Θησαυρέ μας, αδαπάνητε
Άνεμος χωρίς όνομα, κρύβεται μέσα σου.
Πνεύμα αιθερικό,
γέννα απόλυτης αρμονίας,
Νού και Ψυχής.
Λάμψη ανέγγιχτων νοημάτων,
αθέριστων εννοιών,
λιχνίσματα σκέψεων κι αισθήσεων,
που ανοίγουν δρόμους να σε συναντήσω.
Μόνο οι "Τυχοδιώκτες Ονείρων" μπορούν να διαβούν,
το κενό τής Σιωπής σου και τού Λόγου σου,
ν΄αγγίξουν την μοναδική σου ζωοποιό φλέβα.
Φοβάμαι στο τέλος μην μείνεις μόνη,
κρατώντας στο ένα χέρι,
ένα κλαδί ελιάς
και στο άλλο,
μια πορφυρή σημαία,
αυτήν τής Ψυχής,
που μένει άσαρκη να περιπλανιέται,
ανάμεσα σ΄άστριους και άστρα.
Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς