Τέσσερις «σεισμοί» που συνόδευσαν την αυγή του νέου ιστορικού αιώνα και τρεις κατηγορίες χωρών.

Η αυγή της νέας εποχής ή του νέου ιστορικού αιώνα συνοδεύθηκε από τέσσερις «σεισμούς» οι οποίοι διασάλευσαν -και συνεχίζουν να διασαλεύουν- το διεθνές περιβάλλον. Έναν γεωπολιτικό σεισμό παγκοσμίων διαστάσεων το 1991, με την κατάρρευση του διπολικού κόσμου και επίκεντρο την ανατολική Ευρώπη και την Ρωσία. Έναν «σεισμό» ασφαλείας με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Έναν οικονομικό «σεισμό» με την κρίση του 2007-8 και πυρήνα το διατλαντικό σύστημα (μέσω του οποίου σηματοδοτείται και ένα σημείο καμπής για τον υπόλοιπο κόσμο). Και, τέλος, ο «σεισμός» της λεγόμενης «αραβικής άνοιξης», η οποία διαπέρασε το μεγαλύτερο μέρος της γεωγραφίας του αραβομουσουλμανικού κόσμου την περίοδο 2010-12 (η «αραβική άνοιξη» παραλληλίστηκε ή έγινε προσπάθεια να παραλληλιστεί με τις «επαναστάσεις του 1989» οι οποίες προηγήθηκαν της κατάρρευσης του σοβιετικού συστήματος).

Τέσσερις λοιπόν «σεισμοί», ένας γεωπολιτικός το 1991, ένας σεισμός ασφαλείας το 2001, ένας οικονομικός το 2007-8 και ο αραβικός της περιόδου 2010-12, έχουν σε μεγάλο βαθμό διαμορφώσει συμπεριφορές κρατών, προσδώσει νέα περιεχόμενα σε έννοιες και καθορίσει το πλαίσιο γύρω από το οποίο κινούνται ανησυχίες, ελπίδες και φόβοι.

Εντός αυτού του πλαισίου αναπτύσσονται τρεις κατηγορίες χωρών: Χώρες που έχουν όραμα και υψηλό επίπεδο κυβερνησιμότητας (υψηλής ποιότητας λειτουργικό σύστημα διακυβέρνησης και αποτελεσματική κρατική ικανότητα). Χώρες που δεν έχουν όραμα αλλά έχουν υψηλό επίπεδο κυβερνησιμότητας. Και, τέλος, χώρες που δεν έχουν ούτε όραμα ούτε υψηλό επίπεδο κυβερνησιμότητας.

Στο υπό διαμόρφωση πλαίσιο του νέου ιστορικού αιώνα, υπάρχουν χώρες οι οποίες κινούνται με έντονους ρυθμούς προς την πρώτη κατηγορία και χώρες οι οποίες βυθίζονται και κατρακυλούν προς την τρίτη κατηγορία. Οι χώρες της τελευταίας κατηγορίας θα είναι οι χωματερές της νέας εποχής.

.~`~.

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία