ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ.
Ἀκόμα εἶνε χειμωνιὰ, Βρέχει, φυσάει, Μέσα 'ς τὰ σπήτια ἡ γωνιὰ Σπιθοβολάει. Ἀλλὰ βαθειὰ 'ς τὴν ἐξοχὴ Κάτι ἀσπρίζει· Ἡ μυγδαλιὰ —καλὴ ἀρχὴ— Φουντώνει, ἀνθίζει. Γέρο χειμῶνα, εἶνε βαρειὰ Τὰ κρίματά σου. Γι' αὐτὸ...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
