P I E T A΄
P I E T A΄
Τώρα ἡ δυστυχία μου πληροῦται
κι ἀνέκφραστη με κατακλύζει.
Κοκαλώνω ὅπως ἡ πέτρα
μες στήν καρδιά της κοκαλώνει.
Κι ἔτσι σκληρή, γνωρίζω μόνο ἕνα:
μεγάλωσες -
...... καί μεγαλώνεις
γιά νά γίνεις μεγαλύτερος ἀκόμη πόνος,
ἀπ΄ αὐτόν πού μπορεῖ ἡ καρδιά μας ν΄ ἀντέξει.
Κείτεσαι τώρα πάνω στήν κοιλιά μου·
καί πλέον δέν μπορῶ
νά σέ γεννήσω.
"...βρίσκεται κανείς μπροστά σέ ἐκείνη τήν σπανιότατη συνθήκη συνύπαρξης, στό ἴδιο ἄτομο, δυό ἀπό μόνων τους σπάνιων ἰκανοτήτων: τῆς ποιητικῆς καί τῆς πρόκλησης θρησκευτικῆς συγκίνησης στήν μέγιστη δυνατή ἔνταση." Τ.Σ.Ἔλιοτ
Πηγή: Ο ΒΙΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ, ἐκδόσεις, ΕΡΑΤΩ
Φωτογραφία: https://gr.pinterest.com/
Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς
