Κραυγές των Μακεδονομάχων από τον τάφο τους

Ο ήρωας του Μακεδονικού αγώνα Παύλος Μελάς

Πριν από 15 μέρες, στο κέντρο της Αθήνας, όταν οι διαδηλωτές άκουσαν τον Μίκη Θεοδωράκη κλείνοντας την ομιλία του, να λέει με συγκίνηση «Η Μακεδονία είναι μία και ήταν, είναι και θα είναι πάντα Ελληνική», βροντοφώναξαν κι εκείνοι το σύνθημα «Η Μακεδονία, είναι Ελληνική!» στέλνοντας το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Στην ελληνική κυβέρνηση και κυρίως στους Σκοπιανούς, που εδώ και δεκαετίες γαλουχήθηκαν, με την ιδέα και να πιστεύουν ότι είναι απόγονοι των βασιλέων της Μακεδονίας Φιλίππου και Μεγάλου Αλεξάνδρου και με μια κολοσσιαία προπαγάνδα να παρασύρουν σ’ αυτήν την ιστορική γελοιότητα μεγάλο αριθμό κρατών, παραποιώντας την ιστορία.

Κάνοντας μία ιστορική αναδρομή του μεγάλου προβλήματος, φτάνουμε στο 1870 με την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας (σχισματική από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως) όπου είχε δοθεί το δικαίωμα στους Βουλγάρους να επεκταθούν με την μορφή της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας, σε αρκετά μεγάλη περιοχή της Μακεδονίας.

Οι εξελίξεις αργότερα στη Μακεδονία, που τελούσε υπό Οθωμανική κατοχή, απέδειξαν πως οι δυνάμεις του Πατριαρχείου δεν ήταν αρκετές για να θέσουν φραγμό στην Βουλγαρική διείσδυση, μετά την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου του 1878, που απειλούσε να αλλοιώσει τον εθνολογικό χαρακτήρα της. Οι Βούλγαροι δάσκαλοι καταρτίζονται ειδικά για την Μακεδονία και αποστέλλονται για τον αγώνα του πανσλαβισμού, εναντίον των… Γραικομάνων (όπως έλεγαν υποτιμητικά τους Έλληνες). Αντίθετα οι Έλληνες δάσκαλοι περιορίζονται απλώς στην τυπική διδασκαλία, αδιαφορώντας τελείως για την ανάπτυξη και την τόνωση του Ελληνικού εθνικού φρονήματος.

Ας δούμε όμως μέσα από επίσημα στοιχεία για τα σχολεία της περιοχής, την σύνθεση του πληθυσμού σε δύο σημαντικά βιλαέτια, του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης.

Το 1902 στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου υπήρχαν 477 ελληνικά σχολεία με 27.106 μαθητές, 242 βουλγαρικά με 8.767 μαθητές, 39 ρουμανικά με 1.619 μαθητές και 32 σερβικά με 1.142 μαθητές. Υπήρχαν επίσης ελληνικά γυμνάσια στο Μοναστήρι με 1.696 μαθητές, στην Κοζάνη 970, στο Τσοτύλι 450, στη Σιάτιστα 878, στην Κορυτσά 1.612, ενώ βουλγαρικά υπήρχαν μόνο στο Μοναστήρι με 1.315 μαθητές.

Την ίδια εποχή, στο Βιλαέτι της Θεσσαλονίκης υπήρχαν 521 ελληνικά σχολεία με 32.534 μαθητές, 319 βουλγαρικά με 9.544 μαθητές, 21 σερβικά με 532 μαθητές και 10 ρουμανικά με 383 μαθητές. Υπήρχαν επίσης ελληνικά γυμνάσια στη Θεσσαλονίκη με 2.160 μαθητές, στη Βέροια με 723 και στις Σέρρες με 1.566, ενώ υπήρχε ένα βουλγαρικό στη Θεσσαλονίκη με 764 μαθητές και ένα σερβικό με 280.

Παράλληλα, τη χρονιά εκείνη υπήρχαν έξι Βούλγαροι επίσκοποι (Πελαγωνία, Στρώμνιτσα, Νευροκόπι, Δίβρα, Βέλες και Αχρίδα), ενώ αντίστοιχα υπήρχαν σ’ όλη την περιοχή, 26 Ελληνικές μητροπόλεις. Η Βουλγαρική Εξαρχία με την βοήθεια του βουλγαρικού κράτους πολλαπλασιάζει τις προσπάθειες επέκτασης της βουλγαρικής εκκλησίας στη Μακεδονία, εξαναγκάζουν τους Σέρβους να στραφούν στην Εξαρχία τους και να προσχωρούν οι μαθητές τους στα βουλγαρικά σχολεία. Την ίδια εποχή, οι Βούλγαροι κομιτατζήδες και παραστρατιωτικές ομάδες, επιδίδονται στις ελληνικές περιοχές, σ’ ένα πρωτοφανές όργιο βίας και τρομοκρατίας που άρχισε στα τέλη του 19ου αιώνα και κορυφώθηκε το 1903 έως τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13.

Αρπάζουν ελληνικές εκκλησιές αφού δολοφονούν τους Έλληνες ιερείς ακόμα και εν ώρα λειτουργίας (!) ενώ το ίδιο κάνουν και στα ελληνικά σχολεία με δολοφονίες Ελλήνων δασκάλων!

Το ΒΜΡΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) που είχαν ιδρύσει οι Βούλγαροι δέκα χρόνια πριν, άρχισε την ένοπλη δράση κατά των Ελλήνων μπαίνοντας στα χωριά τους, ανήμερα του Προφήτη Ηλία του 1903, με την γνωστή «Εξέγερση του Ιλιντεν». Έκανε σημαία της προπαγάνδας της, το απατηλό σύνθημα: «η Μακεδονία στους Μακεδόνες», προβάλλοντας την αυτονόμηση και την δημιουργία «Μακεδονικού κράτους».

Τσέτες της ΕΜΕΟ επιτίθεντο με προβοκατόρικο τρόπο σε μεμονωμένα τουρκικά στρατιωτικά τμήματα, ή σκότωναν κανένα Τούρκο για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα και οι υποψίες των Τούρκων στρέφονταν κατά των Ελλήνων, αφού καλλιεργούσαν κατόπιν το κλίμα με την προπαγάνδα τους, ότι τα χτυπήματα προέρχονται από τους Έλληνες! Πρώτα οι Βούλγαροι κομιτατζήδες κυνήγησαν και σκότωσαν αρκετούς Έλληνες κατοίκους και λεηλάτησαν τα χωριά Βίσενη (Βυσσινέα), Ζέλοβο (Ανταρτικό), Ρούλια (Κώτα), Μπιγλίστα, Κλεισούρα, Νεβέσκα (Νυμφαίο). Στο Κρούσοβο πυρπόλησαν τα τουρκικά κυβερνητικά κτίρια, σκότωσαν κυβερνητικούς υπαλλήλους και αρκετούς Έλληνες.

Ο αγωνιστής μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης

Η απάντηση των Οθωμανών ήταν άμεση. Με τους απείθαρχους και ρέποντες στις λεηλασίες Βασιβουζούκους και Γιουρούκους στρατιώτες, εξαπέλυσαν διωγμούς στον άμαχο πληθυσμό, όπου την πλήρωσαν και πάλι, μόνο οι Έλληνες! Στην περιοχή Σαράντα Εκκλησιών, οι Τούρκοι κατέστρεψαν τα Ελληνοχώρια Σκοπός και Ευκάρπιον, 12.000 Έλληνες της περιοχής, διέφυγαν για να σωθούν. Στο Αρμένσκο (Άλωνα) Φλωρίνης, έκαψαν τα 150 από τα 157 σπίτια και σκότωσαν 68, ενώ στο Ράκοβο (Κρατερό), έκαψαν 100 από τα 120 σπίτια.

Συνολικά οι Τούρκοι κατέστρεψαν εξ ολοκλήρου 22 ελληνικά χωριά, άλλα 120 υπέστησαν σοβαρές ζημιές, 50.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι και 2.000 εκτελέστηκαν. Πυρπόλησαν κατόπιν στο μαρτυρικό ελληνικό Κρούσοβο 366 σπίτια και 203 καταστήματα της ελληνικής συνοικίας, σκότωσαν 41 Έλληνες και εκδίωξαν τους κατοίκους. Περιέργως, η βουλγαρική συνοικία παρέμεινε ανέπαφη! Την ίδια τύχη είχαν και οι Έλληνες της Κλεισούρας και της Νέβεσκα (Νυμφαίον).

Ο Τέλος Άγρας, που βρήκε φρικτό θάνατο με απαγχονισμό από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες

Οι σφαγές και τα θλιβερά αυτά γεγονότα συγκίνησαν τους Έλληνες. Απ’ όλα τα μέρη της ελεύθερης Ελλάδος, έσπευσαν εθελοντές να αρχίσουν τον Μακεδονικό Αγώνα, δίπλα στον ηρωικό ρασοφόρο και αγωνιστή Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη). Ο Παύλος Μελάς (τον σκότωσαν οι Τούρκοι κατόπιν προδοσίας των Βουλγάρων κομιτατζήδων στη Στάτιστα το 1904), ο Τέλος Άγρας (ή Σαράντος Αγαπηνός, απαγχονίστηκε από Βούλγαρους κομιτατζήδες το 1907 κοντά στο Βλάδοβο), πολλοί Κρητικοί υπό τον Τσόντο (Βάρδα) και τον Μαζαράκη-Αινιάνα, όπως επίσης πολλοί Μανιάτες και μια σειρά από εξέχουσες προσωπικότητες (Κορομηλάς, Δραγούμης, Καλαποθάκης, Γαρέφης, Σπυρομήλιος κ.α.). Όλοι αυτοί ανηφόρησαν και έθεσαν εαυτούς στην υπηρεσία του Μακεδονικού Αγώνα, δίπλα σε ηρωικές μορφές όπως ο σλαβόφωνος Έλληνας Καπετάν-Κώτας και ο κουτσοβλάχος Έλληνας Γούλης, που φωνάζουν όλοι από τους τάφους τους: Αδέλφια μας Έλληνες! Μην ξεχνάτε τη θυσία μας για να σωθεί η Μακεδονία μας, από τα χέρια των Βουλγάρων κομιτατζήδων...

Ο ήρωας καπετάν Κώττας

Οι απόγονοι αυτών των κομιτατζήδων σήμερα υποστηρίζουν με φανατισμό ξεδιάντροπα ότι είναι… Μακεδόνες, δήθεν απόγονοι του Μεγαλέξανδρου! Και θέλουν να… απελευθερώσουν τα αλύτρωτα εδάφη που κατέχουν οι Έλληνες, την λεγόμενη Μακεδονία του Αιγαίου… Και προβάλουν ως μακεδονική την σλαβική τους διάλεκτο! Και θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε, ότι ο Μεγαλέξανδρος όταν συναντούσε το πρωί τον δάσκαλο του Αριστοτέλη, τον χαιρετούσε στην… «μακεδονική γλώσσα»: «Ντόπρο ούτρο ουτσίτελ!» και όχι στην ελληνική: « Χαίρε διδάσκαλε!..». Είναι άξιο απορίας, που πολλοί ημέτεροι και κυρίως οι πολιτικοί μας, δεν διαβάζουν λίγο την ιστορία μας και μετά να ομιλούν…

Αλλά πέραν τούτου, ας ξαναδιαβάσουν τη δήλωση του Κίρο Γκλιγκόροφ, πρώτου προέδρου των Σκοπίων: «Είμαστε Σλάβοι, δεν έχουμε καμία σχέση με τον Μεγαλέξανδρο. Έχουμε έρθει στα Βαλκάνια τον 6ο με 7ο αιώνα… δεν είναι αυτό που δίνει την ταυτότητα του λαού μας». Και τις δηλώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη: «Πιστεύω ότι οι σύμμαχοι και οι εταίροι μας θα καταλάβουν πως δεν υπάρχει παρά μία Μακεδονία… (και βαθειά συγκινημένος πρόσθεσε) και η Μακεδονία αυτή είναι Ελληνική!» και του Ανδρέα Παπανδρέου: «Για μένα δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να δεχθώ τον όρο Μακεδονία υπό οιανδήποτε μορφή αυτός περιέχεται». Οι σημερινοί πολιτικοί τι λένε;

Πηγή: Real News / Τάσος Κοντογιαννίδης
Ἀναδημοσιευση ἀπό: Pontos-News