Όλοι μιλούν για ανάγκη αλλαγής. Ποιος είναι διατεθειμένος όμως να αλλάξει;

Ο August Landmesser αρνείται να χαιρετήσει ναζιστικά. Πηγή: wikipedia

Όλοι συμφωνούν στο ότι η κατάσταση στην κοινωνία συνεχώς χειροτερεύει. Όλοι συμφωνούν ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Ελάχιστοι όμως αντιλαμβάνονται πως για να επέλθει αλλαγή πρέπει ο καθένας να βάλει στην άκρη το «πολύτιμο» Εγώ του, την ισχυρογνωμοσύνη του και τα υπερβολικά θέλω του.

«Άσε Κίμωνα, μείωσαν στον (……) τον μισθό και δεν θα μπορούμε να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε στο εξωτερικό», μου είχε πει κάποιο γνωστό ζευγάρι. Φυσικά τα προγραμματισμένα ταξίδια συνεχίστηκαν. Συνεχίστηκε η προγραμματισμένη διασκέδαση. Ωραίες έγνοιες σκέφτηκα την στιγμή που άλλοι τρέχουν σε συσσίτια. Και όταν τολμήσεις να πεις την αλήθεια, πέφτουν να σε φάνε, γιατί τους φέρνεις προ των ευθυνών τους.

Το πρόγραμμα του καθενός. Ποιος άραγε σκέφτεται να το αλλάξει από μόνος του έστω και για λίγο; Όλοι ωστόσο επιθυμούν αλλαγή. Ποια αλλαγή; Όλων των υπόλοιπων εκτός των ίδιων;

Ταυτόχρονα όλοι τα ξέρουν όλα. Λίγοι έχουν μάθει να μιλούν με τα αυτιά, λέει ένας άνθρωπος της πιάτσας. Μπλεγμένοι όλοι με ιδεολογήματα, κομματικά μαντριά, θεωρήματα και δοξασίες. Ο καθένας θα πει το μακρύ και το κοντό του, θεωρώντας πως κατέχει την απόλυτη αλήθεια και η χώρα πρέπει να ακολουθήσει την υποκειμενική πραγματικότητα του.

Η ανταλλαγή απόψεων και η ευγενής διαφωνία που οδηγεί στην έρευνα, η οποία με την σειρά της οδηγεί στην αλήθεια, δίνει την θέση της στην πολυγλωσσία και στους εκατομμύρια μονολόγους που κατακλύζουν τα πάντα. Από την Βουλή μέχρι τις καφετέριες και τις ταβέρνες της χώρας.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γνωρίζουν πάνω-κάτω τι έφταιξε μέχρι σήμερα, οι νέοι αναρωτιούνται. Γιατί δεν αλλάζει τότε κάτι;

Γιατί λίγοι έχουν βρει το θάρρος να δουν την αλήθεια κατάματα και να αντιληφθούν τελικά πως για να αλλάξει το περιβάλλον, πρέπει να διορθωθεί ο χαρακτήρας του καθενός ξεχωριστά. Η εγωπάθεια και η διαρκής αυτοπροβολή να δώσουν την θέση τους στο «κάτσε ρε φίλε δεν ζω μόνος μου εδώ πέρα. Δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, όπου όλοι και όλα πρέπει να γυρίζουν γύρω από εμένα».

Αυτό προϋποθέτει θάρρος, προσωπικό αγώνα, κατανόηση για τα προβλήματα των άλλων αλλά και ορισμένες πραγματικές θυσίες.

Ας γίνει η αρχή με την προγραμματισμένη διασκέδαση. Να γίνει καλύτερα αυθόρμητη. Αντ” αυτού να προγραμματιστεί η αυτοκριτική και εν συνεχεία η ανιδιοτελής πρακτική βοήθεια σε όποιον το έχει ανάγκη. Και αν ανοίξουμε τα μάτια μας θα δούμε ότι πολλοί γύρω μας έχουν ανάγκη. Ακόμα και μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.

Κίμων Γεωργακάκης

Πηγή: ΠΥΓΜΗ.gr