Περι Ιστορίας ο λόγος: Έλληνες εξυπηρετούν συνειδητά την προπαγάνδα της Τουρκίας
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΚΟΥΜΑ
”Όλες οι αμαρτίες και οι σοφιστείες της ιστορίας έχουν τις ρίζες τους στην μελέτη του παρελθόντος με το ένα μάτι στραμμένο στο παρόν (…) “
Από το βιβλίο του
E.H .Carr: What is history?
Λοιπόν τι είναι ιστορία; Μήπως είναι η απλή χωρίς ουσία γνώση του παρελθόντος; Αυτή που μας μάθαιναν, και μετά μανίας διδάσκουν στα παιδιά μας μέχρι και σήμερα; Αποσπασματικές “σταλιές” γνώσης για ένα βαθμό; Είναι η γνώση που μεταδίδεται από παππού σε γιο σε εγγονό για αυτά που συνέβησαν και σημαίνουν τόσο πολλά στην εποχή μας; ‘Η μήπως θα καταλήξουμε στο ότι ιστορία είναι αυτό που μας πασάρει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ο κάθε ένας ή η κάθε φυλλάδα που κυκλοφορεί;
Φυσικά ο κάθε ένας μπορεί να ισχυριστεί ότι η “ιστορία” του είναι η πραγματική. Το ίδιο θα ισχυριζόταν φυσικά και ένας παραμυθάς. Ανακάλυψαν βλέπετε οι παραμυθάδες, τρόπο να μην μεγαλώνει η μύτη τους. (Εξ ανάγκης. Θα έσπαζε το τζάμι της τηλεόρασης μας…).
Το σίγουρο είναι ότι οι “ειδήμονες” πολλάκις διαφωνούν μεταξύ τους, ριζικά και αδιάβλητα. Κάτι που ανοίγει δρόμους για να εμβαθύνουμε. Στην Κύπρο π.χ. από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι και σήμερα έγιναν πλήθος γεγονότων. Άλλα σοβαρά άλλα λιγότερα και άλλα περισσότερο σοβαρά. Το γεγονός όμως παραμένει ένα! Ποίο ή ποία θα διαλέξουμε για να αναδείξουμε ως τα πιο σοβαρά;
Οι σχέσεις λοιπόν μεταξύ των δύο κοινοτήτων, όπως το αντιλαμβάνομαι, σχολιάζονται και “μαγειρεύονται” και στην συνέχεια σερβίρονται με όποιον τρόπο θέλει ο καθένας (και για τον λόγο που θέλει). Η ουσία είναι όμως (και μιλώ για την πλευρά μας) ότι υπάρχει μία ορατή προσπάθεια να υποδείξουν τους Τουρκοκύπριους ως τα θύματα των Ελληνοκυπρίων, από κύκλους της πλευράς μας (το ίδιο κάνει και η προπαγάνδα των Τουρκοκυπρίων, αλλά και της Τουρκίας).
Αληθεύει όμως αυτό; Αρκούν μόνο ορισμένα φοβερά γεγονότα τα οποία θα μας στοιχειώνουν, όπως η σφαγή στην Τοχνη π.χ. για να αποδειχθεί η ενοχή μας; Ή θα έπρεπε να καταγραφεί μαζί και με τις δικές τους σφαγές σαν ένα πεδίο έρευνας το γιατί οι ένοχοι (και από τις δύο πλευρές δεν ονομάστηκαν και δεν καταδικάστηκαν; Μήπως δεν υπήρχαν οι μηχανισμοί; Φυσικά και υπήρχαν!
Οι θύτες, φανατικοί (και όχι μοναδικοί στο είδος τους… υπήρξαν παγκοσμίως πολλοί …και γνωστοί…). Σίγουρα έπαιζαν τον ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου. Ποιόν συμφέρει πραγματικά η αντιπαράθεση και η σύγκρουση; Ή καλύτερα ποίους; Τον απλό κόσμο σίγουρα όχι. Ο σκληρός πυρήνας των γεγονότων δείχνει ότι ή φανατική “σάρκα” των τουρκοκυπρίων. Εξοπλίζεται και εκπαιδεύεται από το τμήμα ειδικού πολέμου της Τουρκίας.
Οι Τουρκοκύπριοι πριν την εισβολή του 1974 ήταν διάσπαρτοι σε όλο το νησί με ποσοστό κατοχής μικρότερο του δεκαπέντε τις εκατό. Τώρα έχει ποσοστό μεγαλύτερο του σαράντα τις εκατό.
Η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων παρά τη ποδηγέτηση του “λαού” της από την Τουρκία είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις επιδιώξεις της που την κάνει αναξιόπιστο “συνέταιρο” σε ένα μελλοντικό κράτος “δικαίου” που θα προκύψει.
Αυτό δεν φαίνεται να το συμμερίζεται μερίδα συμπολιτών μας οι οποίοι αδυνατούν να ερμηνεύσουν τις προθέσεις και τις επιδιώξεις των Τουρκοκυπρίων και κυρίως της Τουρκίας. Δεν αντιλαμβάνονται, κατά την άποψη μου, ότι οι καλές προθέσεις δεν είναι αρκετές. Ότι δεν αποτελεί επιχείρημα ότι με καλή θέληση και από τις δύο πλευρές και παρά τις δυσκολίες όλα θα διευθετηθούν. Αυτό διότι υπάρχουν περισσότεροι παίκτες στην εξίσωση. Όπως και μία παράμετρος που λέγεται ενέργεια. Άρα η φύση του προβλήματος αλλάζει διότι οι μεταβλητές αλλάζουν! Τα συμφέροντα αλλάζουν.
Πηγή: hellasjournal.com
