Πολυκεντρικό μουσείο Αιγών… ακρωτηριασμένος ο ήλιος της Βεργίνας.

Του Ιωάννη Σ. Παπαδόπουλου
Διπλ. Πολιτ. Μηχανικός – Στρατιωτικός ε.α.

Διάβασα πολλά αυτές τις μέρες για το Πολυκεντρικό μουσείο που εγκαινίασε ο πρωθυπουργός στις Αιγές. Όλα επαινετικά. Θα συμφωνήσω ως προς το περιεχόμενό τους, αλλά υπάρχουν και κάποιες παραλείψεις που συνιστούν σοβαρά λάθη. Όχι της παρούσας κυβέρνησης, αλλά όλων όσων κυβέρνησαν τον τόπο, από τότε που ξεκίνησε ο σχεδιασμός του μουσείου, δηλαδή όλων των κομμάτων εξουσίας, καθώς και τα τρία εναλλάχθηκαν από τότε στη διακυβέρνηση της πατρίδας μας. Δεν γνωρίζω ποιος φταίει περισσότερο. Απλά εντοπίζω τα λάθη, για να ξέρουμε τι μας γίνεται.

Η πρώτη ένσταση που έχω, είναι ως προς το σύμβολο του μουσείου. Αντί γα τον δεκαεξάκτινο ήλιο, το σύμβολο της δυναστείας των Αργεαδών (τον επονομαζόμενο ήλιο της Βεργίνας), βλέπουμε εξωτερικά αλλά και στο εσωτερικό του μουσείου μια ακρωτηριασμένη έκδοσή του, σε μαύρο χρώμα (αντί για χρυσό), με οκτώ ακτίνες, αντί για δεκαέξι. Τι συμβολίζει αλήθεια το μαύρο οκτάκτινο σύμβολο; Γιατί δεν μπήκε στη θέση του συμβόλου ο δεκαεξάκτινος ήλιος; Μήπως για να μη στενοχωρήσουμε τους γείτονες που τον διεκδικούν ή μήπως έχουμε ήδη εκχωρήσει το σύμβολο και δεν το γνωρίζουμε;

Τα μουσεία δεν είναι ένας απλός χώρος έκθεσης παλαιών αντικειμένων. Αυτό το κάνουν και τα παλιατζίδικα. Είναι πρώτα απ’ όλα χώρος προβολής του πολιτισμού. Ένα σημαντικό εργαλείο όμως της προβολής του πολιτισμού, είναι τα σύμβολά του. Γι αυτόν το λόγο, θα έπρεπε ο χρυσός δεκαεξάκτινος ήλιος να βρίσκεται σε κάθε τοίχο του μουσείου, ώστε ο επισκέπτης να ταυτίζει απόλυτα τα εκθέματα που βλέπει, με την Ελληνική Μακεδονία. Μ΄ αυτόν τον τρόπο, όπου αλλού και αν δει τον δεκαεξάκτινο ήλιο, θα ξέρει ποιος ήλιος είναι ο πρωτότυπος και ποια τα κλεψίτυπά του. Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχει πουθενά. Υπάρχει μόνο η ακρωτηριασμένη έκδοσή του, σε μαύρο χρώμα, με οκτώ ακτίνες, την περίοδο που οι γείτονες εποφθαλμιούν το σύμβολο και ενώ δεν έχει περάσει ούτε ένας μήνας, από την αναγνώριση από την ελληνική δικαιοσύνη του συλλόγου «για την προώθηση της Μακεδονικής Γλώσσας». Μήπως μετά την αναγνώριση «Μακεδονικής» γλώσσας και εθνότητας, εκχωρούμε και τα σύμβολα;

Δεν είναι όμως δυστυχώς η μόνη παρατήρηση. Βλέποντας ότι στοιχείο μπόρεσα να συλλέξω από το διαδίκτυο από την τελετή των εγκαινίων (και όχι μόνο), είδα στο προαύλιο του μουσείου τρεις ιστούς. Στους δύο, ήταν υψωμένες οι σημαίες της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο τρίτος ιστός ήταν κενός. Έλειπε η σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας, που θα έπρεπε να μην κατεβαίνει ποτέ από τον ιστό.

Ένσταση έχω και ως προς τον χαρακτήρα του κτιρίου. Η εξωτερική εμφάνιση ενός μουσείου, πρέπει να παραπέμπει στον πολιτισμό της περιόδου που θέλει να αναδείξει. Εδώ βλέπουμε κάποια ογκώδη παραλληλεπίπεδα, που περισσότερο παραπέμπουν σε βιομηχανικά κτίρια, παρά σε μουσείο. Ποια σχέση μπορεί να έχει η αίσθηση που σου αφήνει η εικόνα του αρχαιολογικού μουσείου της Αθήνας, με τα απρόσωπα παραλληλεπίπεδα, του μουσείου των Αιγών;

Επίσης δεν κατάλαβα την έννοια του «πολυκεντρικού» μουσείου. Ειδικά όταν ιστορικοί και γεωγραφικοί λόγοι, συνάδουν σε μια και μόνο ονομασία που δεν μπορώ να καταλάβω για ποιόν λόγο δεν επιλέχθηκε και δεν είναι άλλη από το «Μακεδονικό Μουσείο Αιγών».

Πηγή: efkozani.gr