«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
«Ἐξόριστε Ποιητή, στόν αἰώνα σου, λέγε τί βλέπεις;» Τό Προφητικόν μέρος τοῦ ἔργου, ὡς ὀφθαλμός δικαιοσύνης ἀπό τόν μέλλοντα αἰώνα, βλέπει ἀπό τή μιά τήν ἀλαζονεία τῶν πολιτικῶν συστημάτων νά διαπράττουν πολέμους στοχεύοντας στήν...
Ἕνα ἀπό τά σημαντικότερα πράγματα πού θά ἔπρεπε νά συνειδητοποιοῦμε εἶναι ὅτι ἡ Θεία Λειτουργία δέν τελειώνει στό «Δι᾽ εὐχῶν». Ἀντίθετα ἀπό τό «Δι᾽ εὐχῶν» ἀρχίζει. Ἀπό τό σημεῖο αὐτό καί πέρα χρεωνόμαστε τή...
Νά ἁλιεύεις στά βάθη τῶν στιγμῶν τήν ἀναπνοή τοῦ Θεοῦ. Τήν πανταχοῦ παροῦσα καί τά πάντα πληροῦσα θεῖα πνοή. Νά ἐπιτρέπεις σέ αὐτήν τήν παρουσία καί σέ αὐτήν τήν πληρότητα νά σέ καινουργεῖ. Ἀναπνοή...
Τά ὅρια τοῦ λόγου ὑπερβαίνουν τά ὅρια τῆς γλώσσας. Διότι ὁ λόγος δέν εἶναι ἔκφραση ἀλλά τρόπος τοῦ εἶναι. Γιά αὐτό καί ἀναφερόμενοι στή Δημιουργία μιλᾶμε γιά τούς «λόγους τῶν ὄντων», δηλαδή τούς τρόπους...
«Ποῦ νά τά πῶ τά ἑλληνικά τῆς πίκρας»(Ἐλύτης) τώρα πιά πού διδάσκουμε τήν ἑλληνική ὅπως διδάσκουν στά φροντιστήρια ξένων γλωσσῶν τίς ξένες γλῶσσες; Προκρούστεια λογική- ἀλφάβητο, λεξιλόγιο, γραμματική- σάν νά ταυτίζεται ὁ λόγος μέ...
«Kόκκινη κλωστή δεμένη τήν ἀνέμη τυλιγμένη, Δῶσ’της κλῶτσο νά γυρίσει Παραμύθι ν’ ἀρχινίσει» Καί τώρα πού οἱ ἀνέμες πιά δέν γυρίζουν Τώρα πού οὔτε κάν γνωρίζουμε τί ἦταν οἱ ἀνέμες Πῶς θ’ ἀρχινήσει τό...
Κατάντησε ἡ ζωή μας μιά ἔρπουσα βιοτική συνθήκη. Ὁλογυρά μας «χείλη πονηρά ...τά λαλούντα καθ’ ἡμῶν ἄδικα φράγματα». Τό στόμα μας δέν λαλεῖ σοφία, οὔτε ἡ μελέτη τῆς καρδίας μας σύνεση. Μᾶς συνέχει «πταισμάτων...
«Τό βαρύ φύλλον τῆς αἰωνιότητος» εἶναι ὁ ἄνθρωπος κάθε φορά πού ὁ τρόπος μας τόν καταντᾶ ναυάγιο. Εἶναι τραγικό ἀλλά ὀ στίχος κυριολεκτεῖ. Ὁ τρόπος τῆς ἀνθρωπότητας γίνεται πιά τό βαρύ φύλλον τῆς αἰωνιότητας....
