Ο άριστος, το δέον γενέσθαι, η μέθεξη με την πραγματικότητα δίχως την παθητική προσχώρηση σε ένα σύστημα αφηρημένων αξιών - και ένα σχόλιο περί της αριστεράς και της δεξιάς.

Ο άριστος, σε ό,τι έχει να κάνει με το βασίλειο, δεν ασπάζεται οριστικώς τίποτα, δεν αρνείται οριστικώς τίποτα' κανόνας του είναι η δικαιοσύνη.
Κομφούκιος
孔夫子

Η έλλειψη απόλυτων κριτηρίων και αιώνιων αξιών στη διδασκαλία του Κομφούκιου δεν μπορεί παρά ν' αφήσει έκπληκτο το δυτικό μυαλό, γαλουχημένο όπως είναι με τις αιώνιες αλήθειες του πνευματικού κόσμου. Ωστόσο αυτή η ικανότητα να αντλείς απ' την περίσταση το δέον γενέσθαι, πατώντας γερά σε ότι έχει συσσωρευτεί, ως παρακαταθήκη των προγόνων, συνιστά μια άλλου τύπου μέθεξη με την πραγματικότητα που δεν μπορεί ποτέ να την προσφέρει η παθητική προσχώρηση σε ένα σύστημα αφηρημένων αξιών.
Anne Cheng, Entretiens de Confucius

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, πως γίνεται αντιληπτή η σημαντικότητα της παρατήρησης της Anne Cheng, στα καθ' ημάς.

*
**
*

Η συρρίκνωση της Κίνας σε όρους και έννοιες γύρω από τον άξονα «κομμουνισμός» (ή του Ισλάμ -δηλαδή των ισλάμ- γύρω από τον άξονα «φασισμός»), είναι μια ιδεολογικοποιημένη καρικατούρα την οποία προβάλλουν τα «αριστερά» και «δεξιά» απομεινάρια του περασμένου αιώνα, κατά την προσπάθεια τους, να ορίσουν την Κίνα (και το Ισλάμ) με έναν τρόπο που να τους εξυπηρετεί, προκειμένου να ταυτίσουν και να συρρικνώσουν μια κάποια Δύση γύρω από τον άξονα «φιλελευθερισμός», και, κατά αυτόν τον τρόπο να διαιωνίσουν ή να μεταφέρουν τη διαμάχη του 20ού αιώνα και του προηγούμενου διεθνούς συστήματος, στον 21ο αιώνα και στο υπό διαμόρφωση νέο διεθνές σύστημα.

Αυτό το φαινόμενο, ιδεολογικής καθήλωσης και αφωνίας, καθώς επίσης, ανικανότητας προσαρμογής στις νέες συνθήκες που αναδύονται (όπως, για παράδειγμα, ο συντονισμός ταυτότητας και πολιτειακής δομής, ως προς τις σχέσεις γεωγραφίας και πολιτισμού), είναι πολύ εντονότερο στη χώρα μας και χαρακτηρίζει τόσο την ελλαδική αριστερά όσο και την ελλαδική δεξιά.

Η «δεξιά» στην Ελλάδα ζώντας στον περασμένο αιώνα χρησιμοποιεί παλαιές ψυχροπολεμικές έννοιες (π.χ. «ελεύθερος κόσμος») και σκέφτεται με νοητικούς άξονες (π.χ. «αντικομμουνισμός») του διπολικού συστήματος το οποίο μας έχει εγκαταλήψει εδώ και δύο δεκαετίες (η κίνηση ιδεών στον πλανήτη όμως, δεν είναι ανάγκη να εξαρτάται από τα ελλαδικά απωθημένα). Με την δομική αλλαγή του -προηγούμενου- διεθνούς συστήματος αναδύθηκαν νέες έννοιες (και έγινε μεταστροφή στο περιεχόμενο παλαιών εννοιών - όπως «Ευρώπη», «Δημοκρατία», «Δύση» κ.λπ). Στην ελλαδική «αριστερά» υπάρχουν παρόμοια φαινόμενα. Το να αναφέρεσαι στον «ευρωκεντρισμό» και τον «οριενταλισμό», οι οποίοι έδρασαν κατά την περίοδο της «αποικιοκρατίας» και του «ιμπεριαλισμού», και να τα βλέπεις όλα αυτά μονάχα στη «δεξιά», δίχως να αντιλαμβάνεσαι πόσο βυθισμένος είσαι ο ίδιος, και τον βαθμό στον οποίο ορίζεσαι από τον πολιτισμό σου, καθώς επίσης και την ενεργητική συμμετοχή σου σε κάτι που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε -άτυπα- ως «πολιτιστικό ιμπεριαλισμό», είναι απλά στρουθοκαμηλισμός.

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία