Πάντα κάτι θά λείπει

1 Αυγούστου, 2016 - 9:52

Πῶς νά περιγράψει κάποιος μιά ἐμπειρία;
Ποιές λέξεις μποροῦν νά γίνουν
ἤχοι, ἀρώματα, αἴσθηση;
Ψάχνω στούς στίχους τῶν ποιητῶν
μά κανείς δέν μ΄ ἀγγίζει.
Σέ κανένα ποίημα δέν συνάντησα
τό τραγούδι τῶν τζιτζικιῶν,
τόν ἤχο πού βγαίνει ἀπό τό ξαφνικό φτερούγισμα ἑνός κότσυφα
πού ἀμέριμνος τσιμπολογοῦσε τούς καρπούς,
τούς κελαηδισμούς τῶν ἐκστασιασμένων ἀποδημητικῶν
πού γεύονταν τή γλῦκα τοῦ πανάρχαιου δέντρου.
Πάντα θά νοιώθω, σάν ἀκάλεστος ἐπισκέπτης,
ἀμηχανία καί ἄγχος, μήν διαταράξω τή φυσική τους ἰσορροπία.
Ὅμως, πῶς ν΄ ἀντισταθεῖς σέ τόση ὀμορφιά;
Πῶς νά μήν πλησιάσεις, νά μυρίσεις τό ἄρωμα
ἀπό τό γινωμένο νέκταρ;
... πῶς νά μήν γευτεῖς;