Σοφία Βέμπο: 11 Μαρτίου 1978 η τραγουδίστρια της Νίκης περνά στην αιωνιότητα

Οι Έλληνες της απέδωσαν τον χαρακτηρισμό «τραγουδίστρια της νίκης» γιατί με την φωνή της έδωσε «ψυχή» σε ένα πλήθος σατιρικών και όχι μόνο τραγουδιών της εποχής και μπόρεσε να αγγίξει την ψυχή των Ελλήνων που μάχονταν ηρωικά εναντίον του εχθρού, κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες. Η μάχη ήταν άνιση, οι καρδιές όμως των Ελλήνων άντεξαν και νίκησαν καθώς τα τραγούδια της Βέμπο κράτησαν υψηλά το φρόνημα και το ηθικό τους.

Η Σοφία Βέμπο γεννήθηκε στην Καλλίπολη της Ανατολικής Θράκης στις 10 Φεβρουαρίου του 1910. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έφη Μπέμπο. Ο πατέρας της Θανάσης, εργάζεται ως καπνεργάτης και κοπιάζει να μεγαλώσει τα παιδιά του, την Σοφία, την Αλίκη, τον Τζώρτζη και τον Ανδρέα, μετά την μετανάστευσή τους στην Πόλη. Το 1914 στα πλαίσια της ανταλλαγής πληθυσμών με την Τουρκία, επί Κυβερνήσεως Ε. Βενιζέλου, η οικογένεια έρχεται στον Βόλο.

Τα χρόνια δύσκολα, φτώχεια και πείνα. Η Σοφία μεγαλώνοντας λίγο, ψάχνει για δουλειά. Ξεκινάει να εργάζεται ως ταμίας σε γνωστό κατάστημα της περιοχής και επειδή της αρέσει η μουσική, αγοράζει μια κιθάρα και μαθαίνει να παίζει τις πρώτες νότες. Έτσι κάπως ξεκινάει η ιστορία της ζωής της...

Ξεκίνησε την καριέρα της τραγουδώντας σ ένα ζαχαροπλαστείο της Θεσσαλονίκης την δεκαετία του 1930. Η μεγάλη άνοδος στην καριέρα της ήρθε με την κήρυξη του Ελληνο-ιταλικού πολέμου το 1940, όταν όλα τα μουσικά θέατρα της Αθήνας και αργότερα πολλά απ’ τα θέατρα και της πρόζας άρχισαν να ανεβάζουν πολεμικές επιθεωρήσεις.

Την εποχή εκείνη η τέχνη επιστρατεύεται στην υπηρεσία του πολέμου! Όλες οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Η Βέμπο τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια και η φωνή της γίνεται η εθνική φωνή που εμψυχώνει τους Έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Η Σοφία Βέμπο τραγουδά τις πολεμικές παρωδίες «Στον πόλεμο βγαίν’ ο Ιταλός» και «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Η φωνή της γεμάτη παλμό και ειρωνεία συγκλονίζει το πανελλήνιο και ξευτελίζει τον Μουσολίνι. Ο τρανός Ντούτσε της φασιστικής Ιταλίας γίνεται με το τραγούδι της Βέμπο ένα γελοίο ανδρείκελο στα μάτια των Ελλήνων. Κι εδώ έγκειται η προσφορά της στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο.

Τα τραγούδια γραμμοφωνούνται αμέσως και φτάνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδος. Στέλνονται σ’ όλες τις στρατιωτικές μονάδες και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί τα μεταδίδουν συνεχώς. Οι Έλληνες φαντάροι μάχονται τραγουδώντας!

Αργότερα, η γερμανική κατοχή απαγορεύει στη Βέμπο, εξ’ αιτίας της καλλιτεχνικής πατριωτικής της δραστηριότητας, να τραγουδάει. Έτσι καταφεύγει στην Μέση Ανατολή, για να συνεχίσει εκεί την καριέρα και την δράση της. Με το τέλος του πολέμου, η Βέμπο, ξαναγυρίζει στην Αθήνα και τραγουδώντας ασταμάτητα χαρίζει αξέχαστες στιγμές στο Ελληνικό τραγούδι.

Η Σοφία Βέμπο ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός. Η καλλιτεχνική της πορεία εκτείνεται από τον Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και την δεκαετία του ’50. Πρωταγωνίστησε ως ηθοποιός στις εξής ταινίες: "Η προσφυγοπούλα" (1938), "Στέλλα" (1955), "Στουρνάρα 288" (1959).

Την δεκαετία του '60 κουρασμένη και καταβεβλημένη από τα προβλήματα της υγείας της, αραιώνει τις εμφανίσεις της. Το 1970 βάζει τέλος ακόμα και σε κοινωνικές εμφανίσεις. Το βράδυ των αιματηρών γεγονότων του Πολυτεχνείου, η Σοφία ανοίγει την πόρτα του διαμερίσματός της σε κυνηγημένους φοιτητές και τους κρύβει. Μένει σε μια πολυκατοικία, στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη και δεν την ξανανοίγει, όσο κι αν οι άντρες της Κρατικής Ασφάλειας χτυπούσαν απ έξω μανιασμένα και την απειλούσαν. "Δεν φοβήθηκα τους Ιταλούς, θα φοβόμουν αυτούς;" δήλωνε σε συνέντευξή της, αργότερα.

Έναν άντρα αγάπησε και αυτός ήταν ο Μίμης Τραϊφόρος. Παντρεύτηκαν το 1957, μετά από πολλά χρόνια σχέσης και η Σοφία δήλωνε ερωτευμένη μαζί του, μέχρι το τέλος της ζωής της, όπως την πρώτη ημέρα που τον συνάντησε. Όμως εκείνος, την είχε πληγώσει πολλές φορές με τις εξωσυζυγικές του ερωτικές περιπέτειες. Αυτή ήταν και η αιτία που η Βέμπο τσακωνόταν πολλές φορές με νεαρές ηθοποιούς του εκάστοτε θιάσου. Γιατί ήξερε... καταλάβαινε...

Η μεγάλη κυρία, πέθανε από εγκεφαλικό στις 11 Μαρτίου του 1978. Ο θάνατός της συγκλόνισε το Πανελλήνιο και τα τηλεοπτικά προγράμματα μετέδωσαν την είδηση με έκτακτα δελτία ειδήσεων. Την ημέρα της κηδείας της, αν και ήταν Καθαρά Δευτέρα, χιλιάδες κόσμου είχαν συγκεντρωθεί στο νεκροταφείο.

Το μνήμα της Σοφίας Βέμπο στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών

...και ο τίτλος της εφημερίδας Βραδυνής έγραφε: "Πρέπει να ξέρεις πως το δημόσια δαπάνη το εξασφαλίζουν μόνο οι τίμιοι και οι φτωχοί».

Πηγή