Τα θεμελιώδη "δήθεν"

Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

“Το Ψέμμα έχει κοντά ποδάρια”, λέει η λαϊκή σοφία που πάντοτε επαληθεύεται, γι' αυτό και λέγεται “σοφή”.

Τις τελευταίες μέρες, μετά την κατάρρευση της κυβερνητικής (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) δήθεν αντίστασης προς τους “δανειστές” τού οικονομικού/πολιτικού συστήματος (και δυνάστες της Ελληνικής κοινωνίας) παρακολουθούμε την πλήρη χρεωκοπία όλων των “Δήθεν” που έχουν πλακώσει την Αλήθεια των πραγμάτων που πνίγει σε μια πλαστή και εικονική πραγματικότητα τον Έλληνα και την Ελληνίδα.

Συνοπτικά, έχουμε και λέμε:

Ο “Δήθεν κυρίαρχος” Λαός, της “Δήθεν Δημοκρατίας” μας, μέσα από “Δήθεν Εκλογές”, εξέλεξε μία (“Δήθεν Αριστερή”) “Δήθεν Κυβέρνηση” η οποία “Δήθεν διαπραγματεύθηκε” για το “Δήθεν Δημόσιο” Χρέος .

Αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης αυτής, ήταν η προκήρυξη ενός Δημοψηφίσματος (της μόνης “μή δήθεν” πράξης και του μόνου “μή δήθεν”αποτελέσματος) και την ψήφιση στην “Δήθεν Βουλή των Ελλήνων”, μίας “Δήθεν Συμφωνίας” που πραγματεύεται την “Δήθεν Σωτηρία” της Ελληνικής Οικονομίας.

Πως είναι δυνατόν ο πολίτης, που τον κυνηγά η ξεφτίλα της ανέχειας, να ξεχωρίσει την Αλήθεια από το ψέμμα, όταν η ζωή ολόκληρης της κοινωνίας, στηρίζεται και κυλά ανάμεσα σ' όλα αυτά τα ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ "ΔΗΘΕΝ" που (με την καθημερινή και έντονη, πολυετή πλύση εγκεφάλου που υφίσταται η Ελληνική κοινωνία από την προπαγάνδα της υποδούλωσής της) παρουσιάζονται ως ακλόνητες αλήθειες;

Όμως, τα πράγματα είναι απλά και πεντακάθαρα, αρκεί ο πολίτης να τα βλέπει με τα δικά του μάτια και χωρίς τα γυαλιά και το καπίστρι που του φορά η καθημερινή προπαγάνδα του κόμματος και του Συστήματος.

Άς επιχειρήσουμε μία τέτοια καθαρή ματιά (έστω και πολύ γρήγορη) σ' όλα τα παραπάνω “Δήθεν”:

Ο “Δήθεν κυρίαρχος” Λαός
Ένας Λαός είναι κυρίαρχος, όταν αυτός ο ίδιος, αποφασίζει για κάθε θέμα που απασχολεί την κοινωνία του.
Υπάρχει κάποιος Έλληνας/Ελληνίδα που δεν βλέπει ότι οι αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του (αυτές που, εντελώς φανερά τα τελευταία 5 χρόνια) λαμβάνονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο) είναι αποφάσεις των”δανειστών”, δηλαδή αποφάσεις εξωχώριων δυνάμεων και όχι της Ελληνικής κοινωνίας;
Άρα: Σήμερα, στην Ελλάδα, ο Λαός δεν είναι κυρίαρχος.

Η “Δήθεν Δημοκρατία” μας
Δημοκρατία, είναι το πολίτευμα κατά το οποίο οι αποφάσεις για τη ζωή των πολιτών τής Δημοκρατικής κοινωνίας, λαμβάνονται από τον “κυρίαρχο Λαό” (όπως ρητά αναφέρεται και στο 1ο Άρθρο του Συντάγματος).
Με δεδομένη την πραγματικότητα που μόλις παραπάνω περιγράψαμε, στη Χώρα μας δεν λειτουργεί και άρα δεν υπάρχει Δημοκρατία.
Υπάρχουν και άλλες, πολλές ατράνταχτες αποδείξεις, όπως πχ το ασύμβατο των εννοιών “Δημοκρατία” και “Οικογενειοκρατία” (που δεσπόζει στο πολιτικό σύστημα, με το 1/3 του κοινοβουλίου να αποτελείται από πρόσωπα συγκεκριμένων οικογενειών) ή όπως το λογικό άτοπο η πλειοψηφία της κοινωνίας να αποφασίζει να δυστυχεί, προκειμένου μία ελάχιστη μειοψηφία να ζεί στη χλιδή!
Αυτό, λοιπόν, που λειτουργεί και βλέπουμε, είναι μία “παράσταση Δημοκρατίας”, που δίνεται από το πολιτικό προσωπικό του καθεστώτος πολιτικού συστηματος, για να ξεγελά την κοινωνία, ώστε η Ολιγαρχία που κρύβεται κάτω από τη χλαμύδα της Δημοκρατίας, να λεηλατεί την κοινωνία όσο γίνεται αγόγγυστα!

“Δήθεν Εκλογές”
“Πολιτική Εκλογή”, νοείται η προτίμηση μεταξύ προσώπων παγιωμένως διαφορετικών ιδεών/απόψεων διακυβέρνησης.
Όταν, αποδεδειγμένως, όποιο από τα κόμματα που καλύπτουν όλο το τόξο της πολιτικής αντιπαράθεσης (από τα Δεξιά μέχρι την Αριστερά) ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Χώρας, το είδαμε να εφαρμόζει το ίδιο ακριβώς “πρόγραμμα”, αυτό που επιβάλλουν τα “Μνημόνια”, τότε ποιο νόημα έχει η προτίμηση στο ένα ή στο άλλο κόμμα, κατά τις εκλογές; Καμία!
Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, που αποδεικνύει και από μία άλλη πλευρά, το ότι οι εκλογές είναι “Δήθεν”. Είναι η δύναμη που , παγκοσμίως, έχει αποκτήσει το προσωνύμιο “Μιντιοκρατία” (Mediocracy) και αναφέρεται στη δύναμη υποβολής στον Λαό αυτού που θέλουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (δηλαδή η ιδιοκτησία τους).
Στην Ιταλία, η απόδειξη του φαινομένου ακούει στο όνομα Μπερλουσκόνι, στην Ελλάδα η απόδειξη ακούει στο όνομα “ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ”, του οποίου ο ιδρυτής (Σταύρος Θεοδωράκης) χωρίς καμία απολύτως προηγούμενη πολιτική θέση, μετά από μία καταιγιστική αναφορά των ΜΜΕ στην ίδρυσή του, αποτελεί το 4ο κόμμα στην “Λαϊκή προτίμηση”, σε αντίθεση με τη “ΣΠΙΘΑ” του Μίκη Θεοδωράκη (μίας προσωπικότητας με παγκόσμιο κύρος αλλά και με πολυετή (και ηρωϊκή) πολιτική δράση στην Ελλάδα, που η 'ύπαρξή της είναι σχεδόν άγνωστη στην κοινωνία!...

“Δήθεν Αριστερά” - “Δήθεν Κυβέρνηση”
Τελευταίως, στην Ελλάδα έχουμε μία κυβέρνηση που αυτοαποκαλείται “Για πρώτη φορά Αριστερά”.
Η “Αριστερά” στην πολιτική, χαρακτηρίζεται από την διαφορά που έχει με τη Δεξιά , ως προς την περισσότερη “κοινωνική ευαισθησία” της, δηλαδή προτάσσει το κοινωνικό συμφέρον από το ατομικό.
Όταν, λοιπόν, μία κυβέρνηση αναλαμβάνει την ευθύνη να κυβερνήσει αφ' ενός με δοσμένο κυβερνητικό πρόγραμμα εξωχώριων δυνάμεων (των δανειστών), δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως κυβερνά αυτή, αφού κυβερνά “δια λογαριασμό άλλων”, άρα είναι “Δήθεν κυβέρνηση” και αφ' ετέρου, όταν το δοσμένο αυτό κυβερνητικό πρόγραμμα, είναι άκρως νεοΦιλελεύθερο, δηλαδή το άκρως αντίθετο ενός “Αριστερού” κυβερνητικού προγράμματος, δεν μπορεί να ισχυρίζεται πως είναι “Αριστερά Κυβέρνηση”.
Το φαινόμενο, βέβαια, δεν είναι καινούργιο. Το ζήσαμε, ακριβώς το ίδιο, και με το Σοσιαλιστικό Πα.Σο.Κ. Το ζήσαμε και με την “Πατριωτική” Ν.Δ. που, προκειμένου να γίνει Κυβέρνηση, αποδέχθηκε την άνευ όρων παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας στους”δανειστές” της.

“Δήθεν διαπραγματεύθηκε”
Διαπραγματεύομαι μία συμφωνία, σημαίνει πως τελικά, είμαι σε θέση είτε να δεχτώ είτε να μη δεχτώ, το τελικό τίμημα που προσφέρεται για το “κλείσιμο” της συμφωνίας αυτής.
Όταν, δεν έχω καμία δυνατότητα άρνησης σε όποιο τίμημα καταλήξει η “άλλη πλευρά”, δεν μου επιτρέπεται να αρχίσω διαπραγματεύσεις, διότι είναι βέβαιο πως, στο τέλος θα αποδεχθώ το όποιο τίμημα μου δοθεί.
Άρα: Δεν διαπραγματεύομαι, πριν δημιουργήσω τις προϋποθέσεις να μπορώ να αρνηθώ, το τελικό τίμημα.
Αρα: Όταν ξεκινώ να διαπραγματεύομαι, χωρίς δυνατότητα άρνησης του όποιου τιμήματος προσφερθεί από την άλλη πλευρά, ισοδυναμεί με στοιχηματισμό κατά τον οποίο “γράμματα χάνω, κορώνα κερδίζεις”!...
Άρα: Η “Διαπραγμάτευση” των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους “δανειστές”, ήταν ένα τεράστιο “Δήθεν”.

“Δήθεν Δημόσιο” Χρέος
Σύμφωνα και με τη διεθνή Νομοθεσία, Χρέος που συνάπτεται από την κυβέρνηση μιας Χώρας, αλλά δεν χρησιμοποιείται προς όφελος της κοινωνίας της, αλλά χρησιμοποιείται προς όφελος των κυβερνώντων (πχ για την μισθοδοσία έμμισθων κομματικών οπαδών/ψηφοφορων, προσλαμβανόμενων κατά χιλιάδες ως Δημοσίων Υπαλλήλων) ονομάζεται “απεχθές” και η αποπληρωμή του μπορεί να καταστεί άκυρη, με σχετική απόφαση του Διεθνούς Δικαίου.
Τώρα, όταν το Χρέος αυτό (όπως της Ελλάδας) μεθοδεύτηκε δολίως ώστε, από χρέος προς ιδιώτες “επενδυτές”, να μετατραπεί σε Χρέος Δανείου προς Χώρες και μάλιστα με “λεόντιους” όρους, καθίσταται αμφίβολης νομιμότητας και υποχρέωσης εξόφλησής του, όπως κατέληξε και η σχετική “Επιτροπή Αλήθειας του Χρέους” που λειτουργεί υπό την κάλυψη της Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων.

“Δήθεν Συμφωνία”
“Συμφωνία” σημαίνει πως δύο (ή περισσότερες) πλευρές, συμφωνούν ελευθέρως (δηλαδή όχι εκβιαζόμενες) σε κάτι.
Κατά δημόσια (εντός της Βουλής) ομολογία του ίδιου του Πρωθυπουργού η “Συμφωνία” που βρίσκεται ακόμη υπό “διαπραγμάτευση”, είναι προϊόν εκβιασμού της Κυβέρνησης, η οποία υποχρεώνεται να προχωρήσει στην υπογραφή της, ευρισκόμενη υπό την απειλή άμεσου πνιγμού της Οικονομίας της, μετά το κλείσιμο των Τραπεζών που επέβαλε η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.
Άρα: Όλοι μιλούνε για μία “Δήθεν” Συμφωνία.

“Δήθεν Σωτηρία” της Ελληνικής Οικονομίας
Δεν υπάρχει ούτε ένας, (ακόμα και αυτοί που υποστηρίζουν και υπογράφουν το συμφωνηθέν τελευταίως “πρόγραμμα” του “Μνημονίου”) που να υποστηρίζει πως με αυτό το “Πρόγραμμα”, η Ελληνική Οικονομία μπορεί να σωθεί.
Άρα: Η υποτιθέμενη “Σωτηρία της Ελληνικής Οικονομίας”, είναι “Δήθεν”.

Όλα αυτά τα “θεμελιώδη” Δήθεν, που η πραγματικότητα τα έχει γκρεμίσει, θα πρέπει να ξεριζωθούν και από το μυαλό των πολιτών, (όπου τα κρατά ακόμη η προπαγάνδα των κομμάτων και του Συστήματος) ώστε, κάποια στιγμή, να αντιμετωπισθεί η Αλήθεια των πραγμάτων, για να μπορέσει η Ελληνική κοινωνία να βγεί από το τέλμα του Ψέμματος που η εκεί παραμονή της την κρατά καθηλωμένη στην κακομοιριά, στη φτώχεια και στη δυστυχία.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους