Tagged: Ὀδυσσέας Ἐλύτης

0

Τα θεμέλιά μου στα βουνά*

«…»Τα θεμέλιά μου στα βουνά»… η δημιουργία του Ελλαδικού χώρου και οι αγώνες των Ελλήνων» Μια γεωλογική προσέγγιση κυρίως του ποιήματος «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη. Γράφει ο Καθηγητής Νεοτεκτονικής—Παλαιοσεισμολογίας του τμήματος Γεωλογίας και...

0

"Την οργή των νεκρών να φοβάστε και των βράχων τ' αγάλματα".

"Την οργή των νεκρών να φοβάστε και των βράχων τ' αγάλματα". Οδυσσέας Ελύτης Μαρμάρινο γλυπτό του Κωνσταντίνου Σεφερλή «Η Βόρειος Ήπειρος» (1951) στην Πλατεία Τοσίτσα της Αθήνας, στο πάρκο μεταξύ Πολυτεχνείου και Εθνικού Αρχαιολογικού...

0

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

Ολοένα οι κάκτοι μεγαλώνουν κι ολοένα οι άνθρωποι ονειρεύονται σαν να ’ταν αιώνιοι. Όμως το μέσα μέρος του Ύπνου έχει όλο φαγωθεί και μπορεί τώρα να ξεκαθαρίσεις καθαρά τι σημαίνει κείνος ο μαύρος όγκος...

0

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Βάρος της τρυφεράδας τ’ ουρανού μετά που εβρόντησε και ξεκινά ο σαλίγκαρος. Κομμάτια σπίτια που επιπλέουν, μπαλκόνια με μπροστά το κοντάρι τους, ο αέρας. Γεγονός είναι ο θάνατος που επίκειται φορτωμένος κάτι ευτυχίες παλιές...

0

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

«Κάπου, φαίνεται, θα διασκεδάζουν μόλο που δεν υπάρχουν διόλου σπίτια ή άνθρωποι ακούω κιθάρες κι άλλα γέλια που δεν είναι σιμά Μπορεί και μακριά πολύ μέσα στων ουρανών τ’ αποκαΐδια την Ανδρομέδα, την Άρκτο...

0

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

«Το ποσοστό της ομορφιάς που μου αναλογούσε πάει, το ξόδεψα όλο. Έτσι θέλω να μ’ έβρει ο ερχόμενος χειμώνας, χωρίς φωτιά, μ’ ένα κουρελιασμένο παντελόνι, ν’ ανακατεύω άγραφα χαρτιά σαν να οδηγάω την ορχήστρα...

0

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

Ολοένα σφύριζε ο αέρας κι ολοένα σκοτείνιαζε κι ολοένα έφτανε η μακρινή φωνή στ’ αυτιά μου: «μια ζωή ολόκληρη...», «μια ζωή ολόκληρη...» («Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απριλίου»- Οδ. Ελύτης). Το θαύμα αναζητούμε μια ζωή ολόκληρη....

2

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Κάποιος άγνωστος Γαβριήλ μου κάνει νοήματα. – Σύμφωνοι, θα πεθάνουμε όλοι μας . αλλά προς τι; Ψηλά κοιτάω σαν άστρο το βορινό παράθυρο που το ξεχάσανε ανοιχτό και μ’ αναμμένο φως. Οι άλλοι κοιμούνται...