Tα τεχνητά ναυάγια της εποχής μας.

16 Μαΐου, 2015 - 6:50

Toυ Βασιλείου Ευσταθίου
Δρ. Φυσικού, πτ. ΕΚΠΑ Κ.Θεολογίας.

Τα τεχνητά ναυάγια, ειδικά στην εποχή μας, είναι πολλά. Πολλά ναυάγιο συμβαίνουν εδώ στην χώρα μας,όπως στα γαλαζόνερα του Αιγαίου πελάγους, αλλά και σε ολόκληρη την Μεσόγειο.Ναυάγια βέβαια γίνονται και σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως στον Ατλαντικό και στις βαθυσκότεινες αβύσσους του Ειρηνικού Ωκεανού.Ας δούμε όμως παρακάτω τα ναυάγια της πατρίδας μας.

Οι ναυαγοί χαροπαλεύουν με τα κύματα.

1. Το ναυάγιο της λαθρομετανάστευσης.

Στον αιώνα μας η λαθρομετανάστευση παίρνει την θέση της αποικιοκρατίας των προηγούμενων αιώνων, η οποία έληξε τον τελευταίο αιώνα με πολέμους των αποικιοκρατούμενων λαών κατά των αποικιοκρατών διεκδικώντας των εθνική τους αυτονομία. Σήμερα πολλές χώρες κινδυνεύουν, όχι από αποικιοκράτες, αλλά από τους λαθρομετανάστες, αν και αυτοί είναι μόνο τα πιόνια που άλλοι τα υποκινούν να μετακινηθούν προκειμένου να πετύχουν έτσι συγκεκριμένους στόχους, προς την κατεύθυνση της εθνοπαραδοσιοφάγας παγκοσμιοποίησης. Τώρα πια το ζητούμενο δεν είναι η καλλιέργεια του ρατσισμού, ως εθνικισμού, αλλά η καλλιέργεια του παγκοσμιοποιητικούαντιρατσισμού. Βέβαια, η λαθρομετανάστευση πριν από τις χώρες-προορισμού απειλεί τους ίδιους τουςλαθρομετανάστες, που ξεκίνησαν με τα όνειρα που τους πούλησαν σε τιμές λαθρεμπορίου, μπροστά στους εφιάλτες που ζουν, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, στις χώρες τους, αυτόν της φτώχιας, ή αυτόν του πολέμου, ή και των δύο, όπως τα ίδια γεγονότα των διαδοχικών ναυαγίων αποδεικνύουν την απειλή αυτή γι αυτούς. Οι χώρες-προορισμού, όπως η χώρα μας, οφείλουν ασφαλώς να μην αφήνουν τους λαθρομετανάστες αβοήθητους, όταν πλησιάζουν σε αυτές, αν και οι κίνδυνοι στους οποίους υποβάλλονται οι λαθρομετανάστες είναι ευθύνη, εκτός των ίδιων, αυτών που τους στέλνουν λαθραία στις άλλες χώρες, λαμβάνοντας μεγάλα ποσά για την πληρωμή τους, με ακατάλληλα, ανασφαλή για το ταξίδι, μέσα, ενώ πολλές φορές προκαλούν και σκόπιμα ατυχήματα προς εκβιασμό των χωρών-προορισμού, ώστε να αναγκάζονται οι χώρες αυτές να δέχονται όσους λαθρομετανάστες επιβιώνουν πριν απωλεσθούν και αυτοί και κατηγορηθούν αυτές ως υπεύθυνες. Τα μόνα καθαρά αθώα στην δραματική υπόθεση αυτή είναι φυσικά τα παιδιά των λαθρομεταναστών που πολλά χάνουν χωρίς σε τίποτα να φταίνε την ζωή τους, πριν προλάβουν να φτάσουν στις χώρες-προορισμού. Θα πρέπει λοιπόν οι χώρες-προορισμού, όπως η χώρα μας, να κάνουν ότι μπορούν να σώζουν τους λαθρομετανάστες, και πρώτα από όλους τα παιδιά αυτών, και να τους εξασφαλίζουν τα απολύτως αναγκαία, όσο βρίσκονται σε αυτές, όπως υποδεικνύει η ανθρώπινη συνείδηση. Ωστόσο σύντομα μετά είναι ανάγκη να πραγματοποιείταιη αναχώρηση των περισσοτέρων από αυτών από την χώρα μας, γιατί διαφορετικά, όπως τα ασφυκτικά γεμάτα από λαθρομετανάστες σαπιοκάραβα καταλήγουν πολλά να ναυαγούν το ένα μετά το άλλο, έτσι και η χώρα μας, αν δέχεται ανεξέλεγκτα τους λαθρομετανάστες και κατακλυστεί από αυτούς στο τέλος το πιθανότερο είναι ότι θα βουλιάξει και θα ναυαγήσει κι αυτή, ειδικά όταν ήδη βρίσκεται στα πρόθυρα να το κάνει από τα άλλα δυσεπίλυτα προβλήματά της που αντιμετωπίζει.Θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους μετανάστες κατά τις δυνατότητές μας και στις χώρες τους, που οπωσδήποτε έχουμε την προθυμία να το κάνουμε, όπως έχουμε αποδείξει σε πολλές περιπτώσεις, με ανθρωπιστικές αποστολές από την χώρα μας στις χώρες τους. Έτσι μπορούμε επίσης να δώσουμε και το παράδειγμα στους Ευρωπαίους ώστεαυτοί να αποφασίσουν να βοηθήσουν τους μετανάστες στις χώρες τους. Ίσως βέβαια αυτοί να μην έχουν αυτή την πρόθεση, αλλά τουλάχιστον ας μην τους μιμηθούμε σε αυτό, αλλά από την πλευρά μας να αφυπνιστούμε και να βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Αυτή είναι η πραγματική βοήθεια στους μετανάστες και όχι η μετανάστευση πολλών χιλιάδων από αυτούς εις βάρος όλων, των χωρών τους, εγκαταλείποντάς τες στην τραγική κατάστασή τους, των ίδιων, βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή των ίδιων και των παιδιών τους, και των χωρών προορισμού, παραβιάζοντας τα δίκαιά τους, προξενώντας ανησυχία και αναστάτωση, πραγματικό σεισμό, στις κοινωνίες τους. Ας προσέξουμε τι μέτρα πήραν άλλες χώρες στο θέμα των μεταναστών, όπως η Αυστραλία απόκλεισε εντελώς το ενδεχόμενο της εισόδου στη χώρα λαθρομεταναστών, ενώ η Ρωσία απόκλεισε οποιαδήποτε τροποποίηση των νόμων της, που έχουν γίνει για Ρώσους πολίτες, υπέρ των όσων προέρχονται από άλλα μέρη. Και η χώρα μας, εκτός των άλλων, είναι σε αυτήν την σημερινή άθλια οικονομική κατάσταση. Αλλά δεν είναι βέβαια μόνο αυτό. Είναι οφθαλμοφανής ο κίνδυνος, που ευχόμαστε να μην συμβεί, αλλά αν τώρα δεν το αποτρέψουμε εκεί θα καταλήξουμε, οι εισερχόμενοι ανεξέλεγκτα στη χώρα μουσουλμάνοι να εισάγουν μαζί τους και το βίαιο και αιμοδιψές ιερό πόλεμο του Ισλαμ, το τζιχάντ, που σπέρνει την φρίκη και το θάνατο στις χώρες που είναι φανατικοί μουσουλμάνοι. Και φυσικά δεν φέρουν καμιά ταμπέλα πάνω τους που εγγυάται για τους μη φανατικούς και προειδοποιεί για τους φανατικούς. Αν συγκεντρώσουμε λοιπόν μερικές χιλιάδες φανατικούς στη χώρα μας, μετά ποιος θα μας σώσει από το τζιχαντ, για το ευχαριστώ της φιλοξενίας που τους προσφέραμε; Όλοι αυτοί που υποστηρίζουν υπέρμετρα τους λαθρομετανάστες για το δράμα τους και τα ναυάγια τους, πολλές φορές τεχνητά για να επιτευχθεί ο σκοπός τους, οι οποίοι αναφέρονται στο μεγάλης σοβαρότητας θέμα αυτό με επίμονες αγαπολογίες, που όχι μόνο μπορεί να σε συγκινήσουν, αλλά και να σε κάνουν να δακρύσεις, για αυτούς τους ξένους που έχουν ανάγκη την φιλοξενία μας, δεν γνωρίζουν ότι όταν βάζεις στο σπίτι σου κάποιον χρειάζεται πολύ προσοχή, όταν μάλιστα είναι ξένος – πολύ περισσότερο όταν οι ομόθρησκοί του έχουν χαρά τους να χύνουν αίμα, γιατί αντί να κάνεις καλό, μπορεί να γίνεις αιτία να πάθει η οικογένειά σου κακό. Δεν έμαθαν πρόσφατα για μια κοπέλα στη Σουηδία που φιλοξένησε τρεις ζητιάνους, γιατί τους λυπήθηκε, με τον καλύτερο τρόπο, και στο τέλος όλοι μαζί την κακοποίησαν, δίνοντάς της έτσι το ευχαριστώ για την καλοσύνη που τους έδειξε όταν είχαν ανάγκη. Ο καθένας βέβαια για τον εαυτό του μπορεί να διακινδυνέψει τα πάντα, το θέμα της μετανάστευσης όμως είναι θέμα εθνικό, αποτελώντας κίνδυνο για όλη την πατρίδα μας, αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά.

Tζιχάντ στη Συρία. Καταστροφές πόλεων και Ορθοδόξων και μη Ορθοδόξων Χριστιανικών Εκκλησιών με θύματα εκατοντάδες νεκρούς Χριστιανούς.

2. Το ναυάγιο της οικονομίας μας.

Η χώρα μας ναυάγησε στην οικονομία λόγω των δανείων που πήρε τάχα για να την ‘βοηθήσουν’, αλλά όπως αποδείχθηκε τελικά τρανώς, και έγινε ολοφάνερο, σκοπός τους ήταν αντί να την βοηθήσουν, να την σπρώξουν να βουλιάξει πιο βαθειά, και να βοηθήσουν, όχι αυτή, αλλά τους…δανειστές. Μειώθηκε η ανάπτυξη και η παραγωγή, αυξήθηκαν οι εισαγωγές με το πρόσχημα ότι είναι πιο φτηνές, ότι θα πάμε μπροστά, το βιοτικό επίπεδο λίγο λίγο τελικά θα βελτιωθεί, και καταλήξαμε έτσι, όχι στο καλύτερο, άλλα να γίνουν όλα πιο ακριβά και εμείς να είμαστε πιο φτωχοί, η ζωή μας να έχει γίνει πιο δύσκολη, δείχνοντας αβάσταχτη, αδιέξοδη, χωρίς να έχει προοπτικές. ‘Από όταν μπήκε η χώρα μας στο κοινό νόμισμα, άρχισε να προβάλλει η ‘μαύρη μέρα’ της οικονομίας μας, η οποία από τότε έγινε κατάμαυρη τον καιρό των μνημονίων. Έτσι πρόσφατα ως κατάληξη ακολούθησε η πρόταση για έξοδο από το κοινό νόμισμα. Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι δανειστές ότι είναι καιρός να σταματήσουν το παιχνίδι της στυγνής εκμετάλλευσης μας, γιατί τελικά αυτό θα αποβεί πρώτα εις βάρος των ίδιων, κατά τηνδιδασκαλία της ιστορίας. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι αυτήν, είτε δεν την γνωρίζουν, ή την γνωρίζουν διαστρεβλωμένη και παραχαραγμένηόπως την παρέλαβαν από τους προγόνους τους,

Η Ελλάδα μέσα στη φτώχεια και τη λιτότητα.

3. Τα ναυάγιά μας στο διεθνή χώρο.

α) Δεν διεκδικούμε το δίκιο μας και δεν προβάλλουμε την αλήθεια στο θέμα της γενοκτονίας των Ελλήνων Μικρασιατών, όπως οφείλουμε ως τιμή της μνήμης τους και ως τεραστίας ιστορικής σημασίας για το γένος μας, και όχι μόνο. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε πίσω και να σιωπούμε, ενώ οι Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας εκδιώχθηκαν βιαίως και ανηλεώς από τις πατρογονικές τους εστίες, όπου κατοικούνταν από Έλληνες επί πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, από τους Τούρκους, που εκτός του ότι ούτε χίλια χρόνια δεν υπάρχουν Τούρκοι στην περιοχή, κανείς δεν μπορεί να πει ότι σήμερα αυτοί προέρχονται από εκείνους που κατέκτησαν την περιοχή τότε, ή από τους κατοίκους που ήδη κατοικούσαν την περιοχή, δηλαδή Ρωμνιούς, ή από μεταγενέστερους κατοίκους.

β) Δεν διεκδικούμε τις γερμανικές αποζημιώσεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που δικαιούμαστε για την παγκόσμια αναγνωρισμένη συμβολή του ελληνικού ηρωισμού στην νίκη κατά του ναζισμού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για πολλά και μεγάλα εγκλήματα σε πολλούς λαούς, ανάμεσα στους οποίους και στο δικό μας. Και αυτό μάλιστα ενώ βρισκόμαστε σε οικονομικό αδιέξοδο, στο οποίο, στην ανελέητη αθέμιτη προσπάθεια να μας φέρουν σε αυτό,πρωτοστατεί άνευ δείγματος της ελάχιστηςμετανοίας η Γερμανία.

γ) Δεν διεκδικούμε όσο χρειάζεται τα δικαία μας στο Κυπριακό, με την παράνομη Τουρκική κατοχή να συνεχίζεται στο μισό σχεδόν νησί, στην βορειανατολική και πιο εύφορη περιοχή. Και οι Τούρκοι αποθρασύνονται τελείως με αξιώσεις που δεν δικαιούνται, κατά την συνήθεια της παραλογίας τους.

δ) Δεν διεκδικούμε όσο χρειάζεται την αποκλειστικότητα στην χρήση του ονόματος Μακεδονία, που δικαιούμαστε αφού αυτό είναι αδιαμφισβήτητα ξεκάθαρα ελληνικό όνομα, και αναίσχυντα καταχρώνται αυτό οι γείτονές μας στα Σκόπια.Ή περιμένουμε την διάλυσή τους, που είναι πολύ πιθανή να συμβεί αργά ή γρήγορα, για να μας μείνει το ελληνικό μας όνομα που το δικαιούμαστε;

ε) Όχι μόνο δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τη χρήση του άστοχου και παραπλανητικού όρου ‘Βυζάντιο’ που επέβαλλαν οι Ευρωπαίοι για την Χριστιανική Ορθόδοξη Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, πολύ μετά την τουρκική άλωση της Πόλης, και του όρου ‘Βυζαντινός’ για όλους τους Ρωμνιούς κατοίκους της, αλλά και αποφεύγουμε εντελώς και να χρησιμοποιήσουμε τα πραγματικά ονόματα για εμάςκαι την Αυτοκρατορία, που έζησαν οι πρόγονοί μας για πάνω από μια χιλιετία. Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι τεραστίων διαστάσεων στο διεθνές πολιτικό και ιστορικό γίγνεσθαι, όταν μάλιστα σε χώρες που είναι οι Ρωμνιοί, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και απόγονοι των πολιτών της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, αυτόχθονες διαδραματίζονται γεγονότα πολέμων και τρομερών διώξεων εις βάρος τους, ως και γενοκτονίες, όπως σήμερα σε πολλά μέρη με πρώτη και τραγικότερη την Συρία. Ας μη κρύβουμε το γεγονός ότι με αυτούς τους πάσχοντες αδελφούς μας συνδέει κοινή ιστορία και κοινή πίστη κάτω από το κοινό όνομα Ρωμνιός,και ομολογώντας τις κοινές ρίζες μας να δείχνουμε την αλληλοσυμπαράστασή μας, σε τέτοιους δραματικούς καιρούς μάλιστα, όπως είναι οι σημερινοί για τη Συρία,αλλά και για άλλα μέρη, όπου οι αδελφοί εκεί μας χρειάζονται αντιμετωπίζοντας την ισλαμική απειλή του αιμοδιψούς τζιχάντ (ιερού πολέμου).

Ο Μέγας Αλέξανδρος ο Μακεδόνας Έλληνας, ο Μέγας Κωνσταντίνος ο Ρωμαίος, ο Ιωάννης Καποδίστριας ο Ρωμνιός.

4. Το ναυάγιο της ηθικής μας.

Η ηθική μας ναυαγεί στα πλαίσια της βιοηθικής όταν:

Σκοτώνουμε τα παιδιά μας με εκτρώσεις (και με τις μεθόδους εξωσωματικής τεχνικής γονιμοποίησης, εκτός αυτήν της ‘ενδοκυτταροπλασματικής εμφύτευσης’, κατά την οποία λαμβάνεται μόνο ένα έμβρυο, που ωστόσο και εδώ προκύπτουν άλλα προβλήματα, που ίσως δεν είναι όμως τόσο σοβαρά).
Σκοτώνουμε τον έρωτα και τη πραγματική αγάπη με τις διάφορες μεθόδους αντισύλληψης για χάρη της ηδονής και της ατομικής ικανοποίησης με πάρα πολλές επιπτώσεις στην ζωή και στην υγεία μας.
Θέλουμε να σκοτώσουμε τον εαυτό μας ή τους συγγενείς μας προσφέροντας τους ως δότες οργάνων, αν μας τους χαρακτηρίσουν με τον αποδεδειγμένο εξολοκλήρου αυθαίρετο όρο ‘εγκεφαλικά νεκρός’.
Έστω και μόνο σκεφτόμαστε να σκοτώσουμε τον εαυτό μας ή τους συγγενείς με οποιοδήποτε τρόπο ευθανασίας για να αποφύγουμε το ζυγό κάποιας αρρώστιας τους.

Χωρίς καμιά ηθική.

Και λόγω των εκτρώσεων από την μια, και την τακτική της αντισύλληψης από την άλλη, το έθνος μας έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα υπογεννητικότητας, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς μάλιστα, που έχει τόσα άλλα προβλήματα και κινδύνους να αντιμετωπίσει.

Επίσης η ηθική ναυαγεί όταν:

Σκοτώνουμε την οικογένειά μας με τις απαιτήσεις που υποβάλλει το εγώ μας και έτσι καταλήγουμε στα διαζύγια, σε τέτοιο βαθμό που αυτά να συναγωνίζονται τους γάμους .
Σκοτώνουμε τα παιδιά μας με τη αδιαφορία μας για την πνευματική τους καλλιέργεια, τον εφοδιασμό τους με αρετές, την στερέωση τους πάνω σε αξίες.
Σκοτώνουμε τους εαυτούς μας με την αδιαφορία για την γνώση της αλήθειας και για την συμμόρφωση της ζωή μας σύμφωνα με αυτή.
Σκοτώνουμε το διπλανό μας με την αδιαφορία μας να τον βοηθήσουμε στην ανάγκη του. Από την μια καυχώμαστε για φιλανθρωπίες, που μπορεί κάποιες φορές να κάνουμε, αλλά από την άλλη πνιγόμαστε σε αδικίες, όχι απαραίτητα επειδή τις κάνουμε εμείς, αλλά και επειδή τις γνωρίζουμε και δεν κάνουμε τίποτε για να μη γίνονται, τις βλέπουμε και δεν μιλάμε.Όμως κάποιοι αδικούνται και δεν τους συμπαραστέκεται κανείς.
Σκοτώνουμε ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεχόμενοι τις παραφύση, αρρωστημένες επιλογές, όπως αυτήν την ομοφυλοφιλίας, ως φυσικές. Οφείλουμε βέβαια να σεβόμαστε τις επιλογές των άλλων, είτε καλές είτε όχι, όμως δεν μπορούμε να ονομάζουμε τις κακές ως καλές ή το αντίστροφο, και αν θέλουμε να ωφελούμαστε πραγματικά χρειαζόμαστε να προσπαθούμε να επιλέγουμε σε κάθε περίπτωση ειλικρινώς, όχι ότι είναι ανήθικο και ανώφελο, αλλά ότι είναι αληθινά καλό.
Σκοτώνουμε το έθνος και την πατρίδα μας με την αδιαφορία μας να αγωνιστούμε γι’ αυτό, για την ασφάλειά, την ιστορία του, τις παραδόσεις του, κοιτώντας το ατομικό μας συμφέρον. Τέτοια μεγάλη πολύτιμη κληρονομιά βρήκαμε διαφυλαγμένη με αιματηρές θυσίες από τους προγόνους μας και την αφήνουμε να χάνεται.
Σκοτώνουμε δεχόμενοι να τίθεται θέμα για νομιμοποίηση της κάρτας του πολίτη την έννοια της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σεβασμού της προσωπικής ζωής του συνανθρώπου μας, εδώ στη χώρα της δημοκρατίας, της φιλοσοφίας και του πολιτισμού. Πολιτισμός με εμφυτευμένα στα χέρια τσιπάκια ή σε ταυτότητες δεν υπάρχει. Υπάρχει πολιτισμός με αξίες, όταν αυτές είναι εμφυτευμένες μέσα στην ψυχή των πολιτών και χαρακτηρίζουν την ταυτότητα τους.

H καταστροφή των Σοδόμων λόγω της ανήθικης ζωής αυτών.

5. Το ναυάγιο αναφορικά με την Εκκλησία.

Μερικοί μιλούν για Εκκλησία που βουλιάζει βλέποντας την αθεΐα φαινομενικά να αυξάνει τους οπαδούς της. Ωστόσο υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση σε αυτή την άποψη, καθώς η Εκκλησία δεν μπορεί να ναυαγήσει, αφού αποτελεί το ασφαλές πλοίο, την ασφαλή κιβωτό, που καλεί όλους τους ανθρώπους ανεξαίρετα, που ναυαγούν καθημερινά προς επιβίβαση για την σωτηρία τους, ενώ αντίθετα οι άπιστοι, οι άθρησκοι και οι άθεοι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά οι ναυαγοίπου βουλιάζουν μέσα στον ωκεανό των κοσμικών ιδεολογημάτων και φιλοσοφημάτων, απλών ανθρώπινων εγκεφαλικών δημιουργημάτων, ανίκανων να προσφέρουν σωτηρία σε αυτόν που είναι οπαδός τους. Η αθεΐα και η απιστία είναι ακριβώς η έλλειψη δυνατότητας διατήρησης στη ζωή, επιβίωσης, αφού δεν μπορείς να σωθείς χωρίς να πιστεύεις(‘εάν γαρ μη πιστεύσητε ότι εγώ ειμι, αποθανείσθε εν ταις αμαρτίαις υμών’, Ιω. 8, 24), δεν μπορείς χωρίς πίστη να παραμείνεις στην επιφάνεια και να αναπνέεις το ζωογόνο οξυγόνο, δεν μπορείς χωρίς πίστη να ανέβεις στην κιβωτό για να ζήσεις που με αυτό το σκοπό σε καλεί και σε περιμένει (‘πιστεύοντεςζωήνέχητε εν τω ονόματι αυτού’, Ιω.20,31). Οπωσδήποτε όμως πολλοί ενώ επέμεναν να μην έχουν πίστη ως τώρα, βλέποντας την κιβωτό να τους περιμένει, ακούγοντας την να τους καλεί, πριν βουλιάξουν, αφήνουν την πίστη να πάρει ζωή μέσα τους, μια ακτίνα της αστράφτει ολόλαμπρα σε αυτούς, και χωρίς να χάσουν την ελπίδα να σωθούν, καταφέρνουν τελικά και περισυλλέγονται σωζόμενοι μέσα από τα νερά των ιδεολογικών πλανών και τις φουρτούνες αυτού του πολυτάραχου πολυμέριμνου βίου (‘αλλ’ εν τούτοις πάσινυπερνικώμεν δια του αγαπήσαντος ημάς’, Ρωμ. 8,37).

Πολλές φουρτούνες σκάζουν με δύναμη τα γιγαντιαία κύματά τους στα πλευρά της κιβωτού που μας καλεί για σωτηρία, την Εκκλησία, όμως όσο μεγάλα και αν είναι, όσο και αναπειλούν να την αρπάξουν μέσα τους, είναι αδύνατο να την οδηγήσουνσε ναυάγιο και να την αποτρέψουν να φτάσει στον προορισμό της και να πετύχει το σκοπό της(‘και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν’,Μτ, 28,20) ως ότι πιο ασφαλές σε αυτό τον κόσμο, με πορεία όμως που εκτείνεται πέρα από αυτόν, η οποία μπορεί να αποτελέσει, αυτή και μόνο, το καταφύγιο όλων, τους οποίους και μας καλεί(‘Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς’, Μτ. 11,28). Μια τέτοια μεγάλη φουρτούνα είναι σήμερα ο Οικουμενισμός. Όμως όπως κανένας πειρασμός σε όλες τις εποχές δεν μπόρεσε να την βγάλει από την πορεία της, έτσι και αυτός θα παρέλθει έχοντας νικηθεί στο τέλος και δεν θα ξαναεμφανιστεί. Ακόμα και αν κάποιοι φορείς της έχουν παραπλανηθεί- παρασυρθεί αιχμαλωτισμένοι από τα πλοκάμια του γιγαντιαίου πολύποδου θαλάσσιου τέρατος, τον Οικουμενισμό, που τους έχει αρπάξει και συρρίζοντας διαπεραστικά απειλεί να τους απομακρύνει για πάντα από το κατάστρωμα της σωτήριας κιβωτού, όπου βρίσκονται, η οποία μπορεί να τους προστατεύσει από τα άγρια θαλάσσια κύματα-, ωστόσο μπορεί να ξεφύγουν από την πλάνη αυτή και να ελευθερωθούναργά ή γρήγορα, η οποία μπορεί αυτόν που την ακολουθεί, αν εξακολουθήσει να το κάνει, να τον εμποδίσει να βρεθεί μέσα στην κιβωτό της σωτηρίας, καθώς προσβάλλει και αλλοιώνει την ορθή πίστη του, που την χρειάζεται για την σωτηρία του(‘ου γαρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού· δύναμις γαρ Θεού εστιν εις σωτηρίανπαντί τω πιστεύοντι’, Ρωμ.1, 16). Και την αλήθεια, και όχι την πλάνη, ακολουθούν αυτοί που ακούν και διδάσκουν όσα τα Ευαγγέλια διδάσκουν, καιόσα οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν πρώτα και κύρια στους Αποστολικούς Κανόνες και στους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων(‘ημείς εκ του Θεού εσμεν· ο γινώσκων τον Θεόν ακούει ημών. ος ουκ έστιν εκ του Θεού ουκ ακούει ημών. εκ τούτου γινώσκομεν το πνεύμα της αληθείας και το πνεύμα της πλάνης’,Α΄ Ιω. 4,6) και δεν ακούν και δεν διδάσκουν οτιδήποτε διαφορετικό και καινοφανές, ασύμβατο με τους λόγους των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων και κατ΄ επέκταση με το ίδιο το Ευαγγέλιο, χωρίς έτσι να το παρερμηνεύουν.Η Εκκλησία τους καλεί όλους να καταφύγουν σε αυτή και περιμένει αυτούς που την εγκαταλείπουν να επιστρέψουν σε αυτή, συνεχίζοντας να παραμένει και θα παραμένει απαρασάλευτη(‘και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής’, Μτ. 16,18),αφού είναι θεμελιωμένηστον ακλόνητο ακρογωνιαίο λίθο, τον Χριστό(‘λίθον ον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας’,Μτ. 21, 42), ιδρυμένη από Αυτόν, την κεφαλήν της, εξ αρχής.Είναι αυτός ο λίθος στον οποίο όποιος πέσει πάνω συντρίβεται και πάνω σε όποιον πέσει τον συντριβεί(‘και ο πεσών επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται· εφ’ ον δ’ αν πέση, λικμήσει αυτόν’, Μτ. 21,44).

Το ναυάγιο του Τιτανικού, όπου βυθίστηκε το σύμβολο της υπερηφάνιας, της πολυπολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης.

Συνεργεία διάσωσης.

Ένας βασικός λόγος που κοντεύουμε να ναυαγήσουμε, μια μεγάλη τρύπα από την οποία πραγματικά μπάζουμε πολύ νερά, είναι η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Ο τρόπος για να αποφύγουμε το ναυάγιο είναι η μελέτη της ιστορίας μας, των γραπτών των λόγων και της ζωής των αγωνιστών της πίστεως και της πατρίδας μας και των Αγίων Πατέρων. Ας τους ρωτάμε τι να κάνουμε σε κάθε περίπτωση και ας παίρνουμε τις απαντήσεις τους μέσα από τα γραπτά τους.

Υπάρχει μια λύση που όλοι την ξέρουμε ότι υπάρχει, αλλά οι περισσότεροι δεν της δίνουν πολύ σημασία, έως και καθόλου, σήμερα, που εάν την εφαρμόσουμε θα σταματήσουμε τις διαρροές, θα κλείσουν οι τρύπες και δεν θα μπαίνουν νερά, θα σταματήσουμε να βουλιάζουμε. Είναι η προσευχή και η νηστεία. Αυτές έσωσαν τους κατοίκους της Νινευή από ολοκληρωτική καταστροφή λόγω των αμαρτιών τους (‘μη γευσάσθωσαν μηδέ νεμέσθωσαν μηδέ ύδωρ πιέτωσαν. και περιεβάλλοντοσάκκους οι άνθρωποι και τα κτήνη, και ανεβόησαν προς τον Θεόν εκτενώς· και απέστρεψαν έκαστος από της οδού αυτών της πονηράς και από της αδικίας της εν χερσίν αυτών’, Ιωνάς 3, 7-8) . Αυτές δίδαξε και ο ίδιος ο Χριστός στους μαθητές του ως το μέσο που φέρνει το αναγκαίο αποτέλεσμα (‘τούτο δε το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία’, Μτ. 17,21). Έστω και λίγο αν μπορεί ο καθένας, ας χρησιμοποιήσουμε αυτό το μέσο, με το οποίο πολλοί κατάφεραν πολλά από πολύ παλιά ως και σήμερα(κατά το ‘αιτείτε, και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν’, Λκ. 11, 9).Έστω και λίγο. Όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τους άλλους και για όλους.

Γι αυτό ας στρέψουμε χωρίς δισταγμό το βλέμμα μας προς τον γαλανό ουρανό που φέρνει ελπίδα, πάνωαπό το ελληνικό πέλαγος με τις λευκές ρίγες των αφρών από τα κύματα του,που αλληλοπλέκονται με το μπλε του χρώμα, σε ένα πλεκτό που οι ακτίνες του ήλιου αντανακλώμενες σε αυτό το κάνουν να αστράφτει και να μοιάζει χρυσοκέντητο,που τελικά αφήνει ως λαμπρό κομψοτέχνημα να φανεί κάτι από την δόξα του Κτίστηκαι Καλλιτέχνη του. Εκεί λοιπόν ψηλα κοιτώντας,θα δούμε μες στο φως να μας έχει στραμμένο το αυτί Του Εκείνος, και έτοιμος μας περιμένει να ακούσει όλα όσα Του ζητήσουμε.Τότε και εμείς,όπως ο Πέτρος όταν περπατούσε πάνω στα κύματα μαζί με Εκείνον(‘ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα ελθείν προς τον Ιησούν’, Μτ. 14,29), όταν δυνάμωσε ο άνεμος και άρχισε να βουλιάζειέχοντας φοβηθεί (‘βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόνεφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι’,Μτ. 14,30) Του είπε δυνατά: Κύριε σώσε με (‘έκραξε λέγων· Κύριε, σώσόν με’,Μτ. 14,30) και Τον έσωσε αμέσως (‘ευθέως δε ο Ιησούς εκτείνας την χείρα επελάβετο αυτού’, Μτ. 14,31), έτσι ας Του βοήσουμε σαν τον Πέτρο με την καρδιά μας: ‘Κύριε σώσον μας, βουλιάζουμε, ναυαγούμε, μην αφήνεις να πνιγούμε, ο Σωτήρ ημών’.

Η σωτηρία του Πέτρου από τον Σωτήρα.

Πηγές.

Χρησιμοποιήθηκαν τα παρακάτω βιβλία:

π. Γ. Μεταλληνός, ‘Η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης’.
Ι. Καραγιαννόπουλος, ‘Το Βυζαντινό Κράτος’, Εκδ. Βάνιας, Θεσσαλονίκη, 2001.
Β. Ευσταθίου, ‘Από τον Μ.Αλέξανδρο έως την Μικρασιατική Καταστροφή’.
Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Τιράνων κ΄ πάσης Αλβανίας, ‘Ισλάμ’, Ακρίτας, 2005.
Γ. Ι. Μαντζαρίδη, ‘ Χριστιανική Ηθική’, Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, 2000.
Αγίου Ι. Χρυσοστόμου, ‘Ο Γάμος, η Οικογένεια και τα προβλήματά τους’, Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομόναχου, Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, 2009.
Γέρωντος Παϊσίου, Οικογενειακή ζωή, Λόγος Δ΄, Ι. Η. Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή, Θεσσαλονίκη, 2002.

Χρησιμοποιήθηκαν οι παρακάτω ιστότοποι: