ΕΛΛΑΔΑ: Μία Μητέρα Πατρίδα, Ένα Έθνος, Μία Ψυχή.
Τι είναι η πατρίδα μας;Μην είν' οι κάμποι; Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά; Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Τι είναι η πατρίδα μας;Μην είν' οι κάμποι; Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά; Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι...
Ἡ Σαλονίκη ποὺ ἔσβηνε μὲ τοῦ καιροῦ τὸ διάβα -καντήλι ποὺ τρεμόφωτο γιὰ λάδι λαχταρᾷ- ἀποβραδὶς κοιμήθηκε δυστυχισμένη, σκλάβα, καὶ τὴν αὐγούλα ξύπνησεν ἀρχόντισσα, κυρά. Τί νά 'βλεπε στὸν ὕπνο της, τί νά 'ταν...
(Λυρικὸν ἠθογραφικὸν ποίημα) Μὴ φοβηθῇς τὸ σπίτι ποὺ ἄνοιξε στὴ γῆ βαθιὰ τὰ θέμελά του, κι ἄς ἔρθουν χίλιοι ἀνεμοστρόβιλοι καὶ τὴ σκεπή του ἄς ρίξουν κάτου. Μὴ φοβηθῇς τὸ δέντρο ποὺ ἅπλωσε τὶς...
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι; Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά; Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει; Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά; Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ...
Ἀπ' ἔξω μαυροφόρ' ἀπελπισιά, πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι, καὶ μέσα στὴ θολόχτιστη ἐκκλησιὰ (στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ τὴν ὄψι τοῦ σχολειοῦ,) τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει καὶ γῦρο...