Οἱ ἄρχοντες ἁπλοὶ παρατηρητὲς ἢ μᾶλλον συνεργοὶ τῶν θλιβερῶν, ἱστορικῶν γεγονότων στὶς ἡμέρες μας

Γράφει ο Ἠλιάδης Σάββας, Δάσκαλος

Σχολιάσαμε καὶ ξανασχολιάσαμε καὶ συνεχίζουμε νὰ σχολιάζουμε τὰ γεγονότα καὶ τὰ πρόσωπα. Νομίζουμε πώς κάναμε τὸ χρέος μας; Λάθος. Νομίζουμε πῶς θὰ τελειώσουν τώρα τὰ συμβαίνοντα; Ὄχι. Τώρα μαγειρεύονται ὅλα. Ἔχουν πέσει ὅλα τα ὑλικὰ στὴν κατσαρόλα καὶ περιμένουμε τὸ ἀποτέλεσμα. Ἅπαντες παρακολουθοῦμε ἐνεῶς τὰ τεκταινόμενα. Σύγχυση καὶ ἀπορία! Καὶ ὅσοι ἔχουμε κάποια πίστη στὸ Θεό, λέμε: «Ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του»!

Μπροστὰ στὰ μάτια μας χορεύει ὁ διάβολος μὲ τὰ ὄργανά του - ναὶ εἶναι δαιμονικὸς χορὸς αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σήμερα, εἶναι ὁ χορὸς τῆς Σαλώμης - κι ἐμεῖς ἀνάπηροι ψυχὴ τὲ καὶ σώματι, παρακολουθοῦμε νὰ ἁπλώνεται τὸ σκοτάδι, χωρὶς νὰ ἔχουμε τὴ δύναμη νὰ ἀντιδράσουμε. Τί κακὸ γιὰ ἕναν λαό, ποὺ δὲν τοῦ ἀξίζει αὐτὴ ἡ κατάντια!

Ἡ καλοσύνη καὶ ἡ φιλανθρωπία ποὺ δείχνει ὁ ἑλληνικὸς λαὸς στοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρέθηκαν στὰ μέρη μας, εἶναι κληρονομιὰ τῶν προγόνων μας, δῶρο δικό τους. Τὸ στολίδι μᾶς αὐτό, τὸ ὁποῖο, ἂν μποροῦσαν, θὰ τὸ ἀμφισβητοῦσαν. Τὸ παραλάβαμε. Μᾶλλον δὲν τὸ αὐξήσαμε. Δίνουμε ὅμως ἀπ` αὐτὸ ποὺ μᾶς κληροδότησαν οἱ παπποῦδες μας. Ἀπ` ὅ,τι μᾶς ἔμεινε. Διότι δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖται αὐτονόητη ἡ ἀρετὴ τῆς φιλοξενίας. Οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τί νοιώθει ἡ ἑλληνικὴ καρδιὰ σὲ τέτοιες καταστάσεις, ὅπως καὶ ὁ Ἕλληνας δὲν μπορεῖ νὰ....κατανοήσει τὴν ἀπουσία αὐτῆς τῆς αὐθόρμητης αὐτοδιάθεσης στὸ συνάνθρωπο.

Ἀλλὰ ἕτερον ἑκάτερον. Ἄλλο ἡ φιλανθρωπία καὶ ἄλλο ἡ ὀργάνωση τοῦ κράτους καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς τάξης καὶ τῆς ἀσφάλειας μέσα σ` αὐτό, εὐθύνη καθαρά των ἀρχόντων.

Οἱ κυβερνῶντες ἐξέπεσαν σὲ ἄλλους ρόλους, ἔξω ἀπ` αὐτοὺς ποὺ τοὺς ὅρισε ὁ λαός. Λὲς καὶ δὲν ἔχουν τὴν αἴσθηση τῆς εὐθύνης, ποὺ τοὺς ἐπιφορτίζει τὸ ἀξίωμα, τὸ ὁποῖο φέρουν. Λὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ ἄλλη πατρίδα, ἀπὸ ἄλλο γένος, ἀπὸ ἄλλους κόσμους, ἀπ` τὸ ὑπερπέραν. Κάνουν τὰ πάντα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νὰ κυβερνοῦν. Κάνουν προβλέψεις καὶ ὑποθέσεις. Προαναγγέλλουν γεγονότα, σὰν τοὺς μάντεις τῆς ἀρχαιότητας. Ἀναγγέλλουν πληροφορίες καὶ εἰδήσεις, σὰν δημοσιογράφοι ἀπὸ δεύτερο χέρι. Καθησυχάζουν τὰ πλήθη, ἐνῶ γύρω μας γίνονται συγκλονιστικὲς ἀνακατατάξεις. Δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴ σοβαρότητα τῆς ἔλλειψης ἐνημέρωσης τοῦ λαοῦ; Ὅλα γίνονται ἐν κρυπτῶ, ἐρήμην του λαοῦ. Αἰωρεῖται παντοῦ ἡ αἴσθηση, πὼς δὲν ὑπάρχει καπετάνιος σ` αὐτὸ τὸ καράβι.

Προσπαθοῦν νὰ προβάλλουν ἄλλη εἰκόνα τοῦ ἐαυτοῦ τοὺς ἀπ` αὐτὴν ποὺ πραγματικὰ εἶναι, χρησιμοποιώντας γελοία τεχνάσματα. Ἕνα τίποτα, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ κενό, μᾶλλον τὴν καταστροφή. Ἀνέχονται ἢ ἐπιδιώκουν σκόπιμα τὴν ἀλλοίωση τῆς ἐθνικῆς ὑπόστασης τῆς Ἑλλάδας. Τὰ φαινόμενα δὲν ἀπατοῦν. Ὁδηγούμαστε τάχιστα σὲ αὐτὴν τὴν κατάσταση, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προσωρινότητας. Ὅποιο ἀπὸ τὰ δύο κι ἂν ἰσχύει, εἶναι προδοσία.

Παριστάνουν τοὺς σοφούς, μὲ θεωρίες «ἀνεμομαζώματα, διαολοσκορπίσματα». Ἐκφοβίζουν τάχα τοὺς ἐχθρούς της «πατρίδας». Ποιᾶς πατρίδας ἄραγε; Κολακεύουν καὶ γλύφουν κράτη καὶ ἐξουσίες, τὶς ὁποῖες παλιότερα οὔτε καν φαντάζονταν πὼς θὰ τὶς ἔπαιρναν στὸ στόμα τους. Ἀντιφάσεις ἐπὶ ἀντιφάσεων. Ἀνύπαρκτοι, ἄπρακτοι θεατὲς μὲ τεράστια εὐθύνη ἀπέναντι στὴν ἱστορία αὐτοῦ του ἔθνους. Θολωμένες ψυχές, ἀνερμάτιστες ἀπὸ τὴν ἔλλειψη πίστης σὲ ὑψηλὰ ἰδανικά, ποὺ ξέρουν μόνο νὰ παίζουν θεατράκι, σὰν τὰ παιδιὰ τοῦ δημοτικοῦ. Αὐτοὺς τοὺς χαρακτηρισμοὺς τοὺς χρεώνονται ἐπίσημα, μὲ τοὺς νόμους ποὺ ψήφισαν καὶ ἐξέγειραν τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, στὸν ὁποῖο δὲν πιστεύουν ἀλλὰ οὔτε καὶ σέβονται.

Ποῦ νὰ ἀκουμπήσετε, ὑπουργοὶ καὶ διάφοροι ἄρχοντες; Ποῦ; Στὰ παχιὰ λόγια καὶ στὶς θεωρίες σας, ὅταν ἤσασταν ἔξω ἀπὸ τὸ χορό; Τώρα φαίνεται ἡ ἀξία σας, μᾶλλον ἡ ἀξία τοῦ πιστεύω σας. Ὅταν δὲν ὑπάρχουν ἰδανικά, γιὰ νὰ εἶσαι ἕτοιμος νὰ δώσεις τὸ αἷμα σου καὶ τὸν ἱδρώτα σου γι' αὐτά, τὰ πάντα δικαιολογοῦνται μὲ προφάσεις λογικοφανεῖς. Ἁπλά το εἶπε ὁ ποιητής, ἀλλὰ ἐσεῖς τὸν περιγελᾶτε: «Ἡ μεγαλοσύνη στὰ ἔθνη δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα, ἀλλὰ μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ μὲ τὸ αἷμα». Σᾶς ἀποστομώνουν ὅμως οἱ νεομάρτυρες, οἱ ἥρωες καὶ οἱ ἀληθινοὶ ἡγέτες τοῦ παρελθόντος. Κι ἂν αὐτὸ δὲ φαίνεται τώρα, διότι ὅλοι βρισκόμαστε σὲ κατάσταση «ζάλης», αὔριο, μεθαύριο, σὲ λίγο καιρὸ θὰ φωνάξει ἡ ἀλήθεια. Θὰ κράξει καὶ θὰ ζητήσει τὰ δικαιώματά της. Ἦταν σχεδιασμένο νὰ κυβερνᾶτε τέτοιες δύσκολες ὧρες, ἀλλὰ θὰ σᾶς γράψει ἡ ἱστορία.

Αὔριο θὰ σᾶς ζητηθεῖ λόγος, τί θὰ πεῖτε; Ἐκφοβίζετε τοὺς ἀτάκτους, δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ δὲ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἀνοησίες σας καὶ τὰ ἀκατανόητά σας. Τρέμετε καὶ καλοπιάνετε ἀκόμη καὶ τοὺς ἐπικίνδυνους, τοὺς ἐχθρούς μας, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἀτιμάσουν τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια. Φοβάστε νὰ ὀρθώσετε παλικαρίσια το ἀνάστημα: Ναί, ἂν χρειαστεῖ, θὰ πάρουμε καὶ τὰ ὅπλα! Θὰ σᾶς πολεμήσουμε, ὅσοι ἐπιχειρήσετε κατὰ τῆς πατρίδας μας.

Πιστεύουμε πὼς ἔχουμε λαὸ ἕτοιμο γιὰ θυσίες. Δὲν ἐννοοῦμε οἰκονομικές, ἀλλὰ θυσίες ἀντάξιές της ἱστορικῆς συνέχειας, καθὼς οἱ πρόγονοί μας μᾶς δίδαξαν. Διότι δὲν «σάπισε», δὲν «χάλασε» ὁ Ἕλληνας. Θὰ τὸ δείξει σύντομα. Ἔστω κι ἂν φαίνεται πὼς εἶναι ἀργά. Διότι δὲν θὰ εἶναι ἀργά. Διότι ὁ Ἕλληνας θὰ συμπληρώσει, θὰ καλύψει τὸ χαμένο χρόνο μὲ τὴν ὁρμὴ τῆς καρδιᾶς του. Διότι μὲ τὸν Ἕλληνα, ὄχι μὲ τὸν καθένα, μὲ τὸν Ἕλληνα, συμβαίνει κάτι παράδοξο: Ὅ,τι κάνει, ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά.

Ἠλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 1-3-1016

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό