Κκέλης Χρίστος - Μιχαήλ Γεώργιος - Στυλιανού Μιλτιάδης

Μαντάτα μαύρα σου έφεραν Κισσόνεργα το Μάρτη,
για το Γιωργάκη Μιχαήλ, και Χρήστο τον αντάρτη.
Ο Γιώργος ήταν μαθητής, για τη τη γλυκιά πατρίδα
δε δείλιασε και πέταξε σ' Αγγλους χειβομβίδα.
Ήταν οι εχθροί αμέτρητοι και αυτός ήτανε μόνος
πολλές του ρίξαν τουφεκιές αβάσταχτος ο πόνος.
Ο Κκέλης που τον εμύησε στο θρυλικό αγώνα
ήταν αντάρτης στο βουνό τους πολεμάει ακόμα.
Το θάνατο εκδικήθηκε τους Άγγλους κυνηγούσε
μα και ο δικός του θάνατος γνώριζε δεν θα αργούσε
Ήξερε πως για αργύρια κάποιος θα τον προδώσει
και ύπουλα και άνανδρα Άγγλος θα τον σκοτώσει.

.~.

Ξεμέρωνε πικρός κι' αυτός ο Μάρτης
των Άγγλων οδηγούσε τα καμιόνια
δεν πρόλαβαν να δουν τα χελιδόνια
ο ένας μαθητής κι' ο άλλος αντάρτης
Πώς μπόρεσαν

Ο ήλιος πεισματώνει δεν θα δύσει
η νύχτα στην Κισσόνεργα δεν θα 'ρθει
για το μικρό παιδί και τον αντάρτη
ο θάνατος το σκέφτεται ν' αργήσει
Πώς μπόρεσαν

Της εκκλησιάς τα βάγια, τα πετραχήλια τ' άγια
γίναν χειροβομβίδες για ελεύθερες πατρίδες.
Είδα και τι δεν είδα τα σπλάχνα σου πατρίδα
και αν πήραν οι φονιάδες υπάρχουμε χιλιάδες.

Η Παναγιά στο εικόνισμα θλιμμένη
μαζί με το Χριστό και δύο άλλους
κρατάει αυτούς που είπανε μεγάλους
τον Μιχαήλ απόψε και το Κκέλη
Πώς μπόρεσαν

Η ΕΝΕΔΡΑ (ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ)

Εσύ του Μαραθώνα νέος Μιλτιάδης
το τιμημένο όνομα εδόξασες ξανά
το σώμα σου οι Αγγέλοι και όχι ο Άδης
το πήρανε ψάλνοντας το Ωσαννά

Τη λεβεντιά σου Στυλιανού οι Άγγλοι δεν μπορούσαν
βρήκαν προδότες τους πλήρωσαν πολλά
σε περικύκλωσαν με μάσκες που φορούσαν
και σε σκοτώσαν με το Κκέλη τα σκυλιά.

.~.

Η λευτεριά πάντα πληρώνεται με αίμα
κάθε φορά που αγγέλους βλέπεις με τα όπλα στη σειρά
και στα κλεφτά το Μάρτη του '57

Στην ενέδρα που σού στήσαν
την καρδιά σου σκίσαν αίμα και ψωμί
οι λαοί να κοινωνάνε, δίκιο να ζητάνε
και Θεού κραυγή για μια πατρίδα γη

Σε πρόδωσαν στου χάρου εκεί το περιβόλι
Σε τέλειωσαν μα νέο Μιλτιάδη κι οι εχθροί σε βάφτισαν
μέσα στο νου θα ζείς
Μιλτιάδη Στυλιανού

Στην ενέδρα που σού στήσαν
το κορμί σου αγγίξαν, πήραν οι ουρανοί
οι λαοί να προσκυνάνε, δίκιο να ζητάνε
και Θεού κραυγή, για μια πατρίδα γη

Από το μουσικό έργο του Γιάννη Δημητρά ΑΓΙΑ ΚΥΠΡΟΣ 204 ΠΝΟΕΣ (Όσοι και οι ήρωες και τα θύματα του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α)