Δεκέμβριος...Ο Πατέρας των Παραμυθιών!
Της Ελένης Μπετεινάκη Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μπήκε φουριόζος ο Δεκέμβρης στο σπίτι... Τινάχτηκε καλά καλά να φύγουν από πάνω όλα τα φύλλα που τον ζέσταιναν στη διαδρομή του. Πέσανε κι ένα σωρό σταγόνες...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Της Ελένης Μπετεινάκη Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, μπήκε φουριόζος ο Δεκέμβρης στο σπίτι... Τινάχτηκε καλά καλά να φύγουν από πάνω όλα τα φύλλα που τον ζέσταιναν στη διαδρομή του. Πέσανε κι ένα σωρό σταγόνες...
Ἔφθασε, ἐπισήμως, ὁ χειμών. Ἴσως ὁ τελευταῖος ἀπὸ μίαν σειρὰ ἄλλων, πολὺ σκληρῶν καὶ κρύων καὶ κλειστῶν χειμώνων, ποὺ ἦλθαν γιὰ νὰ μᾶς προετοιμάσουν καὶ νὰ μᾶς δόσουν εὐκαιρίες γιὰ ἐσωτερικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἐπανατοποθετήσεις....
Ἡ μητεροῦλα στὸν κόρφο της κοιμίζει τὸ ἀκριβό της, τὸ μόνο της παιδί. Ἔξω μὲ χιόνια Δεκέμβρης τριγυρίζει, κι' αὐτὴ τὸ σφίγγει, καὶ σἄν νὰ τραγουδῇ. Σιγομιλάει μὲ γέλοιο καὶ τρεμούλα,- ἡ μητεροῦλα: Ἅγιε...