ΝΑ ΦΑΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΡΠΟΥΖΙΟΥ


Νὰ φᾶς τὴν καρδιὰ ἑνὸς καρπουζιοῦ
Καὶ σὰν τὸ καρπούζι νὰ πέσεις νὰ κοιμηθῆς
Νὰ τρέξεις μὲ τὰ παιδιὰ πλάϊ στὸ ρυάκι τῆς γειτονιᾶς
Ἐκεῖ ποὺ τὴ νύχτα φυτρώνει ἡ πανσέληνος
Μουδιάζει μιὰ ψυχὴ καὶ σοῦ κάθεται στὸ στῆθος
Ξυπνᾶνε τὰ ζῶα καὶ φέρνουν γύρους
Γιὰ νὰ διασκεδάσουν τὴ σιωπὴ
Τὴ σιωπὴ ὅπου βάζεις τὸ κεφάλι
Καὶ τὸ παίρνεις πίσω γιομᾶτο χαράματα
Σὰ νὰ λούστηκε μέσα σὲ ὄρθρους
Καὶ σὲ πετάματα πουλιῶν.



Πηγή: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ, ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΧΑΡΑΣ, Ἐκδόσεις Ἰωλκὸς

Ἑλλήνων Φῶς

Σχετικά άρθρα...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *