Χριστὸς Ἀνέστη
Παῦλος Νιρβάνας Κάποτε —ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια— ποὺ μοὔτυχε νὰ κάνω Ἀνάσταση σὲ κάποιο ὀρεινὸ χωριὸ τῆς Ρούμελης, ἕνας γέρος χωριάτης, ὑψώνοντας τὴ λαμπριάτικη λαμπάδα του, σὰ χαιρετισμό, πρὸς τ' ἀναστάσιμα ἄστρα, μοῦ εἶπε...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Παῦλος Νιρβάνας Κάποτε —ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια— ποὺ μοὔτυχε νὰ κάνω Ἀνάσταση σὲ κάποιο ὀρεινὸ χωριὸ τῆς Ρούμελης, ἕνας γέρος χωριάτης, ὑψώνοντας τὴ λαμπριάτικη λαμπάδα του, σὰ χαιρετισμό, πρὸς τ' ἀναστάσιμα ἄστρα, μοῦ εἶπε...
"Την οργή των νεκρών να φοβάστε και των βράχων τ' αγάλματα". Οδυσσέας Ελύτης Μαρμάρινο γλυπτό του Κωνσταντίνου Σεφερλή «Η Βόρειος Ήπειρος» (1951) στην Πλατεία Τοσίτσα της Αθήνας, στο πάρκο μεταξύ Πολυτεχνείου και Εθνικού Αρχαιολογικού...
ΜΑΪΟΣ (Συνέχεια τοῦ αυτογράφου). Κ' ἡ γῆ ἀπό τὸν οὐρανὸ σὰν εἶδε νὰ προβάλλῃς εἶπε 'ς τὸ χελιδόνι: «ἀρχίνησε, καλότυχο, νὰ ψάλλῃς τὴν ἀνθισμένη νειότη του, τὴ χάρη τὴν περίσσια...» Καὶ τ' ἀηδονάκι ἐκρύφτηκε...
Ἴσως νὰ ἦταν περὶ τὸ μεσονύχτι, πρὶν ἢ μετά, δὲν ξέρω, ξύπνησα στὸ σκοτάδι ὅμως, θαρρεῖς, δὲν ἀνοίγουν τὰ μάτια. Τί ὥρα πηγαίναμε στὴν ἐκκλησία τότε; Κάποτε δὲν κοιμόμασταν, περιμένοντας, ἢ μᾶς ἐπίανε ὕπνος...
Ο θάνατος μου ψιθυρίζει στο αυτί: «Ζήσε» μου λέει, «έρχομαι». Κι εγώ του απαντάω: Πού σου, θάνατε, το κέντρον;Πού σου, άδη, το νίκος; Ανέστη Χριστός και σύ καταβέβλησαι. Καλή Ανάσταση!! Πηγή: ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ
Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν κι ολοένα οι άνθρωποι ονειρεύονται σαν να ’ταν αιώνιοι. Όμως το μέσα μέρος του Ύπνου έχει όλο φαγωθεί και μπορεί τώρα να ξεκαθαρίσεις καθαρά τι σημαίνει κείνος ο μαύρος όγκος...