Πρόλογος (Κώστας Βάρναλης)

Γράφε, Ἱστορία, τά ψέματά σου ἀράδα
καί βλόγα τό Φονιά, βρίζε τό Θύμα!
Κι Ἀρετή, τῶν δρομάκων σουσουράδα,
τόν κάθε σωματέμπορά σου τίμα.

Καί σύ, Νόμε, τῶν ἂνομων ἀσπίδα,
σάν τή μαϊμού ἀπό κλῶνο σ’ ἂλλον πήδα
κι ἀπ’ τήν κορφή μέ τήν οὐρά κρεμάσου,
νά μή γλέπει ὁ Λαός τά πισινά σου.

Λεφτεριά τῆς χανάκας καί τοῦ ξύλου,
σφιχτόδενε τ’ ἀξύπνητο χαϊβάνι.
Καί σύ, ρηγάτο τοῦ Κενοῦ, τ’ ἀψήλου
κάμνε τό σκλάβο ρήγα, ἂμα πεθάνει!

Καί σύ, τσούλα τῶν δήμιων, Ἐπιστήμη,
τῆς Ἀλήθειας ἐσχάτη τεφροδόχα,
καί σύ, πρόστυχη Πένα καί ψοφίμι,
τοῦ βούρκου λιβανίζετε τήν μπόχα!

Καί σύ, Πατριώτη Ἁγνέ, τη μάσκα φόρα
Κι ἀπ’ τ’ ἀδέρφια σου, ἀραδαριά μπροστά σου,
διάλεγε, Γιούδα πάντοτες καί τώρα,
γιά τόν ξένο Μολώχ τά θύματά σου.

Ἀθάνατη καί θεία καί πεμπτουσία
τοῦ βούρκου, χαῖρε ὤ! χαῖρε Προδοσία!...
Φῶς τό χέρι, τό πόδι, προχωρεῖ
στόν κάμπο κι ὅ,τι θέλει τό μπορεῖ!...

Κατάγυμνη χορέβει (ὅλα της φόρα!)
στόν τάφο σου, Πατρίδα! Φαλλοφόρα
τουρλώνεται κι οὐρλιάζ’: «Εἶναι δικός μου
ἀφτός ὁ βοῦρκος τοῦ Ἐλευθέρου Κόσμου».

Από τη συλλογή του Κώστα Βάρναλη
"Ἐλεύθερος Κόσμος"

Πηγή: nameliarte