Ο ΚΑΘΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ...

Δημήτρης Γιαννόπουλος

Διάβασα ολόκληρο το κείμενο των δηλώσεων του Αναστασιάδη (είχα ακούσει μόνο για την ειρωνική ονομασία «Βόρεια Ελλάδα») και έφριξα.

Το πρόβλημα είναι πως ο Ελληνισμός είναι ίσως η μόνη εθνότητα στον κόσμο που — μετά το Βενιζέλο και το Μεταξά — παράγει τον μεγαλύτερο αριθμό τέτοιων αρνησιπάτριδων, γενιτσάρων και ραγιάδων σε όλες σχεδόν τις κορυφαίες θέσεις της πολιτικής και των θεσμών (πχ εκπαίδευση), περισσότερους από οποιαδήποτε άλλη χώρα στο κόσμο και στην Ιστορία.

Παράγει τόσο πολλούς, ώστε δεν προκαλεί πια εντύπωση σε ΚΑΝΕΝΑ να τους ακούει.

Έτσι ο «μέσος πολίτης» δεν διαθέτει μέτρο σύγκρισης, εναλλακτική επιλογή ή τη δύναμη να αντιδράσει στην αδιάκοπη Ύβρη των Κρατούντων, χωρίς να διακινδυνεύει να χάσει σχεδόν τα πάντα, να διασυρθεί και να εξοστρακιστεί!

Δεν περιμένει δηλαδή να βρεθεί εκείνη την ώρα κάποιος με κύρος και σπήχηση, να υψώσει ανάστημα για να απαντήσει στον Αναστασιάδη, τον Τσίπρα ή τον Κατρούγκαλο, από θεσμική θέση που δεν μπορεί εύκολα να αγνοηθεί (πχ Ακαδημία Αθηνών;;;).

Να κατακεραυνώσει τον υβριστή, να δείξει τις εγκληματικές συνέπειες των λόγων του, με ορθολογική επιχειρηματολογία και λακωνική αυστηρότητα.

Να πει εκείνο που χρειάζεται για να εξαναγκάσει τους εθνοκτόνους, να πάρουν πίσω τα λόγια του απύθμενου μίσους τους για τον Ελληνισμό.

Να ψελλίσουν, «Συγγνώμη, παρεξήγηση, δεν εννοούσα αυτό που αναμετάδοσαν τα ΜΜΕ.»

Πρακτικά θα μπορούσε ακόμα και απόφοιτος γυμνασίου να τους φωνάξει στο Νταβός: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός».

1. Ο Αναστασιάδης μιλάει για «ταυτότητα» μόνο με τη νομική έννοια τού όρου. Δεν αναγνωρίζει εθνικότητα ή ιθαγένεια.

Οι ταυτότητες και ονομασίες «κρατών» αναδιανέμονται κατά το δοκούν. Δεν συνδέονται με έθνη και Ιστορία. Ούτε διαφέρουν σε τίποτα τα ιστορικά σπό τα τεχνητά «έθνη».

Γιατί στα χαρτιά είναι εύκολο να σβηστεί και να ξανατυπωθεί μια ταυτότητα της «Νέας Κύπρου» που εκκολάπτεται ή της «Νέας Μακεδονίας» ergo omnes.

2. Μιλάει ο «Κύπριος πρόεδρος» και για τον Μεγαλέξανδρο ως «γεγονός», το οποίο δήθεν δεν επιδέχεται «διάλογο αμφισβήτησης».

Δεν μιλάει όμως για Μακεδόνες, Μεγαλέξανδρο και Επιγόνους του, ως μια περίοδο της Ιστορίας που αναδεικνύει πολιτικά και πολιτειακά (σε μεγάλη κλίμακα πέραν της πόλης-κράτους) το Ελληνικό Έθνος και την Ελληνιστική Εποχή. Ως ιστορικές οντότητες με παγκόσμιο αντίκτυπο. Είναι η περίοδος που μετουσιώνει το ανθρωποκεντρικό αξιακό σύστημα σε πρότυπο του «δυτικού» πολιτισμού.

Πρότυπο για το οποίο (καλώς ή κακώς) ΜΟΝΟ οι σύγχρονοι Έλληνες μπορούν να κομίζουν αυθεντική ζωντανή «μαρτυρία».

3. Μαρτυρία που πηγάζει από επίγνωση, σεβασμό και αγάπη γι αυτή την μεγαλειώδη παρακαταθήκη των προγόνων τους.

Το ιστορικό γεγονός του Αλεξάνδρου Γ’ ως του πρώτου Βασιλέα ΟΛΩΝ των Ελλήνων, είναι το Αρχέτυπο της εθνικής ταυτότητας και ιστορικής αυτοσυνειδησίας τους.

Σε αυτό συνίσταται η βιωματική Αλήθεια του διαχρονικού Ελληνισμού.

Και το αρχέτυπο μπορεί να είναι «υποσυνείδητο», αλλά δεν ξεριζώνεται εύκολα χωρίς να χάσει η ψυχή την ετερότητα και ιδιοπροσωπεία της.

Η ιδιοπροσωπεία των Ελλήνων είναι λοιπόν το «άυλο αγαθό» που αμφισβητείται και διακυβεύεται στο Μακεδονικό Ζήτημα κατά διαστήματα ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα.

4. Τα περισσότερα βιβλία Ιστορίας ξαναγράφονται ήδη από πολύ καιρό, απαλείφοντας «διακριτικά» ή αντικαθιστώντας την ελληνικότητα του Μεγαλέξανδρου με την «μακεδονικότητα», τους ελληνιστικούς χρόνους με τη ...προ-ρωμαϊκή εποχή.

Με ένα τέτοιο τεράστιο συρφετό από ανθέλληνες κολλημένους σα βδέλλες στην δοτή εξουσία και το ιδεολογικό απυρόβλητο, τι να περιμένει κανείς;

Κατά βάθος όλοι οι Έλληνες ξέρουν οτι κινδυνεύουν με διαμελισμό και φυσικό αφανισμό μόλις επέλθει ο οικονομικός, δημογραφικός, ψυχικός ή γνωσιολογικός ακρωτηριασμός τους.

Γιατί μόλις οι Κουίσλινγκ πουλήσουν τα «ονόματα», θα τρέξουν να απαλλαγούν και από την ενοχλητική «συνέχεια» της Ιστορίας τους, να διαγράψουν κάθε άλλο ζωτικό μύθο, ηρωικό πρότυπο ή κατόρθωμα που μπορεί να συνδέει τους συγχρονους Έλληνες με τους αρχαίους και Βυζαντινούς Προγόνους τους, την υλική και άυλη περιουσία που μας κληροδότησαν.

Γιατί όμως τόσος φθόνος και τόση μανία εθνοκτονίας;

Επειδή κάπου στα συντρίμμια, συνεχίζει να λάμπει «σαν πολύτιμο ορυκτό» η εικόνα της Ελληνικής Οικουμένης, ως πνευματικό, πολιτιστικό και ηθικό ανάχωμα στην επέλαση της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Πηγή: Dimitris Yannopoulos
Ἀναδημοσίευση ἀπό: freepen.gr