ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Κ' ἔγυρ' Ἐκεῖνος τὸ ἄχραντο κεφάλι καὶ ξεψύχησε στὸ μαῦρο τὸ κορμί μου ἀπάνου· ἄστρα γινῆκαν τὰ καρφιὰ τοῦ μαρτυρίου του, ἄστραψα κι ἀπὸ τὰ χιόνια πιὸ λευκὸς τὰ αἰώνια τοῦ Λιβάνου. Οἱ καταφρονεμένοι...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Κ' ἔγυρ' Ἐκεῖνος τὸ ἄχραντο κεφάλι καὶ ξεψύχησε στὸ μαῦρο τὸ κορμί μου ἀπάνου· ἄστρα γινῆκαν τὰ καρφιὰ τοῦ μαρτυρίου του, ἄστραψα κι ἀπὸ τὰ χιόνια πιὸ λευκὸς τὰ αἰώνια τοῦ Λιβάνου. Οἱ καταφρονεμένοι...
Τὴν σημαίαν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ὕψωσεν εἰς τὸ μοναστῆρι τῆς Ἁγίας Λαύρας ὁ ἀρχιεπίσκοπος Γερμανός. Ἡ ἀκρίβεια τοῦ γεγονότος ἀμφισβητεῖται. Τὴν περίφημον λειτουργίαν τῆς Ἁγίας Λαύρας, γύρω τῆς ὁποίας πλέκονται ἀπὸ τριῶν τετάρτων αἰῶνος...
1 Μὲ τὴν αὐγὴ καὶ ἡ θάλασσα μενεξεδένια λάμπει, καὶ μὲ τὸ φῶς τὰ πάντα ξανανιώνουν. Νά ἡ ἄνοιξη γυρίζει, νὰ τὸ χελιδόνι στὸν Παρθενώνα ξαναχτίζει τὴ φωλιά του! Πανίερη Ἀθηνᾶ, τίναξε τὸ πουλί...
Ἐφέτος ἄγρια μ' ἔδειρεν ἡ βαρυχειμωνιὰ ποὺ μ' ἔπιασε χωρὶς φωτιὰ καὶ μ' ηὗρε χωρὶς νιάτα, κι ὥρα τὴν ὥρα πρόσμενα νὰ σωριαστῶ βαριὰ στὴ χιονισμένη στράτα. Μὰ χτὲς καθὼς μὲ θάρρεψε τὸ γέλιο...
«Εἴμαστε ἀπὸ καλὴ γενιὰ» Ἐλύτης Ὁ Καποδίστριας «δύο χρόνια κοντὰ μᾶς κυβέρνησε ἀγγελικά. Καὶ μᾶς γύμναζε καὶ στὴν οἰκονομίαν. Ὅτι καὶ ὁ Κυβερνήτης μας μίαν κότα ἔτρωγε τέσσερις ἡμέρες» (Μακρυγιάννης, «Ἀπομνημονεύματα»). «Πολιτεία τροφὴ ἀνθρώπων...
Στά 1765 ὁ J. Bocher (Γάλλος ἀρχιτέκτονας), συναντᾶ στήν Ἀρκαδία, τόν μνημειώδη ναό τοῦ Ἐπικούριου Ἀπόλλωνος. Ἕνας ναός "ξεχασμένος" στούς αἰῶνες, γνωστός μόνο στούς κατοίκους τῆς περιοχῆς ὡς "κολῶνες", "στύλες" ἤ "στυλιά". Ἀπό ἐκείνη...
— Πατρίδα μου, τί θὲς νὰ σοῦ χαρίσω Γιὰ τὸν καλὸ τὸ χρόνο ποῦ θὰ 'ρθῇ; — Παιδί μου, τὸ κορμὶ τὸ λιονταρίσσο Καὶ τὸ παλληκαρίσσο τὸ σπαθί, Καὶ τὴ νεραϊδογέννητη τὴ χώρα Μαζῆ...
Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός Ἀκούγοντας, βλέποντας καὶ διαβάζοντας κανεὶς τὶς σάπιες τοῦτες ἡμέρες, ἔχει τὴν αἴσθηση ὅτι ἐπίκειται τὸ τέλος τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους. Μέχρις ἐδῶ ἦταν, «ἑάλω ἡ Πόλις». Παρόμοια αἰσθήματα βίωναν καὶ οἱ...