«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Δημήτριος Kαμπουρόγλου (25 Μαρτίου 1927) Ἀπό «Το Εἰκοσιένα» Πανηγυρικοί Λόγοι Ἀκαδημαϊκῶν, ἐκδ. Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, Ἵδρυμα Κώστα καὶ Ἑλένης Οὐράνη, Ἀθῆναι 1977. Ἕν ἀπὸ τὰ ὄνειρά μου ἦτο —καὶ συνήθως τὰ ὄνειρα τῆς ἡμέρας δὲν...
Το μαρτύριον Σ' ένα βιβλίο μας για τον μικρασιατικό πόλεμο, αναφερόμενοι στον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, είχαμε γράψει: «Ο Χρυσόστομος δίκαια ανήκει στους μεγαλομάρτυρες του έθνους, που κρατούν ψηλά την περηφάνειά του, όταν την...
Γιά μᾶς, τὰ πνεύματα τοῦ πελάγους, εἶναι χαρὰ νὰ μπαίνομε στὸ περιβόλι, τῆς ψυχῆς καὶ νὰ τραγουδοῦμε τὸ θεῖο ρόδο ποὺ ἀνθίζει, ἐκεῖ μέσα. Ξένος, περαστικὸς στὴ γῆ καὶ στὴ θάλασσα εἶναι ὁ ἂνθρωπος•...
Παῦλος Νιρβάνας Κάποτε —ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια— ποὺ μοὔτυχε νὰ κάνω Ἀνάσταση σὲ κάποιο ὀρεινὸ χωριὸ τῆς Ρούμελης, ἕνας γέρος χωριάτης, ὑψώνοντας τὴ λαμπριάτικη λαμπάδα του, σὰ χαιρετισμό, πρὸς τ' ἀναστάσιμα ἄστρα, μοῦ εἶπε...
Νικόλαος Πετιμεζᾶς-Λαύρας Κάτι γίνεται μέσα εἰς τὴν ψυχήν μας καὶ τὰ εὐγενικὰ αἰσθήματα δὲν κοιμήθηκαν, καθὼς ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται• καὶ αὐτὸ εἶνε ἀρκετὰ παρήγορον δι’ ὅλους μας. Ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλην ἑορτάζονται...
Ἀγαπητὲ φίλε, Οὔτε πέννα ἔχω τὴ στιγμὴ ποὺ ἦρθε τὸ «πλήρωμα» γιὰ νὰ σοῦ γράψω. Σ' εὐχαριστῶ γιὰ τὸ γράμμα σου καὶ ποὺ θυμήθηκες τὸν Πέτρο μου. Λοιπὸν πολὺ μ' ἔκανε νὰ σκεφθῶ, ν'...
Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει τοὺς οὐρανοὺς τὸ στέμμα σου. Τὸ φῶς σου, χωρὶς νὰ καίει, τυφλώνει τὸ λαό σου. Πεταλοῦδες χρυσὲς οἱ Ἀμερικάνοι, λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει σήμερα τὸ ὑπερούσιο μέταλλό σου. Λευτεριά, Λευτεριά,...
