Ο Γ Λ Α Ρ Ο Σ
Ἕνα πουλάκι ἐπέταξε μιὰ 'μέρα 'στοὺς μαύρους βράχους, ποῦ τὸ κῦμα σπᾷ κ' εἶδε ψηλὰ τὸ γλάρο 'στὸν ἀέρα τὰ κάτασπρα φτερά του νὰ κτυπᾷ... Καί κάτω του τὸ πέλαγος γυρνοῦσε 'στὸ φύσημα τοῦ...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
