Προγνωστικός προγραμματισμός μιας παγκόσμιας κυβερνοεπίθεσης

1 Απριλίου, 2024 - 0:13

Αντιγράφει η ζωή τον κινηματογράφο ή είναι η ζωή σαν σινεμά;

Γράφει η Έλενα Καράμπελα, καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας

Το Χόλλυγουντ μας έχει συνηθίσει στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας με ευφάνταστα σενάρια που επαληθεύονται σε βάθος χρόνου. Το ίδιο παράδειγμα ακολουθεί και η σειρά “The Simpsons” που αποτελεί ένα είδος προφητικού κόμικ.

Αρκεί μια μικρή αναδρομή στο 2011 για να βρούμε την ταινία-θρίλερ «Contagion» του Στίβεν Σόντερμπεργκ. Το φιλμ αναφέρεται σε έναν θανατηφόρο ιό που ξεκινάει από μια υπαίθρια αγορά στην Κίνα και σε μικρό χρονικό διάστημα πλήττει τον παγκόσμιο πληθυσμό με τα επακόλουθα που βιώσαμε επί εποχής κορωνοϊού των εγκλεισμών, των απαγορεύσεων, της απομόνωσης, της οικονομικής καταστροφής και της απόγνωσης.

Στο «Ένα σκληρό φιλί για καληνύχτα», ένα από τα καλύτερα φιλμ της δεκαετίας του 1990, αποδεικνύεται ότι είναι αμερικανοί αξιωματούχοι εκείνοι οι οποίοι σχεδιάζουν μια τρομοκρατική επίθεση για να κατηγορήσουν «τους μουσουλμάνους» και να αποσπάσουν αύξηση στον προϋπολογισμό της υπηρεσίας τους (αναφέρουν ακόμη και την επίθεση με βόμβα στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου το 1993).

Το θρίλερ «Πολιορκία» του Εντουαρντ Ζούικ, με υπόθεση σχετική με την τρομοκρατία, γυρίστηκε το 1998, αλλά έμοιαζε τόσο οικείο μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, που το Πεντάγωνο διοργάνωσε τριήμερο συνέδριο με σεναριογράφους και παραγωγούς του Χόλλυγουντ. Σε αυτό έριξαν όλοι ιδέες για τις περιπτώσεις του «χειρότερου σεναρίου», ώστε να πάρουν προληπτικά μέτρα ενόψει μελλοντικών τρομοκρατικών επιθέσεων.

Όταν έχεις το κληρονομικό χάρισμα

Η ταινία “Leave The World Behind” που προβάλλεται από το Netflix ήρθε για να μας ξαφνιάσει. Μια υπόθεση γεμάτη αλληγορίες, συμβολισμούς, μηνύματα και προβληματισμούς. Πρωταγωνιστές η Τζούλια Ρόμπερτς και ο Ίθαν Χόκ. Η Αμάντα και ο Κλέι Σάντφορντ είναι ένα ζευγάρι μεσαίας τάξης που ζει σ’ ένα διαμέρισμα στο Brooklyn με τον 16χρονο γιο τους και την 13χρονη κόρη τους. Το σενάριο περιγράφει τις διακοπές τους σε μια πολυτελή κατοικία δίπλα στη θάλασσα. Στην παραλία θα λάβει χώρα το πρώτο κατά σειρά περίεργο συμβάν. Ένα ταχέως κινούμενο πετρελαιοφόρο προσάραξε εκεί, σύμφωνα με πληροφορίες λόγω ελαττωματικών συστημάτων πλοήγησης και σκόρπισε τον πανικό στους λουόμενους.

Στην συνέχεια, η οικογένεια αναστατώνεται, όταν δύο άγνωστοι (Μαχερσάλα Αλί και Μαϊχάλα Χέρολντ) καταφθάνουν (ο Τζορτζ μαζί με την κόρη του, την Ρουθ) καταφθάνουν τη νύχτα, τους λένε ότι το σπίτι που έχουν νοικιάσει για την εξόρμηση είναι δικό τους και αναζητούν καταφύγιο από μια κυβερνοεπίθεση που, λεπτό με λεπτό, γίνεται όλο και πιο τρομακτική.

Στις δύσκολες ώρες πέφτουν οι μάσκες και αναδύονται οι πραγματικοί χαρακτήρες. Η Αμάντα είναι δύσπιστη, μάλιστα γίνεται ρατσίστρια όταν ρωτάει τον άνδρα «αυτό είναι το σπίτι σου; Πώς μπορεί ένας μαύρος να κατέχει την πολυτέλεια;». Χωρίς wi-fi και τηλέφωνο τα άτομα χάνουν τις σταθερές τους. Η κατάσταση γίνεται χειρότερη και αναγκάζει τους πάντες να δουν κατάματα τη θέση τους σε έναν κόσμο που καταρρέει.

Ο Κλέι, πιο ανθρώπινος και συγκαταβατικός, προσπαθεί να πείσει την γυναίκα του να επιτρέψει στους καλεσμένους να μείνουν.

Η κόρη του ιδιοκτήτη της βίλας, η Ρουθ, μια νεαρή γυναίκα στα 20 της, εντοπίζει τις φυλετικές προκαταλήψεις και γίνεται αμέσως εχθρική απέναντι στην Αμάντα, προσθέτοντας ένταση στην ιστορία. Η Αμάντα, από την πλευρά της, πιστεύει ότι η Ρουθ είναι αγενής και αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της κακομαθημένης γενιάς της.

Οι αντιθέσεις ανάμεσα στα πρόσωπα πολλές, και οι συγκρούσεις τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές. Τα φώτα των προβολέων πέφτουν πάνω στις ανασφάλειες, τις φοβίες, τις προκαταλήψεις. Οι ψυχολογικές μεταβολές ακολουθούν το φόντο της κρεβατοκάμαρας. Την μια στιγμή με ήρεμη θάλασσα, την άλλη με τρικυμία.

Αλλά και το ντεκόρ του καθιστικού έχει την δική του σημειολογία. Το φόντο άσπρο-μαύρο, όπως η αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο εμπλεκόμενα ζευγάρια των λευκών και των μαύρων, αλλά και των διαφορετικών απόψεων και συμπεριφορών. Μια έμμεση αναφορά στην μεταφυσική σύγκρουση που διεξάγεται επίγεια και ουράνια, ανάμεσα στις δυνάμεις του κακού και του καλού, ανάμεσα στο σκοτάδι και στο φως.

Η κόρη των Σάνφορντς, η Ρόουζ, φορώντας ένα μπλουζάκι με το λογότυπο της ΝΑΣΑ, έχει εμμονή να παρακολουθεί τη δημοφιλή σειρά “Friends“. Είναι ο μόνος τρόπος να ικανοποιήσει την ανάγκη της για πραγματική φιλία μέσα σε ένα κόσμο αποξένωσης και απομάκρυνσης, όπου οι σχέσεις δεν έχουν ίχνος συναισθήματος και εξελίσσονται μόνο ψηφιακά.

Επειδή το iPad της δεν λειτουργεί, βγαίνει έξω και βλέπει ένα ελάφι στην πίσω αυλή. Στη συνέχεια εμφανίζονται δεκάδες. Μοιάζουν απόκοσμα. Ένας συμβολισμός που θέλει τα όμορφα και ειρηνικά ζώα να αγριεύουν μέσα στο ολοένα και πιο τοξικό περιβάλλον της φύσης και να ενσαρκώνουν μια απρόσμενη απειλή.

Και τα “έξυπνα” ηλεκτρικά αυτοκίνητα TESLA, που θεωρούνται η τέλεια επιλογή για καθαρό περιβάλλον, όπως οι έξυπνες συσκευές στις έξυπνες πόλεις, καταστρέφονται το ένα μετά το άλλο.

Ο εκκωφαντικός θόρυβος και το γεγονός ότι ο γιος χάνει τα δόντια του εμπεριέχουν μια έμμεση αναφορά στα δίκτυα 5G, στις συχνότητες και ακτινοβολίες από το cloud, που επηρεάζουν ασυνείδητα το νευρικό μας σύστημα και καταστρέφουν την υγεία μας.

Σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους χαρακτήρες, μια γυναίκα παρακαλά τον Κλέι να την πάρει μαζί του αλλά αυτός την αφήνει μόνη στη μέση του δρόμου. Αντιθέτως, όταν ο ίδιος βρίσκεται σε ανάγκη, ζητά βοήθεια από έναν άλλο άνθρωπο που έχει φροντίσει να διαθέτει όσα χρειαζόταν για να επιβιώσει και είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σώσει τον γιό του. Μια κυνική αντανάκλαση της σημερινής κοινωνίας όπου «ο φιλοτομαρισμός» είναι η επικρατούσα τάση. Αλλά και μια σημαντική υπενθύμιση ότι μόνο όταν θα σταματήσουμε να τρέφουμε τον ατομικισμό μας και θα επιλέξουμε ένα αλτρουιστικό και πιο ανθρώπινο μοντέλο ζωής, θα βρούμε την χαρά και την ισορροπία μας.

Όταν τελικά καταστρέφεται η πόλη, παραμερίζονται οι αντιθέσεις και οι άνθρωποι ενώνονται μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού τους. Η ταινία τελειώνει με την Αμάντα και την Ρουθ να κρατιούνται χέρι-χέρι.

Το “Leave the World Behind” έχει τον Μπαράκ και τη Μισέλ Ομπάμα μεταξύ των εκτελεστικών παραγωγών της. Τα φυλλάδια που πέφτουν από ένα drone γράφουν στα κινέζικα «Θάνατος στην Αμερική». Είναι φάρσα ή προειδοποίηση; Η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία καταρρέει κάτω από το βάρος των σκανδάλων, του χρέους, του επικείμενου εμφυλίου, ενώ είναι ξεκάθαρος ο υπαινιγμός ότι η Κίνα είναι η αναμφισβήτητη δύναμη στην παγκόσμια οικονομία.

Φαντασία ή πραγματικότητα;

Πρόκειται για μία ακόμη ταινία που μας υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει επιστροφή στην κανονικότητα. Όλα όσα ξέραμε έχουν χαθεί ανεπιστρεπτί.

Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το σημείο της ταινίας που εκτείνεται από το 1:23:41’ μέχρι το 1:27:39’ λεπτό. Εκεί γίνεται αναφορά σε έναν ισχυρό και πάμπλουτο πελάτη που ενεργεί μυστικά από το Πεντάγωνο και ο οποίος καλεί τον Τζορτζ να τον ακολουθήσει σε ένα ταξίδι, στην ετήσια συνάντηση με τη σατανιστική σέκτα που κυβερνά τον κόσμο.

Ωστόσο, ο σεναριογράφος διά στόματος Τζορτζ προσπαθεί γελοιωδώς να μας πείσει ότι τέτοια σέκτα δεν υπάρχει:

Μια θεωρία συνωμοσίας για μια σκοτεινή ομάδα ανθρώπων είναι τεμπέλικη εξήγηση, αφού η αλήθεια είναι πολύ πιο τρομακτική: Κανείς δεν κινεί τα νήματα, κανείς δεν έχει τον έλεγχο!

Φυσικά, δεν χρειάζεται να διαθέτει κάποιος ιδιαίτερη ευφυΐα για να καταλάβει ότι εδώ επιχειρείται να συγκαλυφθεί η αλήθεια με έναν νηπιακό τρόπο: με ποια λογική το να μην υπάρχει ένας αόρατος, σατανικός μαριονετίστας είναι πολύ πιο τρομακτικό από το να υπάρχει;

Άραγε, ποια είναι αυτή η σέκτα που κινεί τα νήματα παγκοσμίως; Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι αναφέρεται στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ!

Μήπως μετά την πανδημία του κορωνοϊού σειρά έχει μια κυβερνοεπίθεση, που θα πάει το παγκόσμιο παιχνίδι σε άλλο επίπεδο;

Η νεοταξίτικη συνταγή είναι μία και επιτυχημένη: Προκαλώ το πρόβλημα, σπέρνω σύγχυση και φόβο και μετά έρχομαι σαν σωτήρας να δώσω την λύση που έχω προγραμματίσει προς το συμφέρον μου.

Ας αναρωτηθούμε πώς θα βόλευε μια πιθανή κυβερνοεπίθεση τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Θα μας βοηθούσε να φανταστούμε ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Αμερικής πέφτει θύμα μιας κυβερνοεπίθεσης και καταρρέει η οικονομία. Η προσφιλής τακτική, δοκιμασμένη από χρόνια, είναι να ενοχοποιηθεί ένα άλλο κράτος, όπως για παράδειγμα η Κίνα, το Ιράν, η Β. Κορέα, οι Χούθι κ.λπ. Ακολούθως, προκαλείται πανικός και παράγεται η αίσθηση ότι το διαδίκτυο δεν είναι πλέον ασφαλές.

Εδώ έχουμε με ένα σπάρο δύο τρυγόνια:

Η Μοσάντ, επί 20 χρόνια, προσπαθεί να αλλάξει το καθεστώς στο Ιράν. Μια κυβερνοεπίθεση θα έδινε την τέλεια αφορμή για στρατιωτική δράση κατά του Ιράν. Χρονικά θα βόλευε κοντά στις αμερικανικές εκλογές. Ειδικά αν ισχύει ότι ο Τραμπ κερδίζει έδαφος στις δημοσκοπήσεις, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα καλό «πάτημα» για να ακυρωθούν οι εκλογές με επίκληση λόγων εθνικής ασφάλειας και να κηρυχτεί στρατιωτικός νόμος.

Ο δεύτερος στόχος θα αφορούσε το μεγάλο μέρος των πολιτών που αντιμετωπίζει με δυσπιστία ό,τι έχει να κάνει με την ψηφιοποίηση και εναντιώνεται σε αυτό. Μια υποτιθέμενη κυβερνοεπίθεση θα οδηγούσε στην διαπίστωση ότι η ανωνυμία των χρηστών είναι πρόβλημα γιατί οι χάκερ μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά. Επομένως το διαδίκτυο θα πρέπει να ελέγχεται και τα κέντρα εξουσίας να γνωρίζουν τι ακριβώς ψάχνει και τι γράφει ο χρήστης. Η πρόσβαση στο διαδίκτυο θα είναι συνδεδεμένη με την ψηφιακή του ταυτότητα, έτσι ώστε η υπηρεσία πληροφοριών να ξέρει όλες τις αναζητήσεις του καθενός, τις πολιτικές τοποθετήσεις, τις σκέψεις του, τις επαφές του και να μπορεί να κάνει το προσωπικό του ψηφιακό πορτραίτο· θα πρόκειται δηλαδή για ένα σύγχρονο φακέλωμα.

Και μπορεί να λέγεται καθησυχαστικά ότι η ψηφιακή ταυτότητα θα καθιερωθεί σταδιακά μέχρι το 2026, ωστόσο δεν αποκλείεται το μέτρο αυτό να εφαρμοσθεί νωρίτερα. Μην ξεχνάμε ότι ήδη από τώρα όλες οι συναλλαγές γίνονται ηλεκτρονικά, τα μέιλ, οι φορολογικές δηλώσεις, οι πληρωμές, οι ενημερότητες. Άρα με το πρόσχημα της ασφάλειας του διαδικτύου θα μπορούσε να ζητηθεί από όλους τους χρήστες η υποχρεωτική χρήση ψηφιακής ταυτοποίησης. Η πρόσφατη εμπειρία του εκβιαστικού εμβολιασμού αποδεικνύει ότι όλα μπορούν να συμβούν. Και όπως τότε το δίλημμα ήταν ή εμβολιάζεσαι ή απολύεσαι, κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και την επόμενη φορά: Ή ενδίδεις ή βγαίνεις εκτός κοινωνίας!

Τελικά τίθεται το εξής κρίσιμο ερώτημα:

Οι συγγραφείς μυθιστορημάτων ή οι σεναριογράφοι ταινιών είναι τόσο φωτισμένα μυαλά, βρίσκονται τόσο μπροστά από την εποχή τους, ή μήπως είναι κρυφοί οπαδοί μιας σατανιστικής σέκτας που κινεί τα νήματα παγκοσμίως, όπως αναφέρει ο πρωταγωνιστής στο “Leave the World Behind”;

Και στις συμπτώσεις μην πιστεύεις! Όσο τυχαίο και να μοιάζει, πάντα υπάρχει κάποιο σχέδιο…

YΓ: Κι επειδή δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή, το πλέον πασίγνωστο όνομα του Χάξλεϋ, συγγραφέα του επίκαιρου δυστοπικού μυθιστορήματος «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» εμφανίζεται για λίγα δευτερόλεπτα σε μια πεσμένη επιγραφή. Σίγουρα όχι τυχαία!