Μία μάταιη έκκληση προς τον Τσίπρα: «Please Syriza, please Tsipras … fight this bunch of criminals.»
Του Raul Ilargi Meijer
από το The Automatic Earth – 23-1-2015
###
Ένα Μάτσο Εγκληματίες
Θα ξεκινούσα λέγοντας ότι η Πέμπτη ήταν η πιο θλιβερή ημέρα στην Ευρώπη των τελευταίων 50 ετών, ή κάτι παρεμφερές, λόγω της ακαταλόγιστης και εντελώς παράφρονης γενναιοδωρίας που αποφάσισε η ίδια η ΕΚΤ να προωθήσει, στοχεύοντας για άλλη μια φορά να διασώσει ένα τραπεζικό σύστημα, κάτι που όχι μόνο δεν θα βοηθήσει τους Ευρωπαίους αλλά θα χειροτερεύσει την κατάσταση ακόμα περισσότερο.
Έχω πει πολλές φορές ότι η ΕΕ στη σημερινή της μορφή θα πρέπει να διαλυθεί αύριο το πρωί (αν και δεν είναι το ίδιο ‘αύριο το πρωί’ πια), και αν η $ 1.1 εκατομμύριο x εκατομμύριο «τόνωση» του Ντράγκι ξεκαθαρίζει κάτι, αυτό είναι ότι η διάλυση τώρα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική μέρα με τη μέρα.
Όμως, αποκαλώντας την την πιο θλιβερή ημέρα στην Ευρώπη των τελευταίων 50 ετών, θα έδειχα πολύ λίγο σεβασμό απέναντι σε εκείνους τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στην πρώην Γιουγκοσλαβία και στην ανατολική Ουκρανία. Συνεχίζει όμως να είναι μία πολύ λυπητερή ημέρα. Και ήδη τα σκεφτόμουν όλα αυτά πριν διαβάσω ένα άρθρο της Θεόπης Σκαρλάτου για το BBC που πραγματικά με έκανε να θέλω να κλάψω.
Όταν διαβάζεις για γυναίκες ιατρούς (!) που νοιώθουν αναγκασμένες να εκπορνεύσουν τους εαυτούς τους για να ταΐσουν τα παιδιά τους, όταν διαβάζεις για τον αριθμό των αποβολών που έχει διπλασιαστεί και για το συνολικό συναίσθημα της απελπισίας και της ανέχειας διάσπαρτο στον Ελληνικό πληθυσμό και ιδιαίτερα στους νέους οι οποίοι δεν βλέπουν φως ούτε και για να ξεκινήσουν μία νέα οικογένεια, τότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι: Οι Βρυξέλλες είναι ένα μάτσο εγκληματίες. Και η ανακοίνωση ποσοτικής χαλάρωσης από τον Ντράγκι είναι μια εγκληματική πράξη. Είναι καλό ότι η αγορά των ομολόγων δεν ξεκινά μέχρι τον Μάη και ότι είναι σε μηνιαία βάση, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί ακόμα να σταματηθεί.
Θα επιστρέψω στην ιστορία της Σκαρλάτου σε ένα λεπτό. Πρώτα, η παραφροσύνη της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Το πρόβλημα με την οικονομία της Ευρώπης, αυτό που την οδηγεί σε υψηλή ανεργία και αποπληθωρισμό, είναι ότι οι άνθρωποι δεν ξοδεύουν. Αν η ποσοτική χαλάρωση πραγματικά στοχεύει στην αναζωογόνηση της οικονομίας ή μάχεται τον αποπληθωρισμό, τότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι θα αρχίσουν να δανείζονται μαζικά μόνο και μόνο επειδή ο Ντράγκι αγοράζει ομόλογα – και σύντομα ίσως ακόμη και μετοχές – από τους τραπεζίτες. Απλά, δεν υπάρχει λογική σε αυτό. Οι δεδηλωμένοι στόχοι, ανάπτυξη και αντι-αποπληθωρισμός, δεν είναι αληθείς. Είναι ταχυδακτυλουργία.
Για να επιτευχθούν οι δεδηλωμένοι στόχοι τα χρήματα θα πρέπει να φθάσουν στην πραγματική οικονομία. Όπως έχουν τα πράγματα, το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο Ντράγκι είναι να «ελπίζει» ότι αυτό θα συμβεί. Αυτό δεν είναι αρκετό ούτε με σφαίρες. Δεν έχει να κάνει με αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητά της, είναι ανοησία, γνωρίζουμε ότι όσον αφορά τους δεδηλωμένους στόχους η ποσοτική χαλάρωση δεν είναι αποτελεσματική. Θα αφήσει πάλι την Ευρώπη χωρίς ανάπτυξη και με βαθύτερο αποπληθωρισμό και με ακόμα € 1,1 τρισ. χωμένη στο χρέος. Ενώ οι τράπεζες μπορούν να αυξήσουν τα αποθεματικά τους.
Και δεν είναι ότι ο Ντράγκι δεν καταλαβαίνει. Ο Ντράγκι είναι η Γκόλντμαν. Ούτε είναι ότι αυτή είναι η μόνη επιλογή. Η σύγχρονη εκδοχή ενός ιωβηλαίου του χρέους του Στηβ Κην, στην οποία τα χρήματα δίνονται απευθείας στον λαό υπό την προϋπόθεση ότι θα τα χρησιμοποιήσουν πρώτα για την αποπληρωμή χρέους, εάν έχουν, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματική. Αλλά αυτό θα ήταν πολύ λιγότερο επικερδές για τις τράπεζες και για αυτόν τον λόγο δεν εξετάζεται. Η Κίνα ανακοίνωσε χθες μια τρίτη επιλογή: θα αυξήσουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων κατά 60%.
Όχι ότι είμαι τρομερά υπέρ αυτού του είδους της στρατηγικής. Νομίζω ότι κάθε σχέδιο τόνωσης στην εποχή μας θα πρέπει να επικεντρώνεται στην αναδιοργάνωση των οικονομιών με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κινηθούμε μακριά από τον συγκεντρωτισμό και να επιστρέψουμε στην παραγωγή των αναγκαίων από τις ίδιες τις κοινότητες και τις κοινωνίες, αντί να δίνουμε έμφαση στο «όφελος» της μεταφοράς εμπορευμάτων από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη. Είναι για παράδειγμα απίστευτα ηλίθιο ότι τα περισσότερα από τα έπιπλα και τα ρούχα μας κατασκευάζονται στην Κίνα.
Μπορούμε να παράγουμε αυτά τα πράγματα στο σπίτι μας και να δώσουμε θέσεις εργασίας στους ανθρώπους. Και η Κίνα μπορεί να επικεντρωθεί στην δική της εγχώρια αγορά. Και μπορούμε να ανταλλάξουμε μικροεφευρέσεις και άλλες πολυτέλειες, αλλά όχι τρόφιμα, ή τραπέζια, ή πουκάμισα. Γιατί εκείνα πρέπει να τα φτιάχνουμε μόνοι μας για να έχουν οι δικοί μας άνθρωποι εργασία.
Πίσω στην ποσοτική χαλάρωση, ή αλλιώς στη μεγάλη απάτη του Ντράγκι. Νομίζω ότι ο Σάϊμον Τζένκινς στην Guardian σήμερα το πρωί το έθεσε τόσο καλά όσο και οι άλλοι:
«H Στέφανι Φλάντερς, πρώην οικονομική αυθεντία του BBC, είπε στο κοινό ότι «έφτασε η ώρα του Άη Βασίλη», η ΕΚΤ καλπάζει για τη διάσωση. Όχι ακριβώς.
Οι μεγάλοι και οι καλοί της Ευρώπης που κάνουν πάρτυ στις πλαγιές του Νταβός, είναι τυφλωμένοι απ’ το χιόνι και τις διασημότητες. Ο Άγιος Βασίλης δίνει δώρα στους ανθρώπους, η ΕΚΤ δίνει δώρα στις τράπεζές της. Πρόκειται για μεγάλο φιλοδώρημα στα θησαυροφυλάκια εκείνων ακριβώς των ιδρυμάτων, που με τον τρελλό τους δανεισμό προκάλεσαν το κραχ του 2008 και τα οποία έκτοτε καταστρέφουν την οικονομία της Ευρώπης. Δεν υπάρχει απολύτως καμία απαίτηση από αυτές τις τράπεζες να απελευθερώσουν αυτά τα χρήματα σε ιδιωτικούς ή εμπορικούς τραπεζικούς λογαριασμούς.
Λόγω του φόβου του υπερ-δανεισμού που οι ρυθμιστικές αρχές έχουν εγκαταστήσει στα αφεντικά των τραπεζών μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, τα χρήματα απλώς θα δημιουργήσουν αποθεματικά. Αυτό ακριβώς συνέβη με την ποσοτική χαλάρωση στη Βρετανία από το 2010: δεν υπήρξε αύξηση του τραπεζικού δανεισμού, με εξαίρεση τις επενδύσεις στα ακίνητα. Η ποσοτική χαλάρωση είναι μία γιγαντιαία απάτη αυτοπεποίθησης.
Είχε δωθεί η υπόσχεση ότι θα δημιουργούνταν περισσότερες επενδύσεις. Δεν έγινε. Είχε δωθεί η υπόσχεση ότι θα «ρίχνονταν χρήματα στην οικονομία». Δεν έγινε. Υπήρχε επίσης ο φόβος ότι η εκτύπωση χρήματος θα οδηγούσε σε υπερπληθωρισμό. Δεν έγινε, για τον απλούστατο λόγο ότι κανείς δεν ξόδεψε τα χρήματα. Πρόκειται για μια λογιστική συναλλαγή μεταξύ μιας κεντρικής τράπεζας και μιας εμπορικής τράπεζας. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα όσο λένε στις τράπεζες να ενισχύσουν τα αποθεματικά τους. Το χρήμα που κυκλοφορεί έχει σημασία. Το σύνολο της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, έχει χρόνια έλλειψη ζήτησης, ο λόγος για τον οποίο ο αποπληθωρισμός είναι απειλή.
Όταν κανείς δεν αντέχει οικονομικά να κάνει αγορές, τότε κανείς δεν θα πουλήσει ούτε θα επενδύσει χρήματα. Η χρόνια ανισορροπία μεταξύ των βορείων και των νοτίων κρατών της ευρωζώνης, που προηγουμένως ενισχύθηκαν με επιλεκτική υποτίμηση, έχει δέσει τόσο τις φτωχές όσο και τις πλούσιες χώρες σε μία δίνη λιμοκτονίας μετρητών. Η κατάρρευση της ζήτησης οδηγεί τις τιμές και τα κέρδη προς τα κάτω, δεν υπάρχει τίποτα για να επενδύσουν οι τράπεζες. Οι Κινέζοι γελάνε. Η Ελλάδα και κάποιες άλλες Μεσογειακές οικονομίες αντιμετωπίζουν τη χειρότερη φτώχεια μέσα σε μισό αιώνα.
Επιστροφή στην κανονική ανάπτυξη σημαίνει ότι θα πρέπει να δηλώσουν πτώχευση, να αναδιαρθρώσουν τα χρέη του παρελθόντος, να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη και να κάνουν υποτίμηση. Μην θάβετε τα χρήματα στις τράπεζές τους. Θάψτε τα μέσα στα πορτοφόλια τους. Η ευρωζώνη μπορεί ακόμα να φαίνεται θαυμάσια από την κορυφή ενός Ελβετικού βουνού αλλά φαίνεται απαίσια από τους πρόποδες της Ακρόπολης.»
Μου άρεσε επίσης η προσέγγιση του Μαρκ Όστγουαλντ της ADMISI, αμέσως μετά την ανακοίνωση του Ντράγκι, προσφορά του Tyler Durden:
«Ο επιμερισμός του κινδύνου είναι πολύ περιορισμένος, με τις εθνικές κεντρικές τράπεζες να αναλαμβάνουν το 80% του κινδύνου των αγορών των κρατικών ομολόγων και το σχόλιο του Ντράγκι ότι «οι περισσότερες εθνικές κεντρικές τράπεζες έχουν επαρκή ‘μαξιλάρια’ για να απορροφήσουν ένα αρνητικό γεγονός» μάλλον δεν ενέπνευσε εφησυχασμό – οι περισσότερες δηλαδή πόσες.
Τα νέα δεν είναι καλά για την Ελλάδα, αφού μαζί με την Κύπρο θα είναι δικαιούχες για αγορές κρατικών ομολόγων κάτω από το ‘περιοριστικό’ πλαίσιο του προγράμματος των χωρών υπό διάσωση, η ΕΚΤ έχει ήδη έναν πολύ μεγάλο όγκο Ελληνικών ομολόγων στον ισολογισμό της από το πρόγραμμα SMP (securities market programme) και δεδομένου του ορίου στα συνολικά χρεόγραφα για κάθε κρατικό εκδότη, αγορές δεν μπορούν να γίνουν μέχρι να εξοφληθεί το χρέος τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Θα πρέπει να προστεθεί ότι η Ιταλία και η Ισπανία και άλλες χώρες υπό διάσωση εμμέσως θα έχουν επίσης χαμηλότερο διαθέσιμο όγκο από τις συνολικές αγορές, μέχρι να εξοφληθούν τα χρεόγραφα του προγράμματος SMP.»
Ο Ντράγκι θα διασώσει τις Γερμανικές τράπεζες, όχι τα ασθενέστερα κράτη της ευρωζώνης. Τις τράπεζές τους ίσως.
«Αλλά ίσως το σημείο κλειδί βρίσκεται στον περιορισμό του αγοραστικού ορίου (25%) της κάθε έκδοσης, ο οποίος διασφαλίζει ότι η ΕΚΤ συμμορφώνεται με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ότι δεν παρεμβαίνει με «διαμόρφωση των τιμών». Εδώ λοιπόν βρίσκεται το βασικό σημείο, υπάρχουν μερικά $ 12,0 τρισεκατομμύρια συναλλαγματικού αποθέματος στον κόσμο εκ των οποίων το ένα τέταρτο περίπου είναι σε ευρώ.
Δουλεύοντας στο παραδοσιακό πρότυπο μέτρησης ότι περίπου τα μισά από αυτά θα επενδυθούν σε Κρατικά Γραμμάτια και Ομόλογα, αυτό σημαίνει ότι οι διαχειριστές του συναλλαγματικού αποθεματικού θα πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία του καθορισμού των τιμών για ό,τι αγοράζεται στο πλαίσιο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης κρατικών ομολόγων. Κατεξοχήν οτιδήποτε πουλήσουν οι κεντρικές τράπεζες δεν θα καταλήξει στον ιδιωτικό χρηματοπιστωτικό τομέα, ως εκ τούτου, το ποσό των € 60 δισεκατομμυρίων μπορεί συχνά να είναι μία υπερεκτίμηση αυτού που θα εισαχθεί στην αγορά.
Τέλος και εξίσου σημαντικό, το διευρυμένο πρόγραμμα δεν ξεκινά μέχρι τις 15 Μαρτίου, οπότε «η κ. Αγορά» έχει τώρα μια μακρά περίοδο αναμονής για να καθίσει πάνω στην ‘περιουσία’ του χρέους του ευρώ πριν το πουλήσει στην ΕΚΤ και με συσσωρευμένο κίνδυνο γεγονότος στον κόσμο, αρχίζοντας με τις εκλογές στην Ελλάδα και με μια επικείμενη Ουκρανική χρεκοπία. Υπολογίστε το στο πλαίσιο μιας άβολα μακράς περιόδου πριν ξεκινήσει το «πάρτυ» της ποσοτικής χαλάρωσης.»
Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε ακόμα εάν η ποσοτική χαλάρωση έχει αποτέλεσμα και/ή πόσο αποτελεσματική είναι, το γράφημα αυτό είναι επίσης του Durden:
Quantitative Easing Fail
Και αυτό δεν συμπεριλαμβάνει τις χρηματιστηριακές αγορές και τα τραπεζικά αποθέματα της FED. Αυτό που είναι προφανές είναι ότι η ποσoτική χαλάρωση 3 της FED, ήταν μία συντριπτική αποτυχία για τον Αμερικανικό λαό και μία εκπληκτική επιτυχία για την παρέα του Νταβός.
Αυτό που είναι λάθος με την Ευρώπη δεν είναι μόνο ο Ντράγκι, είναι ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν συμμετέχεις σε μια ένωση με άλλα έθνη, δεν μπορείς να αφήσεις κάποια από αυτά να βυθιστούν στην απελπισία, και το χειρότερο, την ώρα που κάποια άλλα κάθονται άνετα. Και γνωρίζω ότι η απάντηση από τις Βρυξέλλες θα είναι ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια ισχυρότερη και στενότερη ένωση, δημοσιονομική, πολιτική, αλλά νομίζω ότι εάν έχετε ήδη αφήσει τους εταίρους σας να βυθιστούν τόσο βαθειά στην εξαθλίωση από τα πρώτα στάδια της ένωσης, μία χώρα όπως η Ελλάδα θα πρέπει να είναι εκτός εαυτού αν όχι εντελώς αυτοκτονική για να δεχτεί μια στενότερη ένωση. Η Βόρεια Ευρώπη επιβιώνει ρουφώντας το αίμα του Νότου. Είναι μια πολύ απλή ιστορία που κανείς δεν θα σας την πει.
Ας επιστρέψουμε στην Θεόπη Σκαρλάτου για το BBC. Σου ραγίζει την καρδιά. Πώς μπόρεσαν οι άνθρωποι της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Γαλλίας, να αφήσουν τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ; Ποια θα μπορούσε να είναι η δικαιολογία τους; Ότι τα μέσα ενημέρωσης δεν τους πληροφόρησαν ποτέ; Έχετε τα πιο εξελιγμένα μέσα ενημέρωσης στην ιστορία και δεν ξέρατε; Τι θα κάνετε; Θα κατηγορήστε τους τεμπέληδες Έλληνες; Που πρέπει να «μεταρρύθμισουν» την κοινωνία τους;
Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ τόσο φτωχή πριν από την ένταξή της στην ΕΕ. Και έχουμε δει πιό πάνω ότι η ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι δεν θα κάνει τίποτα για να ανακουφίσει τη δυστυχία τους, απολύτως τίποτα. Αν πρόκειται να δαπανήσεις 1,1 εκατομμύρια φορές ένα εκατομμύριο ευρώ, δεν θα έπρεπε αυτό αντί να κατευθυνθεί σε μια ομάδα τραπεζών και των μετόχων τους, να κατευθυνθεί στην Ελλάδα για να κάνει κάτι καλό;
Η αγάπη σε μια εποχή κρίσης στην Ελλάδα
«Καθώς οι Έλληνες προετοιμάζονται να ψηφίσουν στις γενικές εκλογές της Κυριακής, το κόμμα της αντι-λιτότητας, το ΣΥΡΙΖΑ, προηγείται στις δημοσκοπήσεις και κάνει την προεκλογική του εκστρατεία με το σύνθημα, «Η Ελπίδα Έρχεται». Ο μέσος μισθός έχει πέσει στα € 600 (£ 450: $ 690) το μήνα, το ήμισυ όλων των νέων είναι άνεργοι και η οικονομία μόλις που αναδύεται μετά από έξι χρόνια ύφεσης. Αλλά οι Έλληνες παραμένουν αποφασισμένοι να διατηρήσουν την ομαλότητα. «Δεν έχουμε και τίποτε άλλο», λένε, «ας απολαύσουμε τουλάχιστον το φρέντο καπουτσίνο μας».
Όμως, παρά το ποτό, το φλερτ και τα ραντεβού, από τότε που ξεκίνησε η οικονομική καταστροφή μια αλλαγή ζωτικής σημασίας έχει επέλθει στην ελληνική κοινωνία. Ο ντι τζέϊ Τόμυ ζωγραφίζει μια θλιβερή εικόνα νέων Ελλήνων που ξυπνάνε κάθε μέρα χωρίς δουλειά. «Τα πράγματα έχουν χάσει λίγο από τον ρομαντισμό τους», λέει. «Η κρίση έκανε την αγάπη δευτερεύουσα προτεραιότητα. Υπάρχουν άλλα πράγματα για να ανησυχείς. Βλέπω πολλές γυναίκες να ψάχνουν για κάποιον που έχει χρήματα για να τις βγάλει έξω, να τις πάει διακοπές. Το βλέπω πολύ αυτό και με λυπεί».
Κάτω στο δρόμο κατά μήκος της ακτής, τα Μπουζούκια παίζουν ζωντανή μουσική, Ελληνικά λαϊκά τραγούδια αγάπης. Οι παρέες πίνουν βότκα, ρίχνουν κόκκινα γαρύφαλλα στους τραγουδιστές και τραγουδούν μαζί στίχους της πληγωμένης καρδιάς και του πόνου. «Μαζεύουμε για να ερχόμαστε μία φορά κάθε λίγους μήνες και το λαχταράμε πολύ», λέει η Κατερίνα Φωτοπούλου, 30, σε ένα τραπέζι με τους φίλους της. «Δεν έχουμε τα χρήματα να κάνουμε και πολλά. Πάντα μιλάμε για μελλοντικά σχέδια, για διακοπές αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα.» Η Κατερίνα που ζει στο σπίτι της περιγράφει τον εαυτό της ως ενήλικα που αναγκάζεται να ζει ως έφηβη, η ζωή της είναι σε αναμονή.
Εν συγκρίσει με άλλους Ευρωπαίους οι Έλληνες εξακολουθούν να είναι αρκετά παραδοσιακοί. Για πολλές νέες γυναίκες είναι δύσκολο να φέρουν ένα φίλο από την μπροστινή πόρτα για να συναντήσει τους γονείς. Και αυτό δημιουργεί πρόβλημα, λαμβάνοντας υπόψη τα υψηλά ποσοστά που δεν μπορούν να πληρώσουν ένα δικό τους σπίτι. «Οι σχέσεις είναι περίπλοκες αυτές τις μέρες», λέει η Κατερίνα. «Κανείς δεν σκέφτεται να παντρευτεί ή να κάνει παιδιά.»
Πράγματι, ο πληθυσμός της Ελλάδας συρρικνώνεται με αυξανόμενο ρυθμό σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ). Από τότε που η Ελλάδα υπέγραψε για πρώτη φορά τη συμφωνία διάσωσης με ΕΕ και ΔΝΤ, ο αριθμός των γεννήσεων μειώθηκε ραγδαία. Το 2010 υπήρχαν 114.766 γεννήσεις και μέχρι το 2013 ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί κατά σχεδόν 20.000 (94.134). Ο μαιευτήρας Λεωνίδας Παπαδόπουλος λέει ότι οι αποβολές στο μαιευτήριο Λητώ έχουν διπλασιαστεί από το προηγούμενο έτος. «Ίσως να έχει να κάνει με το άγχος», λέει. «Δεν υπάρχει απόδειξη αλλά μπορείς να το δεις στα μάτια των ανθρώπων, υπάρχει άγχος και φόβος για το μέλλον.»
Περιγράφει πώς μια γυναίκα που της έκανε εξωσωματική γονιμοποίηση ήρθε σ’ αυτόν μία ημέρα κλαίγοντας γιατί ήταν έγκυος. Είχε χάσει τη δουλειά της και απαίτησε να της κάνει άμβλωση. Αλλά αυτός ένιωσε ότι δεν μπορούσε να εκτελέσει αυτή τη διαδικασία. «Σύντομα», λέει ο δρ Παπαδόπουλος, «ο πληθυσμός θα μειωθεί κατά το ήμισυ και δεν θα υπάρχουν νέοι να εργαστούν για να πληρώνουν τις συντάξεις των ηλικιωμένων. Όλα τα κοινωνικά προβλήματα θα εμφανιστούν μπροστά μας.»
Κάποιοι που έχουν παιδιά και δυσκολεύονται να τα στηρίξουν έχουν στραφεί στο χώρο του σεξ, για να βάλουν φαγητό στο τραπέζι. Βορειότερα στη Λάρισα η Σούλα Αλευρίδου, κάτοχος νόμιμου οίκου ανοχής, λέει ότι ο αριθμός των παντρεμένων γυναικών που έρχονται να αναζητήσουν εργασία έχει διπλασιαστεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Παρακαλάνε και ξαναπαρακαλάνε αλλά ως νόμιμος οίκος ανοχής δεν μπορούμε να απασχολούμε παντρεμένες γυναίκες», λέει. «Είναι παράνομο. Έτσι, στο τέλος καταλήγουν πόρνες στους δρόμους.»
Μία γιατρός, η Γεωργία, εξηγεί πώς εργάζεται επίσης ως συνοδός στη βιομηχανία του σεξ για να υποστηρίξει την οικογένειά της. Η ιδιωτική της κλινική δέχεται τρεις ασθενείς την εβδομάδα αλλά η καλοκαιρινή περίοδος αιχμής στη βιομηχανία του σεξ της δίνει τη δυνατότητα να καλύψει το ενοίκιο του σπιτιού της οικογένειάς της και τους λογαριασμούς της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ηλικιωμένων γονιών της. «Ζω μια διπλή ζωή και μόνο εγώ μπορώ να το ξέρω», λέει. «Έχω κάνει αιτήσεις για εργασία στον τομέα της ιατρικής στο εξωτερικό και περιμένω κάθε μέρα με την ελπίδα ότι θα πάρω μία απάντηση.»
Για τη δημοσιογράφο Ελένη Λαζάρου το να έχεις ένα μωρό δεν ήταν κάτι που ήταν έτοιμη να θέσει σε αναμονή μέχρι να έρθει μια αλλαγή στο πολιτικό ή οικονομικό σκηνικό. «Ο έρωτας στα χρόνια της κρίσης μπορεί να λειτουργήσει ως ένα παυσίπονο με το οποίο κάποιος μπορεί να ξεχάσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, ή ως πηγή από την οποία μπορεί να αντλήσει δύναμη, ενέργεια και αισιοδοξία», λέει.
Σε έναν τοίχο στο κέντρο της Αθήνας, ένα γραμμένο απλό μήνυμα λέει, «αγάπη ή τίποτα». Προβάλλει έναν ανυπότακτο τόνο μέσα στις ριμαγμένες ζωές, κρυμμένες πίσω από την καθαρή οικονομία.»
Και σε αντίθεση με αυτό το σκηνικό οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη «ηρωικά» αποφασίζουν να στηρίξουν τις τράπεζες με άλλο ένα € 1.100 δισ. Θα έπρεπε να συρθούν ενώπιον δικαστών αλλά αυτό που κάνουν είναι προς το παρόν νόμιμο (μαντέψτε ποιος φτιάχνει τους νόμους). Έτσι επαφίεται στους λαούς, όχι μόνο στην Ελλάδα με τις εκλογές αυτού του Σαββατοκύριακου, αλλά και σε όσους ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι στο χέρι των Ολλανδών και των Γερμανών και των Φινλανδών να δώσουν ένα τέλος σε αυτήν την τερατωδία.
Η τρόικα δημιουργεί τριτοκοσμικές χώρες στο εσωτερικό της ΕΕ και εσείς απλά κάθεστε και τους παρακολουθείτε να το κάνουν, ελπίζοντας ότι με περισσότερα χρήματα στις τράπεζές σας η δική σας τιποτένια ζωή θα είναι σταθερή και ασφαλής, την ώρα που οι Έλληνες γιατροί αναγκάζονται να βγουν στην πορνεία.
Σε παρακαλώ ΣΥΡΙΖΑ, σε παρακαλώ Τσίπρα, κέρδισε τις εκλογές και πολέμησε αυτούς τους εγκληματίες. Και σε παρακαλώ Ευρώπη, σήκω από τον καναπέ σου και αρνήσου να γίνει αυτό στο όνομά σου. Αν όχι, τότε είστε όλοι συνένοχοι, είτε κάποιος σας το πει είτε όχι. Ντροπή σας, ατιμάζετε την ανθρωπότητα.
«Λεφτά Υπάρχουν»
###
Μετάφραση Φαίη/Αβέρωφ
Το βρήκα αρχικά στο Zero Hedge
