να βοηθήσει μοναχές που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από στρατιώτες, ρωτάει την μοναχή Μαρία, που έχει περάσει μεγάλους πειρασμούς και φρικτές δοκιμασίες, «Μαρία τι είναι πίστη; Πίστη είναι, 24 ώρες αμφιβολία και δέκα λεπτά ελπίδα…»…
π.Λίβυος
