Ο ΨΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Frédéric Mistral Κύριε ὁ θυμός σου ἐπὶ τέλους ἐξακοντίζει τοὺς κεραυνούς του ἐπάνω μας. Μέσα στὴ νύχτα τὸ καράβι μας χτυπᾶ τὴν πλώρη του στοὺς βράχους. Κύριε, μὲ τὸ σίδερο τῶν βαρβάρων μᾶς ἔκοψες...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Frédéric Mistral Κύριε ὁ θυμός σου ἐπὶ τέλους ἐξακοντίζει τοὺς κεραυνούς του ἐπάνω μας. Μέσα στὴ νύχτα τὸ καράβι μας χτυπᾶ τὴν πλώρη του στοὺς βράχους. Κύριε, μὲ τὸ σίδερο τῶν βαρβάρων μᾶς ἔκοψες...
Τὸ ποίημα αὐτὸ τοῦ F. Mistral δημοσιεύτηκε τὸ 1848 στὸ ἐπαναστατικὸ φύλλο «Le Coq». Ὅταν στὰ Ἱεροσόλυμα λαὸς ἄγριος μανιωμένος «θάνατος ― ἔκραζε ― στὸ λαοπλάνο!» κ' ἔβριζε τὴ θυσία Σου τὴν πανύψηλη, Χριστέ...
1 Μὲ τὴν αὐγὴ καὶ ἡ θάλασσα μενεξεδένια λάμπει, καὶ μὲ τὸ φῶς τὰ πάντα ξανανιώνουν. Νά ἡ ἄνοιξη γυρίζει, νὰ τὸ χελιδόνι στὸν Παρθενώνα ξαναχτίζει τὴ φωλιά του! Πανίερη Ἀθηνᾶ, τίναξε τὸ πουλί...