ΟΙ ΑΜΦΙΔΡΟΜΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Εισήγηση του κ. Θεόκλητου Ρουσάκη Αντιστράτηγου εν αποστρατεία- Επίτιμου Διοικητή Β΄Σώματος Στρατού, σε ανοιχτή ημερίδα με θέμα: «Ελληνοαλβανικές Σχέσεις (Σημασία και αξιολόγησή τους)» που πραγματοποιήσε 10 Δεκεμβρίου η Ένωση τέως βουλευτών-Ευρωβουλευτών στο αμφιθέατρο «Κρανιδιώτης» του Υπουργείου Εξωτερικών .

ΟΙ ΑΜΦΙΔΡΟΜΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Υπό Αντιστρατήγου (εα) Θεοκλήτου Ρουσάκη
Επιτίμου Διοικητή Β΄ Σώματος Στρατού

ΓΕΝΙΚΑ

Είναι προφανές ότι οι σχέσεις της κάθε χώρας με τις γειτονικές της επηρεάζουν άμεσα τα ζωτικά της συμφέροντα, κυρίως στον τομέα της οικονομίας και της ασφάλειας. Έτσι και στην περίπτωση της χώρας μας, οι σχέσεις με τις γειτονικές μας χώρες εξασφαλίζουν ή απειλούν τα ζωτικά μας συμφέροντα στην περιοχή, δημιουργώντας στα ασταθή Βαλκάνια, είτε προϋποθέσεις για ένα ντόμινο δυσάρεστων εξελίξεων, είτε ένα παράγοντα ασφαλείας με την αξιοποίηση των προφανών γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων μας.

Να διευκρινίσουμε εξ αρχής ότι λέγοντας ελληνοαλβανικές σχέσεις εννοούμε τις σχέσεις της Ελλάδος, κυρίως με τους Αλβανούς της Αλβανίας, του Κοσσόβου και της πΓΔΜ. Θεωρούμε λοιπόν ότι θα πρέπει, οι σχέσεις αυτές να συνεξετάζονται μέσα από ένα πολυσχιδές πλέγμα σχέσεων που περιλαμβάνει εκτός από τις προαναφερθείσες χώρες, τις Μεγάλες Δυνάμεις( κυρίως ΗΠΑ και Ρωσία), το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, αλλά και την Τουρκία, που προσπαθεί να καταστεί ένας βασικός παίκτης με δυναμική επιστροφή και παρουσία στο γεωστρατηγικό χώρο Βαλκανίων.

ΑΣΤΑΘΕΙΑ- ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Σε αυτό το γεωστρατηγικό περιβάλλον, οι λόγοι οι οποίοι ιστορικά αποδεικνύεται ότι αποτελούν παράγοντες αστάθειας είναι ποικίλοι και δυνάμεθα να τους συνοψίσουμε στους κυριότερους όπως παρακάτω:

Η σύγκρουση των συμφερόντων των μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων διαχρονικά

1. Ο τρόπος με τον οποίο μέσα από συσχετισμούς δυνάμεων και συμφερόντων κάποιων εποχών, χαράχτηκαν τα σύνορα των κρατών

2. Η ύπαρξη μιας ή περισσοτέρων μειονοτήτων με τις συνιστώσες τους, σχεδόν σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων και τέλος

3. Η ιστορικά τεκμηριωμένη τάση των λαών της βαλκανικής, να έχουν μια έμφυτη θα μπορούσαμε να πούμε ροπή για σύγκρουση παρά για διαπραγμάτευση για την επίλυση των διαφορών τους

Αν η Βουλγαρία αναγεννήθηκε το 1878 για να υπηρετήσει τα σχέδια του τσάρου της Ρωσίας μέσα από τον πανσλαβισμό, το ίδιο έτος ο Αλβανικός Σύνδεσμος της Πρισρένης που προκήρυξε το Αλβανικό Έθνος, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της διακήρυξής του σε ένα λίβελο κατά των Ελλήνων, ο οποίος επί 100 χρόνια οδηγεί όλες τις κυβερνήσεις των Τιράνων υπό όλα τα καθεστώτα.

Έτσι σε αυτό το κλίμα δημιουργήθηκε μέσα από τους βαλκανικούς πολέμους του 1912 - 13, το νεοϊδρυθέν Αλβανικό Κράτος ως δυτικό ανάχωμα των Βαλκανίων. Εμπνευστές η Αυστρία και η Ιταλία που είδαν το νέο κράτος ως τη μόνη λύση για να εμποδίσουν τη Σερβία να βγει στην Αδριατική. Με όπλο τον εκβιασμό των μεγάλων δυνάμεων, οι Αλβανοί εισέπραξαν από το Μαυροβούνιο την περιοχή της Σκόδρας, από τη Σερβία όλα τα εδάφη που κυρίευσε ως το Δυρράχιο και από την Ελλάδα τη Βόρεια Ήπειρο.

Μετά όμως την πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος στα Βαλκάνια , η πολιτική κατάσταση στις χώρες αυτές δημιούργησε ένα ασταθές πεδίο πολιτικής και οικονομικής αντιπαράθεσης. Μέσα σε ένα σκηνικό ημι-ανάπτυξης, δημοσιονομικής διαφθοράς και έλλειψης ανεκτικότητας στην διαφορετικότητα του άλλου, αναβιώνουν ιστορικές αντιπαλότητες και πάθη, με κυρίαρχο το πρόβλημα του αλβανικού αλυτρωτισμού και των επιδιώξεών του για τη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας ή της μεγάλης Ιλλυρίας ή της Φυσικής Αλβανίας, που είναι ο πιο καινούργιος όρος.

Πώς λοιπόν μπορεί να εξηγηθεί το φαινόμενο της «έκρηξης» του αλβανικού εθνικισμού; Από την μελέτη της ιστορία των Βαλκανικών λαών διαπιστώνουμε ότι, η ιδέα της δημιουργίας ενός μεγάλου και ισχυρού κράτους, αποτέλεσε σημαντικό σταθμό σε κάποια χρονική στιγμή για κάθε κράτος της περιοχής,πλην του Αλβανικού.

Η αποτυχία της θεμελίωσης της «Μεγάλης Ιδέας» και οι αρνητικές συνέπειες που ακολούθησαν για κάθε Βαλκανικό κράτος, κατάφεραν να δημιουργήσουν αυξημένα εθνικά αντανακλαστικά σε όλους του Βαλκανικούς λαούς. Εθνικά αντανακλαστικά τα οποία τους προέτρεψαν να εγκαταλείψουν την επιδίωξη της δημιουργίας μια «Μεγάλης Πατρίδας» για την αποφυγή μιας νέας εθνικής καταστροφής. Πλην του Αλβανικού κράτους. Η Αλβανοί μετά από αρκετά χρόνια απομονωτισμού και αιώνες μη συγκεκριμένης εθνικής προέλευσης, αναζητούν απεγνωσμένα εθνικούς μύθους αναφορικά με την φυλετική τους καθαρότητα, όπως ακριβώς το έπραξαν στο παρελθόν και οι υπόλοιποι Βαλκανικοί λαοί. Η μόνη διαφορά είναι ότι η γένεση των Βαλκανικών εθνικισμών συνέπεσε χρονικά δημιουργώντας ένα ιδιόμορφο modus vivendi στην περιοχή, ενώ οι Αλβανοί ανακαλύπτουν το επικίνδυνο «παιχνίδι» του εθνικισμού τώρα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε μια πολύ εμπεριστατωμένη μελέτη του ο καθ. Κ Σπ. Λίτσας.

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει για την χώρα μας, βέβαια, δεν είναι άμεσος αλλά έμμεσος και αφορά στην περιθωριοποίηση και σταδιακή εξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, ή στην πλήρη αποσταθεροποίηση του κράτους της πΓΔΜ. Και τα δύο είναι σοβαρά και αφορούν στο μέλλον της περιοχής.

Ο σημαντικότερος κίνδυνος όμως για τα Βαλκάνια είναι η ονομαζόμενη «Ιρλανδοποίηση» ή «Βασκοποίηση» του αλβανικού αλυτρωτισμού. Δηλαδή η μεταφορά του πυρήνα δράσης του UCK και των υποομάδων του στο εσωτερικό των Βαλκανικών μητροπόλεων, με τη μορφή αντάρτικου των πόλεων ως ασύμμετρη απειλή. Μπορεί το συγκεκριμένο σενάριο να ηχεί λίγο περίεργα και ίσως να σκεφτεί κάποιος ότι οι χρονικές συγκυρίες δεν ευνοούν ένα τέτοιο εγχείρημα. Όπως όμως προαναφέραμε, ο αλβανικός εθνικισμός, χρονικά, δεν ζει ούτε κινείται στον 21ο αιώνα και δεν έχει δοκιμάσει ακόμα, όπως οι υπόλοιποι βαλκανικοί λαοί, μια «μεγάλη» εθνική ήττα λόγω των αλυτρωτικών συναισθημάτων και μεθοδεύσεων.

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Αυτός όμως ο εθνικιστικός κίνδυνος πρέπει να συνεξεταστεί και να συνδεθεί και με την όλο και πιο αυξημένη τουρκική νεο-οθωμανική επιστροφή στην περιοχή, η οποία είναι πολυσχιδής και στην έκφρασή της ιδιαίτερα προκλητική.

Συγκεκριμένα, η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την πολιτική και οικονομική καχεξία της Βουλγαρίας , της πΓΔΜ, αλλά κυρίως της Αλβανίας στη δεκαετία του ΄90, άδραξε στην κυριολεξία την ευκαιρία παρέμβασης στην περιοχή. Η απορία αλλά και η θλίψη επ’ αυτού αυξάνεται όταν αναλογιστούμε ότι, η Ελλάδα μετά το 1990 είχε το στρατηγικό πλεονέκτημα στα Βαλκάνια σε κάθε τομέα και μπορούσε να είναι σημαιοφόρος της ευρωπαϊκής προοπτικής των χωρών αυτών αναβαθμίζοντας και τον δικό της ρόλο. Δυστυχώς όμως η πολιτική(ες) που εφαρμόσαμε ή δεν εφαρμόσαμε στα Βαλκάνια και κυρίως προς τις συγκεκριμένες γειτονικές χώρες Αλβανία, πΓΔΜ και Κόσσοβο δεν αξιοποίησαν την ιστορική ευκαιρία αλλά οδήγησαν την Ελλάδα στην οικονομική και πολιτική χρεωκοπία περιθωριοποιώντας την σε μεγάλο βαθμό

Έτσι κατορθώνει η Τουρκία να αξιοποιήσει τον αλβανικό παράγοντα (Τιράνων, Σκοπίων και Πρίστινας ) στρατηγικά σε όλους τους τομείς, χρησιμοποιώντας ως Δούρειο Ίππο, τις δήθεν ιστορικές σχέσεις του οθωμανισμού με την περιοχή μετά την πτώση της βυζαντινής αυτοκρατορίας, το ομόθρησκο με ένα μέρος του πληθυσμού της περιοχής, τις τουρκογενείς μειονότητες, την οικονομική ισχνότητα των χωρών και την ανάγκη τους για ανάπτυξη, αλλά κυρίως την ανάγκη τους για την υποστήριξή τους στις εθνικιστικές συμπεριφορές και επιδιώξεις που προαναφέραμε.

Τους στόχους της Τουρκίας με τις κινήσεις αυτές, δεν τους φανταζόμαστε, ούτε τους εκτιμούμε αλλά τους διαβάζουμε στη στρατηγική σκέψη του Αχμέτ Νταβούτογλου, όπως αυτή αναλύεται εκτενώς στο γνωστό βιβλίο του με τίτλο «Στρατηγικό Βάθος- Η Διεθνής θέση της Τουρκίας». Στις σελίδες 440-485 (αλλά και σε άλλα σημεία) ο συγγραφέας αναφέρεται ειδικότερα στα Βαλκάνια και μιλά ξεκάθαρα για την ανάγκη της Τουρκίας να περικυκλώσει την περιοχή, χρησιμοποιώντας τις μουσουλμανικές χώρες και μειονότητες. Το μουσουλμανικό τόξο που πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία του νεο-οθωμανισμού περιγράφεται αυτολεξεί στη σελίδα 477 ως εξής: «Η ζώνη που εξικνείται βορειοδυτικά και μέσω του άξονα Μπίχατς-Κεντρική Βοσνία-Ανατολική Βοσνία-Σαντζάκ (σ.σ. Νοτίου Σερβίας) -Κόσσοβο-Αλβανία-Μακεδονία-Κίρτζαλι (σ.σ. Βουλγαρίας) -Δυτική Θράκη και καταλήγει στην Ανατολική Θράκη, έχει από τη σκοπιά της Τουρκίας τον χαρακτήρα ζωτικής αρτηρίας για τη βαλκανική γεωπολιτική και τον γεωπολιτισμό της».

Συμπερασματικά ο Τούρκος Πρωθυπουργός προτείνει την αξιοποίηση της διπλωματικής και στρατιωτικής εμπειρίας των Σελτζούκων και Οθωμανών Τούρκων, αλλά με ειρηνικό τρόπο και προτείνει τη Διεθνή Οικονομία, ως μέσο προβολής της τουρκικής ισχύος. Όμως η ευρύτερη ανάλυση των απόψεών του δείχνει ότι πιστεύει ακράδαντα στον ρόλο των ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων και της Αμυντικής Βιομηχανίας.

Για την υλοποίηση λοιπόν αυτής της ζωτικής αρτηρίας για την Βαλκανική γεωπολιτική της, παρακολουθούμε τα τελευταία μόνο χρόνια από πλευράς Τουρκίας σε επίπεδο πρωθυπουργού-υπουργού εξωτερικών τα παρακάτω:

Τον κ. Νταβούτογλου σε ομιλία του, (18-20 Οκτωβρίου 2009) στο Σαράγεβο να λέει: «Επιθυμούμε μια νέα Βαλκανική, που θα θεμελιώνεται στις πολιτικές αξίες, την οικονομική αλληλεξάρτηση, τη συνεργασία και την πολιτική αρμονία. Όλα αυτά εξασφαλίζονταν στα Οθωμανικά Βαλκάνια »,και συμπληρώνει: «Εμείς θα αναβιώσουμε την εποχή αυτή, τα Βαλκάνια ήταν μια πετυχημένη ιστορία και τώρα πρέπει να αναγεννηθούν».

Τον Οκτώβριο του 2013 ο κ. Ερντογάν επισκέφθηκε επίσημα το Κόσσοβο και σε ομιλία στην πόλη Πρίζρεν ( Αλβανικός Σύνδεσμος 1878) δήλωσε πως ''το Κόσοβο είναι Τουρκία'' ενώ λίγο αργότερα στην Πρίστινα είπε: «Είμαστε όλοι μέρος κοινής ιστορίας και κοινού πολιτισμού. Μην ξεχνάτε, Κόσσοβο σημαίνει Τουρκία και Τουρκία Κόσσοβο».

Ας εστιάσουμε τώρα την προσοχή μας στον τομέα των Ενόπλων Δυνάμεων και της Στρατιωτικής Διπλματίας. Με βάση τη Συμφωνία Συνεργασίας με την Αλβανία του Μαρ. 1998, κατάφερε να πετύχει η Τουρκία να υπηρετούν σήμερα μόνιμα στην Αλβανία, πλέον των 60 Αξκων - Μ. Υπαξκων που δραστηριοποιούνται στις κύριες στρατιωτικές βάσεις των Αλβανικών Ενόπλων Δυνάμεων όπως παρακάτω:

(1) Στη Ναυτική Βάση Αυλώνας (PASHALIMAN) όπου στην ουσία δημιούργησαν μια τούρκικη ναυτική βάση μέσα στην ναυτική βάση των Αλβανών.

(2) Στην Αεροπορική Βάση KUCOVA (110 χλμ νοτίως Τιράνων) που εκσυγχρονίστηκε από τουρκική τεχνική εταιρεία με χρηματοδότηση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας 5 εκ $ συν 1,3 εκ $ για εξοπλισμό.

(3) Στο Σύνταγμα Καταδρομών και στο Τάγμα Ειδικών Επιχειρήσεων ως Εκπαιδευτές στα πρότυπα των Τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων.

(4) Στη Μόνιμη Τουρκική Επιτροπή Συνεργασίας και Συντονισμού στα Τίρανα η οποία συντονίζει το όλο έργο της στρατιωτικής τους συνεργασίας. Εκεί διοργανώνονται μεταξύ των άλλων κάθε 6 έως 12 μήνες, τελετές παράδοσης δωρεάν στρατιωτικού τεχνικού υλικού και εξοπλισμού από την Τουρκία στις Αλβανικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις όμως, πολύ έξυπνα, έχουν θέση ως πρώτη προτεραιότητα την διαμόρφωση της νεοοθωμανικής κουλτούρας στο στρατιωτικό προσωπικό του Αλβανικού Στρατού. Περίπου 100 Αλβανοί Αξιωματικών ετησίως εκπαιδεύονται στην Τουρκία στις στρατιωτικές σχολές όλων των βαθμίδων, διαμορφώνοντας έτσι ανάλογη παιδεία, αγωγή, αντίληψη και άποψη υπέρ των συμφερόντων και των στόχων της Τουρκίας στην περιοχή. Από αυτούς αναδεικνύεται λίγο αργότερα και η Στρατιωτική Ηγεσία της Αλβανίας η οποία δεν μπορεί παρά να είναι φιλοτουρκική.

Πέραν αυτών, είναι σε εξέλιξη ένα μεγάλο, ιδιαίτερα ελκυστικό πρόγραμμα δωρεάν παροχών υπηρεσιών υγείας υψηλού επιπέδου στα Στρ. Νοσοκομεία της Τουρκίας για το Στρατιωτικό Προσωπικό της Αλβανίας και τις οικογένειές τους, το οποίο ανανεώνεται ετησίως. Καταλήγοντας για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους στο κόστος της τουρκικής στρατιωτικής βοήθειας στην Αλβανία να πούμε ότι το 2004 ανήλθε σε 62 εκατ. δολάρια ΗΠΑ ενώ το 2005 ξεπέρασε τα 100 εκατ. δολ. ΗΠΑ.

Στον αντίποδα αυτής της συνεργασίας και για να υπάρχει στον τομέα της στρατιωτικής διπλωματίας ένα συγκριτικό μέγεθος με την δική μας στρατιωτική παρουσία στην Αλβανία, κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν τα παρακάτω:

Η διμερής στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδος με την Αλβανία βρίσκεται σε φθίνουσα κατάσταση και η μόνη συμφωνία που εξακολουθεί να λειτουργεί είναι αυτή της παροχής υποτροφιών σε αποφοίτους Λυκείου αλβανούς για την φοίτησή τους σε στρατιωτικές σχολές σε περίπου 10 άτομα ετησίως. Συνολικά έχουν αποφοιτήσει από Ελληνικές Στρατιωτικές Σχολές 210 Στελέχη των Αλβανικών ΕΔ από το 1998 και μετά, έναντι 2500- 3000 Στελεχών που έχουν αποφοιτήσει αντίστοιχα από τις Τουρκικές Στρατιωτικές Σχολές.

Στα πλαίσια συμφωνίας της Αλβανίας με το ΝΑΤΟ η Ελλάδα και η Ιταλία έχουν αναλάβει εναλλάξ ανά 15νθήμερο το Air Policing-AP της Αλβανίας διαθέτοντας 2 Α/Φ αεράμυνας και 2 πτητικά μέσα Έρευνας- Διάσωσης.

Τέλος για την Συμφωνία για Στρατ. Κοιμητήρια και για την ανεύρεση των πεσόντων του Ε/Ι Πολέμου που υπογράφηκε μεν το 2009, δεν εφαρμόσθηκε δε, θα κάνουμε μια μικρή ιδιαίτερη αναφορά στο τέλος.

Μέσα λοιπόν από αυτές τις πολιτικές συμπεριφορές και σχέσεις διαπιστώνουμε ότι :

1η Διαπίστωση

Από ιδρύσεως του αλβανικού κράτους και μέχρι πριν από λίγα χρόνια η Αλβανία έβλεπε με φόβο και καχυποψία την Ελλάδα, ενώ τώρα ο φόβος μετατράπηκε σε υπεροψία που ενθαρρύνεται από την αποδοχή της συμπεριφοράς της κατ΄ αρχήν από τις ΗΠΑ και εν συνεχεία από την Τουρκία και Ιταλία.

2η Διαπίστωση

Το κράτος αυτό θεμελιώθηκε επί μιας ανθελληνικής ιδεολογίας, και υπό το Σταλινικό και Μαοϊκό κομμουνιστικό μανδύα, γαλούχησε δύο γενεές με τα νάματα του ανθελληνισμού με αποτέλεσμα, η φαντασίωση της «Μεγάλης Αλβανίας», να αφορά και την Ελλάδα.

3η Διαπίστωση

Στις αμοιβαίες σχέσεις μας, οι Αλβανοί διέπραξαν λάθη σοβαρά κατά των Ελλήνων, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι και εμείς κάναμε πολλά λάθη και έχουμε και εμείς μεγάλο μέρος της ευθύνης για τις ΄΄ παγωμένες σχέσεις ΄΄

4η Διαπίστωση

Οι θερμότατες διπλωματικές σχέσεις Τιράνων - Άγκυρας αναβαθμίζονται διαρκώς χρόνο με το χρόνο, με πολύ καλό συντονισμό των δύο Υπουργείων Εξωτερικών σε κρίσιμα σημεία και εναντίον της Ελλάδας.

5η Διαπίστωση

Αξιολογώντας τις διευκολύνσεις που έχει από τώρα εξασφαλίσει στην Αλβανία για το Ναυτικό της και την Αεροπορία της η Τουρκία, θα πρέπει να επισημάνουμε ιδιαίτερα ότι, σε περίοδο κρίσης, θα μεταστάθμευση εκεί ένα μέρος του πολεμικού δυναμικού της. Η επιχειρησιακή απαίτηση που θα πρόκυψη για τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, για την αντιμετώπιση αυτής της απειλής από βορρά και από δυσμάς, θα μας δημιουργήσει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί, είτε ως μια συμβατική απειλή από άλλη κατεύθυνση, είτε και ως ασύμμετρη απειλή, που θα είναι και το χειρότερο σενάριο.

6o Συμπέρασμα ή ρητορικό ερώτημα

Μήπως ο πραγματικός λόγος που με τόση προθυμία η κυβέρνηση Ράμα υιοθέτησε τα ψευδο-αλυτρωτικά συνθήματα των υποτιθέμενων Τσάμηδων, είναι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο του Ιονίου; Μήπως η Αλβανία επιχειρεί να δημιουργήσει συνθήκες αμφισβήτησης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και στο Ιόνιο, ώστε να κατασκευάσει εκεί «γκρίζες ζώνες», όπως προσπάθησε να κάνει η Τουρκία στο Αιγαίο μετά την κρίση των Ιμίων το 1996; ( κ. Μάζης ως αρμόδιος και ειδικός θα μας αναλύσει πλήρως το θέμα)

Από την άλλη πλευρά βέβαια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε, έστω και τις λίγες συμβολικές κινήσεις σωφροσύνης που προέρχονται από υγιώς σκεπτόμενους παράγοντες της Αλβανίας. Έτσι θα πρέπει να αναφέρουμε τις σοβαρές αντιδράσεις που εκφράστηκαν εκεί, από συγγραφείς, δημοσιογράφους, και ακαδημαϊκούς ( μεταξύ αυτών και ο επιφανής Αλβανός λογοτέχνης Ισμ. Καντερέ ), από όλα τα κράτη όπου ζουν Αλβανοί, μετά από το αίτημα της τουρκικής κυβέρνησης προς τις αρχές της Πρίστινας και των Τίρανων, για την αφαίρεση, από τα βιβλία της Ιστορίας τους, των κεφαλαίων όπου περιγράφονται «αρνητικά γεγονότα» - κατά την τουρκική πλευρά - από την περίοδο της κατοχής από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Κλείνοντας τα διδάγματα όμως, νομίζω πως θα πρέπει να γίνει μια αναφορά και σε τομείς που μας ενώνουν με την Αλβανία και θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε περαιτέρω σχέσεις λόγω κοινών συμφερόντων όπως π.χ. στον οικονομικό τομέα.

Η Τράπεζα της Αλβανίας, δήλωσε ότι για το 2014 το 26% των μετοχών, ή περίπου 1,1 δισ. ευρώ, ανήκουν σε ελληνικές εταιρείες, καθιστώντας την Ελλάδα τον μεγαλύτερο επενδυτή στη χώρα αυτή. Ομοίως θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στον στρατιωτική συνεργασία, τουρισμό, στις επικοινωνίες, υγεία, στις κατασκευές, στη μεταφορά τεχνογνωσίας κλπ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Κατόπιν αυτών και ενώ οι σχέσεις μας με τον Αλβανικό παράγοντα των Βαλκανίων είναι στην κυριολεξία τελματωμένες, μου έρχεται στο νου ο Ν. Μακιαβέλι, που είπε περίπου ότι για να προοδεύσει μια χώρα θα πρέπει να έχει ΄΄ και ισχυρούς συμμάχους και ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Κανένας από τους δύο παράγοντες μόνος του δεν αρκεί΄΄. Για τον λόγο αυτό ας καταλάβουμε επιτέλους ότι πρώτα εμάς, που έχουμε μια αναμφισβήτητη απειλή από Τουρκία, δεν συμφέρει να έχουμε τον Αλβανικό παράγοντα απέναντί μας, όταν μπορούμε να τον έχουμε δίπλα μας.

Με δεδομένη αυτή την κατάσταση και με δεδομένη την Φιλανδοποίηση των σχέσεών μας όπως αυτές μας επιβλήθηκαν ή ανεχθήκαμε και διαμορφώθηκαν από το 1974 και μετά με την Τουρκία, η μόνη διέξοδος από την κρίση είναι η ανάληψη από κοινού με την Αλβανία αλλά και με τις άλλες χώρες των Βαλκανίων, μιας μεγάλης και οργανωμένης προσπάθειας για την ανασυγκρότηση του ζωτικού χώρου των Βαλκανίων που ιστορικά κινείτο το έθνος μας.

Σκοπός της προτεινόμενης ανασυγκρότησης είναι, να δημιουργηθεί κατ΄ αρχήν μια βάση διαβαλκανικής συνεννόησης με προοπτική τη δημιουργία μιας Συμμαχίας στα πλαίσια της Ε.Ε, όπου:

- Μέσα από την ισότιμη συνεργασία, την συναντίληψη περί των απειλών και του κοινού συμφέροντος, θα εξασφαλίσει την σταθερότητα στη περιοχή,

* Θα αποτελέσει την αντίρροπη δύναμη του νέο οθωμανισμού και ισλαμισμού που είναι το ζητούμενο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για τα Βαλκάνια και την Ευρώπη

* Θα εξασφαλίσει τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για οικονομική ανάπτυξη και ασφάλεια στην διακίνηση των ενεργειακών πόρων,

- Θα καταστήσει τη χώρα μας κομβικό παράγοντα ήπιας ισχύος αλλά και σημαντικό γεωστρατηγικό φορέα, που διαθέτει τις θαλάσσιες και οδικές υποδομές ως αναμφισβήτητο στοιχείο της υπεραξίας της στην πολιτική σκακιέρα της περιοχής.

Η ιστορική επιβεβαίωση επ΄ αυτού είναι προφανής και παραπέμπει στην διεξαγωγή και την εξέλιξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου που οι Τούρκοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το μεγαλύτερο μέρος των Βαλκανίων όταν οι βαλκανικοί λαοί τους αντιμετώπισαν από κοινού.

Έτσι, αφού επιτευχθεί η ισορροπία δυνάμεων, θα δημιουργηθούν πλέον οι προϋποθέσεις για να επιτευχθεί εν συνεχεία, ειρήνη ισορροπίας και όχι ειρήνη υποταγής, για να θυμηθώ ένα καταπληκτικό κείμενο του συγγραφέα Γ. Καραμπελιά.

Ειρήνη ισορροπίας για το κοινό συμφέρον Ελλήνων και Αλβανών , Σέρβων και Κοσοβάρων που θα εξακολουθούν να είναι γείτονες και στο διηνεκές, που δεν έχουν μόνο θέματα που τους χωρίζουν αλλά και θέματα που τους ενώνουν, που αυτά πρέπει να λειτουργήσουν ως γέφυρες για την συνεργασία τους. Με την αξιοποίηση λοιπόν των κοινών συμφερόντων και έχοντας ως πρώτο μέσον για την επίτευξη αυτής της ειρήνης-ισορροπίας τη δύναμη της Ορθοδοξίας, θα μπορούσαμε να βγούμε όλοι από την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ασφυξία.

Και τούτο διότι, όπως λέει και ο μεγάλος ιστορικός και συγγραφέας της εποχής μας Σαράντος Καργάκος «η Ορθοδοξία...δεν προκαλεί επιθετικούς πολέμους και εθνοτήτων περιπέτειες και καθάρσεις, ούτε βεβαίως εξαπολύει ηπειρωτικές πειρατικές επιχειρήσεις υπό το πρόσχημα της δόξας του Σταυρού>>

Απόδειξη αναμφισβήτητη, το έργο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, που μόνο με ένα θαύμα θα μπορούσε να συγκριθεί, τόσο στον πνευματικό όσο και στον κοινωνικό τομέα, για την παιδεία, την υγεία, την αγροτική ανάπτυξη, την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, την οικολογική προστασία κλπ

Είναι όμως δομημένο το πολιτικό μας σύστημα κατάλληλα; Διαθέτει τις διαδικασίες λήψεως τόσο σοβαρών αποφάσεων; Πολιτική βούληση υπάρχει για να δομηθεί Εθνική Στρατηγική και Σχεδίαση με προοπτική, που δεν θα αλλάζει με κάθε αλλαγή κυβέρνησης; Έχει γίνει η σωστή αξιολόγηση και προτεραιοποίση των εθνικών θεμάτων και στόχων;

Υπάρχει το θεσμικό εκείνο όργανο, που για όλα τα εθνικά μας ζητήματα με τις γεωπολιτικές διαστάσεις τους, συλλέγει όλες τις πληροφορίες, αναλύει όλα τα δεδομένα, συνθέτει κύριες αλλά και εναλλακτικές προτάσεις λύσεων ή χειρισμών προς την πολιτική ηγεσία και συντονίζει τους εμπλεκόμενους φορείς και υπουργεία; Συμμαχίες υπάρχουν ή μήπως και αυτές που υπήρχαν χάνονται με τους αδέξιους χειρισμούς μας ;

Έχουμε την δυνατότητα να σταματήσουμε την παρακμιακή συμπεριφορά μας, τον ατομισμό, τον κομματισμό, την διαίρεση, την εσωστρεφή πολεμική, τον καταγγελτικό λόγο, την δημαγωγία και να συνεννοηθούμε και να συμπράξουμε με τους ετέρους και γειτόνους μας για την υπέρβαση των μικρών και του μέρους, προς επίτευξη των πολλών και του μείζονος;

Μέχρι όμως να επιτευχθούν αυτά στον τομέα των διεθνών σχέσεων, σε μια επιστημονικά οργανωμένη βάση και ενόψει του κινδύνου για πλήρη ανατροπή του αμυντικού ισοζυγίου στην περιοχή, οφείλουμε διατηρήσουμε ακμαίες και με υψηλό ηθικό και φρόνημα τις Ένοπλες Δυνάμεις μας και το λαό μας.

Τούτο διότι αυτά τα δύο στοιχεία θα πρέπει να λειτουργήσουν καταλυτικά αν οδηγηθούμε στο χειρότερο σενάριο. Ας σταματήσουμε λοιπόν άμεσα τον αφελληνισμό και την αποχριστιανοποίηση της παιδείας μας και ας επανασυνδεθούμε με τις ζωογόνες πνευματικές, ιστορικές και πολιτισμικές πηγές του έθνους μας, που θα συνεχίσουν να είναι ο θώρακας αλλά και η εθνική πυξίδα μας προς τον μέλλοντα χρόνο.

Πηγή: Πηγή: Νεολαία Βορειοηπειρωτών
Αναδημοσίευση από: Πελασγός Κορυτσάς