Πέντε επίκαιροι σχολιασμοί (6 Μαΐ 2016).

I

Ο πάτος. Τους μεν, αφού πρώτα κατεδάφισαν το σύμπαν, τους απασχολεί μη και δεν βγει η Χίλαρυ και η μάχη για τη δημαρχία του Λονδίνου (και «ο μουσουλμάνος, γιος Πακιστανού οδηγού λεωφορείων»). Φυσικά, πρέπει με κάτι να έχεις να ασχοληθείς, κάτι να έχεις να πουλήσεις στο target group ψηφοφόρων - εφόσον οικονομικά και κοινωνικά είσαι ανύπαρκτος - προκειμένου να αποκρύψεις τη συνήθεια, την ανοχή και τον δαρβινισμό της ανεργίας στο 24-27% των αναλώσιμων. Τους δε, τους απασχολεί - και μονάχα με αυτό ιδρώνουν τα σκέλια τους - το «νόμισμα», το οποίο, από το καλοκαίρι και έπειτα συνεχώς μας το παρουσιάζουν σαν «στρατηγική επιλογή» (αφού συνειδητοποίησαν πως τα οικονομικά επιχειρήματα δεν επαρκούν, οι κομπογιαννίτες από οικονομιστές μεταμφιέστηκαν σε «στρατηγιστές»). Μεταξύ 1999-2002 ξεκίνησε η Ιστορία γι' αυτούς. Νωρίτερα υπήρχε το Χάος, ο Έρεβος και η Νύχτα. Γελοία ανθρωπάκια, πολιτικοί νάνοι και υπάκουα παραρτήματα. Είναι ποτέ δυνατόν κόμμα εθνικής εδαφικής βάσης να ανέχεται για τόσο μεγάλο συνεχές χρονικό διάστημα 25% ανεργία και τέτοιο επίπεδο οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής; (για να μην αναφερθώ σε πλήθος άλλων ζητημάτων). Και αυτοί όχι απλά ανέχονται, αλλά νομιμοποιούν κιόλας. Είναι δυνατόν να κατεδαφιστούν, ταυτόχρονα, η «αριστερά» του Συ.Ριζ.Α και η «δεξιά» της Ν.Δ;

II

Φανταστείτε έναν αφροαμερικανό πάστορα καταϊδρωμένο και με αυτό το χαρακτηριστικό ύφος και τονισμό να λέει μέσα σε ντελίριο ενθουσιασμού:

As long as... they keep as separated and segregated, where there is Black America, where there is white America, where there is Christian America, where there is Indian American, where there is Hispanic American... The day we get rid of those titles and just become Americans... We are one people, under one voice, unified, to become a great nation... Somebody shout ''we are one people'', shout ''one people''... I said it before that there are no white people, there are no black people, there are no hispanic people, there are no asian people. The only colors that matters in this great country are the colours of red, white and blue...

Ο προηγούμενος λόγος του φωνακλά αφροαμερικανού πάστορα ήταν υποστηρικτικός λόγος υπέρ του Donald Trump (ο πάστορας δήλωσε πως είχε βαρεθεί την προσπάθεια των ''liberal media'' να τον παρουσιάζουν ως ρατσιστή). Πρόσφατα οι ανθρακωρύχοι (τονισμός στο ανθρακωρύχοι, εμπεριέχει υψηλό συμβολισμό) της Δυτικής Virginia στήριξαν τον Donald Trump. Η Δυτική Virginia είναι η πρώτη Πολιτεία ανατολικά του Ποταμού Mississippi σε παραγωγή άνθρακα, αντιπροσωπεύοντας το 1/10 της συνολικής εθνικής παραγωγής. Είναι η πρώτη Πολιτεία σε παραγωγή υπόγειου άνθρακα (Ορυχεία) και έχει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα μετά το Wyoming. Ο άνθρακας αποτελεί τον βασικό οικονομικό πόρο αυτής της Πολιτείας. Οι εξαγωγές άνθρακα το 2013 έπεσαν κατά 40%.

Ο Donald Trump ο οποίος είναι κατά της North American Free Trade Agreement (NAFTA), κατά της Trans-Pacific Partnership (TPP) και κατά της Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP), δήλωσε πως: ''Το έθνος-κράτος παραμένει το αληθινό θεμέλιο για την ευτυχία και την αρμονία''. Πιο συγκεκριμένα η φράση ενταγμένη στο πλαίσιο στο οποίο ειπώθηκε έχει ως εξής: ''No country has ever prospered that failed to put its own interests first... We will no longer surrender this country or its people to the false song of globalism. The nation-state remains the true foundation for happiness and harmony. I am skeptical of international unions that tie us up and bring America down. And under my administration, we will never enter America into any agreement that reduces our ability to control our own affairs.''

Αυτές είναι κάποιες από τις κοινωνικές του βάσεις και τις ουσιώδεις θέσεις του, πέρα από τις γραφικότητες που ξεστομίζει - και διαβάζουμε στο διαδίκτυο - κατά καιρούς. Ο Donald Trump, λοιπόν, είναι Αμερικανός οικονομικός εθνικιστής που αντιτίθεται στην υπερεθνική κεφαλαιοκρατία.

Σημειώσεις

(-) Τις θέσεις του περί εξωτερικής πολιτικής, οι οποίες είναι και αυτές που κατά βάση με απασχολούν περισσότερο, καθώς στα domestic ζητήματα προτεραιότητα έχουν οι πολίτες των Η.Π.Α και όχι εγώ, θα τις εξετάσω ξεχωριστά.

(-) Βασικά πέρα από τη θέση του Donald Trump περί εθνικού κράτους, η οποία είναι περίπου κάτι σαν taboo εντός της «Δύσεως», οι «φιλελεύθεροι» φοβούνται πως θα φανερωθεί η εξής - καλά κρυμμένη - αλήθεια μέσω παρεμφερών πολιτικών (και ποιοι άλλοι παρά οι Ασιάτες εκφράζουν τις περισσότερες αλήθειες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο):

Υπό τη παγκόσμια τάξη της Βεστφαλίας των κυρίαρχων εθνών κρατών, η οποία διαμορφώνει τις διεθνείς σχέσεις από το 1648, μονάχα ο συντονισμένος οικονομικός εθνικισμός που εστιάζει στην εσωτερική ανάπτυξη μπορεί να αποτραβήξει τη παγκόσμια οικονομία από το καθοδικό σπιράλ. Ο οικονομικός εθνικισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τον εμπορικό προστατευτισμό. Δεκαετίες αρπακτικού διασυνοριακού νεοφιλελεύθερου χρηματοπιστωτισμού και εμπορίου έχουν παραγάγει ισχυρά συναισθήματα αντι-παγκοσμιοποίησης σε κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο. Έχει μετατραπεί σε μια πάλη των τάξεων ανάμεσα στη χρηματιστική ελίτ και τους φτωχούς εργαζομένους, στις πλούσιες και τις φτωχές χώρες εξίσου. Henry C.K. Liu

III

Είναι κάπως αστείο από ιστορικής απόψεως. Οι συντηρητικές πολυεθνικές και - σε ορισμένες περιπτώσεις - πολυθρησκευτικές αυτοκρατορίες καταλύθηκαν κυρίως από φιλελεύθερα εθνικιστικά δημοκρατικά κινήματα τα οποία οδήγησαν στην εγκαθίδρυση εθνικών κρατών κατά το παρελθόν. Στις μέρες μας έχουμε μια αντιστροφή. Πλέον, τα εθνικά δημοκρατικά κράτη θεωρούνται συντηρητικά και επιδιώκεται η εγκαθίδρυση μιας πολυεθνικής και πολυθρησκευτικής φιλελεύθερης αυτοκρατορίας.

Για όσο χρονικό διάστημα τα εθνικά κράτη εξυπηρετούσαν φιλελεύθερους σκοπούς ήταν καλά και θεμιτά, πλέον όμως πρέπει να παραμεριστούν - σκέφτονται οι φιλελεύθεροι - προκειμένου να εγκαθιδρύσουμε και εμείς με τη σειρά μας την πολυθρησκευτική και πολυεθνική αυτοκρατορία μας. Όλοι οι άχρηστοι είχαν αυτοκρατορίες (Οθωμανοί, ΑυστροΟύγγροι, Ρώσοι κ.λπ), σκέφτονται, να μην εγκαθιδρύσουμε και εμείς τη δική μας;

Σημείωση

Συντηρητικές πολυεθνικές και πολυθρησκευτικές αυτοκρατορίες > Εθνικά φιλελεύθερα κράτη > Εθνικά συντηρητικά κράτη > Φιλελεύθερη πολυεθνική και πολυθρησκευτική αυτοκρατορία.

IV

Η δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια ριζοσπαστική κοσμικιστική υπερεθνικού τύπου διακυβέρνηση μέσω της παράκαμψης των - περισσότερων, αν όχι όλων των - κρατών μελών και της διάβρωσης, αποσταθεροποίησης και αλλοίωσης των εθνικών πολιτικών τους συστημάτων, απορρέει από ένα όραμα κατά το οποίο η εξουσία πρέπει να ασκείται, όχι κατά κύριο λόγο από τις εκλεγμένες εθνικές κυβερνήσεις για λογαριασμό των εθνικών εκλογικών σωμάτων, αλλά από ένα συνεχώς διευρυνόμενο μη εκλεγμένο σώμα που επιβάλει διεθνούς κανόνες και ρυθμίσεις για το υποτιθέμενο συμφέρον μιας emerging global citizen-ship/ry. Μέσω της κυριαρχίας μιας απίστευτης Ομερτά, ενός Ευρωπαϊκού Κώδικα Σιωπής, αποκρύβεται ή υποβαθμίζεται μια ήπιας και έξυπνης μορφής και μαλακής ισχύος νεο-ολοκληρωτικής υφής εξέλιξη και κατεύθυνση. Ουδείς αναφέρει το ιστορικό γεγονός πως ουδέποτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει, οποιασδήποτε μορφής «δημοκρατία» (λογοδοσία, αυτοκυβέρνηση, αντιπροσώπευση) σε υπερ-εθνικό επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα:

Ομερτά, για τους γραφειοκράτες (ή άλλα υπερεθνικά σώματα) που δρουν ανεξέλεγκτα, δεν εκλέγονται από τους πολίτες και δεν λογοδοτούν σε αυτούς.

Ομερτά, για την επιδίωξη πλήρους αντιστροφής της κατεύθυνσης ή της φοράς νομιμοποίησης, σε μια προσπάθεια η νομιμοποίηση να πηγάζει και να απορρέει από μετα-εθνικές γραφειοκρατικές ή μη ελίτ και υπερεθνικά όργανα και δια μέσω συνθηκών να «διαχέεται» προς μετα-κυρίαρχες κυβερνήσεις οι οποίες έχουν περιορισμένη ισχύ και αρμοδιότητες - που ρυθμίζονται από υπερεθνικούς γραφειοκράτες και νομικούς -, καταλήγοντας στους ψηφοφόρους (στο υπάρχον διεθνές σύστημα, η νομιμοποίηση πηγάζει, αντίθετα, από «κάτω προς τα πάνω», από τους ψηφοφόρους δια των εκλογών και των κυρίαρχων κυβερνήσεων στους διεθνείς οργανισμούς μέσω συνθηκών).

Ομερτά, για το γεγονός πως οι πολίτες δεν ασκούν την παραμικρή άμεση επιρροή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission) και πως ο εν λόγω θεσμός δεν έχει καμία υποχρέωση να λογοδοτεί στους πολίτες.

Ομερτά, για την προσπάθεια απόσπασης της απόλυτης πολιτικής ισχύος (της κυριαρχίας) από τα κοινοβούλια και τα εθνικά νομοθετικά σώματα - τα οποία είναι υπεύθυνα και λογοδοτούν προς τους εθνικούς δήμους και τα εκλογικά σώματα - και για την μεταφορά της σε δικαστήρια, γραφειοκρατικές υπηρεσίες, φορείς και αρχές που βρίσκονται σε υπερεθνικό επίπεδο και δεν λογοδοτούν παρά μονάχα στους εαυτούς τους ή σε άλλα μη εκλεγμένα υπερεθνικά σώματα.

Ομερτά, για τον περιορισμό της πολιτικής, της αυτοκυβέρνησης και των αποφάσεων, δηλαδή των κοινοβουλίων και την άσκηση μετα-πολιτικής μέσω της συνταγματοποίησης πολιτικών τις οποίες παρουσιάζουν ως δικαιώματα δίχως να υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης, απόφασης και διαμόρφωσης είτε από τους εκλεγμένους πολιτικούς είτε από τους πολίτες. Την ίδια στιγμή που υποβαθμίζουν τα κοινοβούλια ενσωματώνουν στα συντάγματα, συνταγματοποιούν, πολιτικές υπό τη μορφή δικαιωμάτων (η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να περιγραφεί ως δικαιωματοκρατική μετα-πολιτική δίχως πολίτες και δίχως πολιτικούς. Δεν είναι καθόλου τυχαία η μετατόπιση που παρατηρείται από την δημοκρατία προς την δικαιωματοκρατία).

Ομερτά, για τη συστημική διαφθορά και τα σκάνδαλα του μη εκλεγμένου υπερεθνικού επιπέδου (οργάνων, φορέων, θεσμών) που έχουν προϊστορία (1999), τη δαιδαλώδη δομή (Commission: επίτροποι, διοίκηση, λειτουργοί, γραμματεία, γενικές διευθύνσεις και διαφορετικές εκτελεστικές υπηρεσίες) και την αδιαφάνεια. Ομερτά, για το ότι οι τύχες 500 και πλέον εκατομμυρίων ανθρώπων βρίσκονται στα χέρια και τις διαθέσεις μιας υπερεθνικής ευρωκάστας-ελίτ η οποία, όσο περισσότερο βρίσκεται μπροστά σε συνθήκες αναρχοποίησης τόσο εντονότερα επιδιώκει την οικοδόμηση ενός ιεραρχικού συστήματος δίχως λογοδοσία, αυτοκυβέρνηση, αντιπροσώπευση.

Για όλα αυτά έχω γράψει εκτενώς και κατ' επανάληψη, αλλά δεν υπάρχει ενδιαφέρον (ή υπάρχει ελάχιστο). Γιατί; Γιατί πρέπει να είσαι στοιχειωδώς ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα προκειμένου να σε απασχολούν και να τίθενται στη δημόσια ατζέντα αυτά τα ζητήματα. Και όχι να είσαι - όπως έγραψε Αμερικανός πρώην διπλωμάτης πρόσφατα αλλά και πολλοί άλλοι παλαιότερα - «προτεκτοράτο του Δ.Ν.Τ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» (η φράση είναι ακριβής και αυτολεξεί: Greece has become a protectorate of the IMF, the European Commission and the European Central Bank).

V

Για να δούμε πως βλέπει την Δύση, τις Η.Π.Α και την Ευρώπη ο κ. Yan Xuetong (δεν είναι τυχαίος, ψάξτε τον. Μελλοντικά μπορεί να κάνω μια mini παρουσίαση του):

Η Δύση έχει αυτή τη θεωρία του οικονομικού ντετερμινισμού. Ταιριάζει με τον τρόπο που ο Μαρξ καθόριζε τα προβλήματα. Τι υπονοεί, τι συνεπάγεται; Πως ο άνθρωπος είναι οικονομικό ζώο. Ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται διαφορετικά όταν το βιωτικό τους επίπεδο ανεβαίνει. Αλλά εάν δεν υπάρχει υλική βελτίωση, η σκέψη τους δεν θα αλλάξει. Και αυτό είναι το σημείο που η Δύση κάνει λάθος για την Κίνα. Η Δύση νομίζει ότι η οικονομία καθορίζει τα πάντα. Δεν βλέπουν ότι ο άνθρωπος είναι πολιτικό ζώο [αφού ο Αριστοτέλης είναι ξεπερασμένος αδερφέ, ή μήπως δεν είναι - αρκούντως - «δυτικός»;]. Ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται οι άνθρωποι δεν καθορίζεται μονάχα από υλικούς παράγοντες αλλά και από τον ρόλο τους στην κοινωνία και πολλά ακόμα...

Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ Χριστιανισμού και Κομφουκιανισμού. Ο Χριστιανισμός έχει μια αποστολή. Πάντα προσπαθεί να μεταστρέψει-προσηλυτίσει τους μη πιστούς. Άνθρωποι με διαφορετικές συνήθειες πρέπει να ενστερνιστούν τις χριστιανικές [κάτι που φυσικά συνέχισαν οι αντι-χριστιανοί ευρωσεκιουλαριστές φωταδιστές]. Γιατί λένε πως η Αμερική (Η.Π.Α) αγωνίζεται για υπεροχή; [με την έννοια της κατακυρίευσης, supremacy]. Γιατί επιβάλλει τη θέληση της. Η Αμερική εξάγει τις ιδέες της. Απελευθέρωσαν τη Λιβύη, απελευθέρωσαν το Ιράκ, επειδή διαφωνούσαν με τις κυβερνήσεις / τα καθεστώτα. «Σας απελευθερώνουμε προκειμένου να είσαστε σαν κι εμάς». Για τον Κομφουκιανισμό αυτό είναι τελείως εσφαλμένο. Ο Κομφουκιανισμός λέει: «Εάν θες μπορείς να μάθεις από εμένα αλλά δεν θα σε εξαναγκάσω. Εάν θες να μάθεις από εμένα θα σε μάθω. Εάν όχι, δεν θα σε κυνηγήσω. Δεν θα στείλω στρατό προκειμένου να σε αλλάξω». Υπεροχή σημαίνει να επιβάλεις τις ιδέες σου σε άλλους... Αυτή είναι η διαφορά. Οι Η.Π.Α θέλουν να κάνουν τις άλλες χώρες όπως τις Η.Π.Α, κατ' εικόνα τους... Η Κίνα θέλει να την σέβονται, να την εκτιμούν, να εμπνέει δέος...

Η Ευρώπη έχει παρόμοια προβλήματα. Όσο η Ευρώπη πιστεύει ότι είναι η καλύτερη ήπειρος και δεν συνειδητοποιεί την παρακμή της, η παρακμή της θα επιταχύνεται. Οι Ευρωπαίοι είναι εκδικητικοί. Αυτή είναι η βασική τους διαφορά με ορισμένους Ασιάτες. Ο Κομφουκιανισμός δεν επιτρέπει την εκδίκηση. Αυτά τα εκδικητικά συναισθήματα είναι πολύ σπάνια στην κινεζική κουλτούρα. Πολλά ευρωπαϊκά έργα (Shakespeare) μιλούν για εκδίκηση. Πολλές ευρωπαϊκές νουβέλες είναι για εκδίκηση (The Count of Monte Cristo). Η εκδίκηση είναι κάτι σαν φυσικό πράγμα αλλά στην κινέζική κουλτούρα μαθαίνεις να παραμερίζεις αυτά τα συναισθήματα. Εάν υπάρχει κάτι που μπορεί να μάθει η Ευρώπη από την Κίνα είναι το εξής: να παραμερίσουν, να αφήσουν στην άκρη αυτή την ισχυρή κουλτούρα εκδικητικότητας.

Σημείωση

Να «μάθει» η Ευρώπη από την Κίνα; Είσαι καλά άνθρωπε μου; Η Ευρώπη αποτελεί δημοδιδάσκαλο - και παράλληλα αποκλειστικό εκφραστή - της Ανθρωπότητας. Ακόμα και με το πνεύμα του Αριστοτέλη εάν συνομιλούσε η «Ευρώπη», το πιθανότερο είναι πως θα του έκανε εντατικά μαθήματα «εκδυτικισμού». Άκου εκεί «να μάθει» από την Κίνα...

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία