NOTRE DAME

[...]
Οἱ περισσότεροι λαοί - μιλῶ γιά αὐτούς πού διατηροῦν τήν ψυχή τους, ἤ τό τσαγανό τους, εἶναι ἄλλωστε τό ἴδιο πρᾶγμα - καλλιεργοῦν μέ τά ὅριά τους μία σχέση συγκινησιακή καί σχεδόν ἱερή. Ἀπό τήν τελευταῖα αὐτή λέξη ἄς ἀφαιρέσουμε τίς νεφελώδεις προεκτάσεις. Ἄς παραμερίσουμε τό ἄρρητο καί τό ἀπύθμενο. Ἄς συγκεντρωθοῦμε. Τό ἱερό εἶναι κάτι ἀπτό καί στέρεο. Εἶναι σκληρό γιατί εἶναι φτιαγμένο νά ἀντέχει. Ὀρατό διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ. Αἰσθητό στό ἄγγιγμα, στά πόδια καί τά χέρια. Κοσμικό ἤ θρησκευτικό - πάνθεον, καθεδρικός ἤ μαυσωλεῖο -, ξεχωρίζει μεμιᾶς ἀπό τήν προοπτική, τόν περίβολο, τό κιγκλίδωμα, τούς ἀναβαθμούς, τό περιστύλιο, τό πρόστεγο, τό προαύλιο, τό στηθαῖο. Μέσα στό πολεοδομικό συνονθύλευμα, ὁ ἱερός τόπος ἐμποδίζει τόν συμφυρμό μέ τήν κοσμικότητα μέσῳ ἑνός πρόπυλου, μιᾶς σπιανάδας ἤ μιᾶς πύλης, μέσῳ ἑνός ἐνδιάμεσου καί προστατευτικοῦ κενοῦ. Διαμόρφωση τοῦ χώρου καί ἀειφόρος ἀνάπτυξη πᾶνε μαζί. Διπλός ὁ ρόλος αὐτοῦ τοῦ προφυλακτικοῦ περιβλήματος: νά ἀπομονώνει, ὅπως μιά ἀργία ξεχωρίζει τό καθημερινό ἀπό τό ἐξαιρετικό, καί νά συγκεντρώνει, σέ ἕναν ἀνυψωμένο τόπο, τά βλέμματα καί τά ὄνειρα. Τρόπος νά ἀντιπαλέψουμε τή φθορά τοῦ χρόνου, ὥστε τό συλλογικό μας ἐγώ νά μήν πάρει τό κατήφορο.
[...]

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο "Ἐγκώμιο τῶν συνόρων" τοῦ Ρεζίς Ντεμπρέ ἀπό τίς ἐκδόσεις Ἑστία
Φωτογραφία: https://www.independent.ie/

Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς