ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ «Η ΕΛΛΑΣ»

Ἔρημος ἡ Ἑλλάδα!

τοῦ Ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Mποροῦμε νὰ πανηγυρίζουμε, ὅταν γύρω μας ἕνας κόσμος πεθαίνει; Μποροῦμε νὰ πανηγυρίζουμε, ὅταν ἡ Ἑλλάδα πεθαίνη; Καὶ δὲν μιλᾶμε γιὰ σχῆμα λόγου ἢ γιὰ ὑπερβολὴ ἢ γιὰ παραβολικὴ παράστασι. Μιλᾶμε γιὰ πραγματικότητα. Τεράστιος τίτλος τῆς «Καθημερινῆς» (18 Σεπτεμβρίου 2016) προειδοποιεῖ: «Ἔρημος χώρα θὰ εἶναι τὸ 2050 ἡ Ἑλλάδα». Καὶ στὸν ὑπότιτλο: «Ὁ πληθυσμός της θὰ ἔχει μειωθεῖ μέχρι καὶ 2,5 ἑκατομμύρια»!

• Ἀπό τό 2011 οἱ θάνατοι εἶναι περισσότεροι ἀπό τὶς γεννήσεις.
• Τὸ 2015 ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος ἦταν 10,8 ἑκατομμύρια, δηλαδή, μικρότερος κατὰ 300.000 ἀπό τό 2011.
• Τὸ 1951 εἴχαμε 155.422 γεννήσεις καὶ μόνο 57.508 θανάτους. Σήμερα;…

Ἡ γονιμότητα στὴν Ἑλλάδα ἔχει φθίνουσα πορεία. Οἱ γυναῖκες, πού γεννήθηκαν ἀνάμεσα στὸ 1950 καὶ στὸ 1954 ἔφεραν στὸν κόσμο 2 μόνο παιδιά. Αὐτές πού γεννήθηκαν ἀπό 1960-1974 ἔφεραν 1,60 παιδιά, δηλαδή, περίπου ἀνά 15 γυναῖκες 2 παιδιά! Τὴν περίοδο 2010-2015 ἡ γονιμότητα στὴν Ἑλλάδα ἔπεσε στὸ 1,34, δηλαδή, περίπου ἀνά τρεῖς γυναῖκες 4 παιδιά!

Ἡ γονιμότητα ὅλο καὶ κατεβαίνει, διότι πολλὰ ἀνδρόγυνα ἀναβάλλουν τὴ γέννησι πρώτου παιδιοῦ!

Τὸ θέμα δὲν εἶναι τόσο πολιτικό. Τί περιμένεις ἀπό μιὰ κυβέρνησι, πού περιφρονεῖ τοὺς πολυτέκνους καὶ θέλει στὴ θέσι τῆς οἰκογένειας μὲ πατέρα, μητέρα καὶ παιδιά, νὰ βάλη ἕνα αἰσχρό, ἀνώμαλο ζευγάρι ὁμοφυλοφίλων;

Τὸ θέμα δὲν εἶναι τόσο οἰκονομικό, διότι μὲ ἀπίστευτη φτώχεια τὴ δεκαετία τοῦ 1950 ἡ Ἑλλάδα ἀνέβαζε τοὺς δεῖκτες πολυτεκνίας.

Τὸ θέμα δὲν εἶναι τόσο ἐθνικό.

Τὸ θέμα εἶναι κυρίως ἐκκλησιαστικό.

Ἡ Ἐκκλησία μέχρι πρὶν ἀπό 80 περίπου χρόνια εἶχε ἑνιαία γραμμὴ στὸ θέμα τῆς τεκνογονίας. Ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας καταδικαζόταν ἀπό ὅλους τοὺς πνευματικοὺς – ἐξομολόγους.

Ἡ Ἐκκλησία εἶχε πολλὰ οἰκογενειακὰ εἰκονοστάσια. Κάθε σπίτι εἶχε πολλὲς ἔμψυχες εἰκόνες. Τώρα ἔχει πολλὲς χάρτινες καὶ ξύλινες ἔγχρωμες ἄψυχες εἰκόνες, ἀλλά δὲν ἔχει παιδιά.

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει σιγήσει στὸ θέμα τῆς τεκνογονίας. Βρῆκε εὔκολο τρόπο νὰ κάνη πανηγύρια καὶ λιτανεῖες μὲ ὑποδοχὲς ἀντιγράφων εἰκόνων καὶ ποικίλων λειψάνων, καὶ δὲν ἐνισχύει τοὺς πιστοὺς νὰ τηρήσουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὸ σωτηριῶδες ζήτημα τῆς τεκνογονίας.

Ἡ Ἐκκλησία, ὅπως πᾶμε, θὰ θάβη νεκρούς, ἀλλά δὲν θὰ βαπτίζη παιδιά!

Ἡ Ἐκκλησία, ἂν ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα, ὀφείλει νὰ κηρύξη μετάνοια πρὸς μετάγγισι. Νέο αἶμα νὰ μεταγγισθῆ στὸ σῶμα τῆς Ἑλλάδας, γιὰ νὰ ζήση.

Ἡ Ἐκκλησία, ἂν ἀγαπᾶ τὰ παιδιά της, ὀφείλει νὰ τὰ στηρίξη στὴν πίστι. Διαφορετικὰ θὰ ἔχη πολύτεκνες οἰκογένειες λιγώτερες ἀπό ὅσους ναοὺς ἔχει! Ἐνῶ κάποτε οἱ πολύτεκνες οἰκογένειες ἀποτελοῦσαν τὴν πλειονοψηφία στὴ χριστιανικὴ κοινότητα.

Ἡ Ἐκκλησία, ἐμεῖς ὅλοι, ὀφείλουμε νὰ πείσουμε τοὺς χριστιανούς, ὅτι σώζονται ὄχι μὲ μαγικὸ τρόπο, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐπιτέλεσι τοῦ καθήκοντος.

Ἡ Ἑλλάδα χάνεται, καὶ μεῖς «γλεντᾶμε» μὲ θρησκευτικὰ «ἐφέ»!

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία