Ας μιλήσουμε για ήρωες
Σούκουλη Γεωργίας
Ἐκπαιδευτικοῦ
Πόσο καλὰ γνωρίζουμε τὰ παιδιά μας; Οἱ περισσότεροι ἐμμένουμε σὲ κάποια διόλου κολακευτικὰ στερεότυπα γιὰ τοὺς νέους καὶ τὶς ἀξίες τους καὶ στεκόμαστε μὲ προκατάληψη ἀπέναντί τους. Ὅμως, γιὰ νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς, τὰ παιδιὰ τὴν κατάλληλη στιγμὴ μᾶς ξαφνιάζουν καὶ μᾶς ἀνατρέπουν ἀπὸ τὶς μυωπικὲς καὶ ἄδικες πολλὲς φορὲς ἐκτιμήσεις μας. Ἐμεῖς οἱ ἐκπαιδευτικοὶ ἔχουμε νὰ διηγηθοῦμε γιὰ τέτοιες στιγμὲς ποὺ δοκιμάζουμε ἔκπληξη, συγκίνηση καὶ εὐδαιμονία, καθὼς ρίχνουμε μία ματιὰ στὸν ξάστερο οὐρανὸ τῆς ἐφηβικῆς ψυχῆς.
Ἡ εὐκαιρία δόθηκε σὲ μία διδακτικὴ ὥρα στὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας. Τὸ θέμα μας ἦταν οἱ ἥρωες τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης καὶ οἱ συγκρίσεις μὲ τὸ ἀντιἡρωικὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας ἦρθαν ἀναπόφευκτα. Στὸ ἐρώτημα «ποιοί εἶναι ἥρωες γιὰ ἐσᾶς σήμερα;» τὰ κουρασμένα ἐφηβικὰ βλέμματα ζωήρεψαν. Τὴν ὑπόλοιπη ὥρα τὰ παιδιὰ σκιαγράφησαν σὲ μία κόλλα χαρτὶ τὸν ἥρωά τους αὐθόρμητα, ἀθῶα, ξεκάθαρα.
Προσωπικὰ μπῆκα στὸν πειρασμὸ νὰ προδικάσω τοὺς ἥρωές τους. Περίμενα νὰ γράψουν γιὰ κάλπικους χολυγουντιανοὺς σοῦπερ–ἥρωες, γιὰ ματαιόδοξους θεοποιημένους πὸπ καὶ ρὸκ ἀστέρες, γιὰ ἀπαστράπτουσες τηλεπερσόνες μὲ λαμπερὴ ὄψη καὶ μαύρη ζωή. Διαψεύστηκα ἐντελῶς…
Μέσα στὰ ἐφηβικὰ σημειώματα εἶδα ξανὰ ἥρωες ἀληθινούς, βγαλμένους ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὶς ἀνάγκες της.
Εἶδα πυροσβέστες ποὺ πηδοῦν στὶς φλόγες ἀψηφῶντας τὴ ζωή τους, γιὰ νὰ σώσουν παιδάκια.
Εἶδα πατριῶτες τῆς Ἀντίστασης νὰ θυσιάζονται τὴν ὥρα τοῦ καθήκοντος γιὰ τὴν πατρίδα.
Εἶδα ἐθελοντὲς σὲ ἱδρύματα νὰ προσφέρουν κοινωνικὸ ἔργο ἀκούραστα, ἀθόρυβα, ταπεινά.
Εἶδα ἥρωες τῆς διπλανῆς πόρτας, ἀνθρώπους τῆς καθημερινότητας ποὺ μὲ ὅπλο τὴν ἀνθρωπιά τους ἀποκαθιστοῦν τὴν ἀδικία καὶ ἁπαλύνουν τὸν πόνο τοῦ διπλανοῦ τους.
Μέσα στὶς μαθητικὲς σελίδες ὑπῆρχαν βέβαια καὶ ἀθλητὲς ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴ νίκη μὲ ἦθος καὶ ἀξιοπρέπεια. Ὅμως πλάι σὲ αὐτοὺς τοὺς ἥρωες – μαχητὲς ἐπάξια στάθηκαν καὶ οἱ ἥρωες τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς ἐγκαρτέρησης μπροστὰ στὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς. Τὰ παιδιὰ θαυμάζουν ἀπεριόριστα ἀνθρώπους χτυπημένους ἀπὸ τὴ Μοῖρα, τὸν θάνατο, τὴν ἀρρώστια, ἀλλὰ παρόλα αὐτὰ διατηροῦν ἀκέραια τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐσωτερική τους δύναμη.
Αἰσιοδοξεῖτε λοιπόν!
Τὰ παιδιά μας μπορεῖ νὰ βομβαρδίζονται ἀπὸ τὶς πανστρατειὲς τοῦ life–style, ἀλλὰ δὲν ταυτίζονται καὶ δὲν πιστεύουν αὐτὰ τὰ νεοταξικὰ καλογυαλισμένα πρότυπα.
Τὸ Καλὸ καὶ τὸ Ὡραῖο εἶναι πολὺ πιὸ βαθιὰ φυτευμένα στὶς ψυχές τους.
Εὐτυχῶς τὰ παιδιὰ σὲ κάθε εὐκαιρία ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι πιὸ κοντὰ στὶς φυσικές τους καταβολές, πιὸ ἀμόλυντα, πιὸ ἐνάρετα. Εἶναι ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου μας ποὺ χάρηκε ὅταν τὸν πλησίασαν καὶ τοὺς στόλισε μὲ τὴ Χάρη Του.
Ἄφησα τελευταῖο ἕναν ἥρωα καθηγητή, γιὰ νὰ ξαναθημηθοῦμε ἐμεῖς οἱ δάσκαλοι τὴν πεμπτουσία τοῦ ἐπαγγέλματός μας. Ἡ μαθήτρια, λοιπόν, εὐγνωμονοῦσε ἕναν καθηγητή της, γιατί, ὅταν ὅλοι καὶ ὅλα τὴν ἀποθάρρυναν, αὐτὸς στάθηκε δίπλα της, πίστεψε στὶς δυνατότητές της καὶ ἐργάστηκε μὲ ζῆλο γιὰ νὰ τῆς δώσει νέα φτερά.
Σήμερα ἡ μαθήτρια διεκδικεῖ μὲ πολλὲς ἀξιώσεις μία θέση στὸ Πανεπιστήμιο.
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
