Νόημα στη ζωή

«Ο τρόπος της πολιτικής, ο τρόπος της οικονομίας, η μαρτυρία της τέχνης, οι στόχοι της επιστήμης, οι επιδιώξεις της παιδείας, η ωφελιμοθηρία της θρησκείας, όλα μα όλα μηδενισμός. Δηλαδή: ερχόμαστε από το πουθενά και πάμε στο τίποτα, όχι μόνο απάντηση δεν υπάρχει, αλλά ούτε και ερώτημα γιατί υπάρχουμε δεν μαρτυρείται πειστικά ούτε και στόχος της ύπαρξής μας, έχει μηδενιστεί κάθε νόημα». Λέει ο Χρήστος Γιανναράς.

Οδηγηθήκαμε, παρασυρθήκαμε σαν κοινωνία στο κυνήγι και στη συσσώρευση υλικών και μόνο αγαθών, κατεχόμενοι από απληστία και εγωκεντρική βουλιμία. Ο καθένας ενδιαφερόταν και ενδιαφέρεται για τον εαυτό του, τραβάει τη δικιά του πορεία. Έχει σχέσεις με το γείτονα όσο είναι απαραίτητος στην πρώτη δυσκολία και αναποδιά τον εγκαταλείπει. Οι διαπροσωπικές σχέσεις που βασιζόταν οι πολίτες ειδικά στις μικρές πόλεις και χωριά έπαψαν να υπάρχουν.

Το ειλικρινές ενδιαφέρον, η αληθινή αγωνία για τα προβλήματα του διπλανού μας, για τις δυσκολίες που περνά ο συνάνθρωπός μας απουσιάζουν, αυτό φαίνεται καθαρά στο τρόπο που οδηγούμε, που σταθμεύουμε, που κάνουμε συναλλαγές, που συμπεριφερόμαστε σαν κρατικοί λειτουργοί, ό,τι κάνουμε και λέμε εμείς είναι καλό ό,τι κάνουν λένε οι άλλοι, είναι άσχημο, κακό. Ο ατομοκεντρισμός έγινε η βάση των συμπεριφορών στην άλλη όχθη, η αλλαγή του τρόπου ζωής σε κοινωνία, σε πόλη, σε εκκλησία δήμου.

Έχουμε κλειστεί στους εαυτούς μας, τα σύνθετα προβλήματα της ζωής δεν αντιμετωπίζονται με ατομικές αλλά με συλλογικές λύσεις. Ο εγωϊσμός δεν μας αφήνει να δούμε τα γεγονότα, τα πράγματα, τις σχέσεις με σύνεση, φρόνηση και αντικειμενικότητα. Να μην αφήσουμε στη ζωή μας να επικρατήσει ένας αιώνιος χειμώνας, να δουλέψουμε όλοι μαζί για να σωθούμε μαζί. Ας δώσουμε νόημα στη ζωή, ας προχωρήσουμε σε μια αυθυπέρβαση του εγώ.

Πηγή: Νάξος-Παιδεία-Δημοκρατία