Ο αλυτρωτισμός, ο συμβιβασμός, ο Χότζας και το τσιράκι του

  • Σκοπιανοί: «Προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε ένα σλαβικό έθνος σε Ελληνικό»
  • Έλληνες πολιτικοί: «Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό»

Ενώ καθηγητές των Σκοπίων σημειώνουν τον παραλογισμό της ελληνονοποίησής τους, οι πολιτικοί στην Ελλάδα συνεχίζουν υποκριτικότατα να στηρίζουν την μελλοντική αλλαγή συνόρων σε βάρος της Ελλάδας. Το κωμικοτραγικό είναι πως όλοι τους υποστηρίζουν την δημιουργία του εθνικού ελληνικού κράτους πάνω στην βάση της ιστορικής εθνικής ταυτότητας και, μάλιστα, της αρχαίας.

Από την πρώτη στιγμή (1992) οι Έλληνες πολιτικοί είχαν μια διγλωσσία. Αποδέχονταν τον όρο «Μακεδονία» ως «γεωγραφικό προσδιορισμό», ενώ στο εσωτερικό το παρουσίαζαν αλλιώς, λέγοντας κάτι διαφορετικό ο καθένας. Και μόνη αυτή η υποκριτική συμπεριφορά δείχνει πως η κατάσταση είχε προετοιμαστεί με την σιωπή του 1950. Ουδείς στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα θέλησε να διεκδικήσει το δικαίωμα των Ελλήνων. Όλοι προτίμησαν τον παραλογισμό και την αδράνεια, παρουσιάζοντάς τα ως τον «ρεαλιστικό μονόδρομο» της Ελλάδας που θα ήθελε, αλλά δεν μπορεί να είναι η Σίντι Κρόφοντ.

Η σημερινή κατάσταση δείχνει ότι Έλληνες και Σκοπιανοί συμφωνούν στην γεωγραφική «Μακεδονία», οπότε η περίοδος 2001-2018 μοιάζει με το ανέκδοτο του Χότζα όπου ένας χωρικός τού ζητάει βοήθεια επειδή δεν χωράει στο σπίτι του. Ο χωρικός είναι ο Έλληνας πολίτης και ο Χότζας είναι ο εκάστοτε πρωθυπουργός του ή αρχηγός ελληνικού κόμματος. Ένας Χότζας πονηρός και όχι σοφός. Μόλις εξαφανιστεί ο «αλυτρωτισμός» -λέει- θα γίνει ο «συμβιβασμός». Έτσι οι Σκοπιανοί θα έχουν αυτό που από την αρχή είχε σχεδιαστεί, οι Έλληνες θα έχουν χάσει, χαρούμενοι ότι νίκησαν και το θέμα «Μακεδονία» θα περιμένει την επόμενη φάση του.

Μήπως η Ελλάδα του 1959 ήταν κρυπτολαϊκή δημοκρατία;

Και κανείς δεν θα μπορεί ευθέως να κατηγορήσει τους Έλληνες πολιτικούς, γιατί θα είναι πολλοί και σε μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν τους κατηγορήσει όλους μαζί, ως μέτοχους ενός σχεδίου, κινδυνεύει με την γνωστή ρετσινιά του συνωμοσιολάγνου. Η ευθύνη θα επιμεριστεί από το 1950, ενώ για το ~2018 θα λέμε ότι καλώς πράξαμε, δεν ήταν δυνατόν να είχαμε προβλέψει τι θα γινόταν το 20xx.

Δείτε το βίντεο και αναρωτηθείτε: Γιατί άραγε η ελληνική δημοσιογραφία δεν ανακάλυψε την κίτς Ντίσνεϋλαντ, τις fake προσόψεις κτιρίων και κυρίως την οικειοποίηση της ελληνικής ιστορίας πριν από πέντε χρόνια; Μήπως επειδή είναι το τσιράκι του Χότζα;



Πηγή: Το καραβάκι της ιστορίας

Σχετικά άρθρα...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *