Ἀρχὴ σοφίας (Κώστας Βάρναλης )
«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ». Ὁ ἕνας Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου, καὶ χάηδεμα τ' ἀνέμου, κελάηδημα πουλιοῦ, ξανάνιωμ' Ἀπριλιοῦ! Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη! Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει. Λίγη χαρὰ σ' ἀφτὰ...
Ἰχνηλατῶντας Ποιητικὰ Μονοπάτια
Εἰς τὸν Προδότην - ᾨδὴ Ἐννάτη (Ἀνδρέας Κάλβος)
στροφὴ πρώτη. Ἐγύρισε ταὶς πλάταις του· φεύγει, φεύγει ὁ προδότης· ἀλαμπῆ σέρνει τ᾿ ἅρματα φαρμακερά, τὸ στῆθος του ἔγινεν ᾅδης. 5 β´. Τὸν σταυρὸν καὶ τοὺς Ἕλληνας ἄφησ᾿ ὀπίσω, ἐξάπλωσεν ἀδελφικῶς τὴν χεῖρα του...
Δὸν Κιχώτης (Κώστας Οὐράνης)
Ἀτσάλινος καὶ σοβαρὸς ἀπάνω στ᾿ ἄλογό του τὸ ἀχαμνό, τοῦ Θερβαντὲς ὁ ἥρωας περνάει, καὶ πίσω του, τὸ στωικὸ γαϊδούρι του καβάλα ὁ ἱπποκόμος του ὁ χοντρὸς ἀγάλια ἀκολουθάει. Αἰῶνες ποὺ ξεκίνησε κι αἰῶνες...
Αἱ Εὐχαί - ᾨδὴ Ἕκτη (Ἀνδρέας Κάλβος)
στροφὴ πρώτη. Τῆς θαλάσσης καλήτερα φουσκωμένα τὰ κύματα ῾νὰ πνίξουν τὴν πατρίδα μου ὡσὰν ἀπελπισμένην, ἔρημον βάρκαν. 5 β´. ῾Στὴν στεριάν, ῾ς τὰ νησία καλήτερα μίαν φλόγα ῾νὰ ἰδῶ παντοῦ χυμένην, τρώγουσαν πόλεις, δάση,...
Ἀμοργός (Νίκος Γκάτσος)
Μὲ τὴν πατρίδα τους δεμένη στὰ πανιὰ καὶ τὰ κουπιὰ στὸν ἄνεμο κρεμασμένα Οἱ ναυαγοὶ κοιμήθηκαν ἥμεροι σὰν ἀγρίμια νεκρὰ μέσα στῶν σφουγγαριῶν τὰ σεντόνια Ἀλλὰ τὰ μάτια τῶν φυκιῶν εἶναι στραμένα στὴ θάλασσα...
Φόροι (Γεώργιος Σουρής)
Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη, ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα...
Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα (Νικηφόρος Βρεττάκος)
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει. Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα στοὺς γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ δὲν ξέρουνε...
Θεατρίνοι, Μ. Α. (Γιῶργος Σεφέρης)
Στήνουμε θέατρα καὶ τὰ χαλνοῦμε ὅπου σταθοῦμε κι ὅπου βρεθοῦμε στήνουμε θέατρα καὶ σκηνικά, ὅμως ἡ μοίρα μας πάντα νικᾶ. Καὶ τὰ σαρώνει καὶ μᾶς σαρώνει καὶ τοὺς θεατρίνους καὶ τὸ θεατρώνη ὑποβολέα καὶ...
