Το κατηγορώ της «χαμένης» γενιάς

18 Αυγούστου, 2015 - 13:11

Πηγή: pinterest.com

Κάποιους τούς αποκάλεσαν «η γενιά του 55-59». Άλλους τούς είπαν «η γενιά της Εισβολής». Και μερικούς τους αποκαλούν «η γενιά του χρηματιστηρίου». «Βαφτίζονται» δηλαδή οι γενιές, βάσει των χαρακτηριστικότερων γεγονότων της εποχής τους. Εμάς όμως, μας αποκάλεσαν (και μας αποκαλούν) «η χαμένη γενιά».

Κάπου εδώ μου δημιουργείται μια απορία. Ποιος χάθηκε; Πού χάθηκε; Και πόσο δύσκολο είναι να τον βρούμε; Η γενιά μου πάντως δε χάθηκε. Κάθε άλλο. Εδώ είμαστε. Στον «αγώνα» κάθε μέρα. Εξάλλου, με τόσα gadgets που χρησιμοποιούμε, και με την εξέλιξη της τεχνολογίας, είναι πολύ δύσκολο κάποιος από εμάς να... χαθεί.

Πέρα από τα χαριτολογήματα, σε τι αλήθεια αναφέρεται η ορολογία χαμένη γενιά; Προφανώς εννοούν όλους εμάς που μεγαλώνουμε σε μια περίοδο με κύριο χαρακτηριστικό της τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση η οποία δημιουργεί μεγάλη ανεργία, λιγοστεύει αισθητά τις ευκαιρίες και οδηγεί σε ένα μάλλον δυσοίωνο μέλλον.

Ναι, είναι αλήθεια. Δεν έχουμε τις ευκαιρίες που είχατε εσείς. Ακόμα και αυτές που δημιουργήθηκαν λίγα μόλις χρόνια μετά την προσφυγιά. Ούτε προβλέπεται να έχουμε τις σπιταρόνες (της τράπεζας), τα αυτοκίνητα (της τράπεζας) και τις διακοπές (κι αυτές της τράπεζας) που είχατε εσείς. Και ξέρετε κάτι; Δεν τα θέλουμε!

Μη μας αποκαλείτε όμως «χαμένους». Αυτό θα το κρίνει η ιστορία, σε 30 και 40 χρόνια. Όταν θα είμαστε στην ηλικία σας. Τότε, κάνοντας την αυτοκριτική μας, θα δούμε τι έχουμε καταφέρει. Πώς αντεπεξήλθαμε αυτών των συνθηκών. Τι πετύχαμε και σε τι αποτύχαμε. Κάναμε τον κόσμο καλύτερο; Το κράτος μας τουλάχιστον; Δημιουργήσαμε ευκαιρίες από τις στάχτες; Προσπαθήσαμε κι ας μη μας βγήκε; Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν τις γνωρίζει κανείς ακόμη. Γι’ αυτό δεν μπορείτε να μας κρίνετε.

Εμείς όμως; Μπορούμε να σας κρίνουμε! «Χαμένοι» είστε εσείς ρε! Που ζούσατε σε ένα σάπιο σύστημα. Που δεν προστατεύσατε τα παιδιά σας και τα θυσιάσατε να υπογράφουν δάνεια για δυο ζωές. Που προσπαθούσατε περισσότερο να βολευτείτε στο σύστημα παρά να το διορθώσετε. Που πολύ εύκολα σας κατάπιε.

Που γνωρίζατε, ειδικά μετά την τραγική εμπειρία του 74’, ότι τα ΠΑΝΤΑ μπορούν να αλλάξουν προς το χειρότερο, από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλά δεν φυλάγατε τα ρούχα σας για να έχετε τα μισά. Που ναι μεν επενδύσατε για να μας σπουδάσετε, αλλά το κάνατε για να μας δείτε γιατρούς και δικηγόρους και όχι πρώτα και κύρια ανθρώπους.

«Χαμένοι» είστε εσείς. Γιατί είστε χειρότεροι από εμάς. Γιατί βρεθήκατε από την κόλαση του πολέμου στον παράδεισο της ευημερίας των επόμενων δεκαετιών, χωρίς να έχετε μάθει να προστατεύεστε και να προστατεύετε. Γιατί παρασυρθήκατε. Δεν αφήσατε οικονομίες. Της δικής σας σκληρής δουλειάς και του δικού σας ιδρώτα. Γιατί τους ψηφίσατε ξανά και ξανά. Γιατί τους γλείψατε ξανά και ξανά.

Γιατί δε διαβάσατε, ή δε μάθατε από την ελληνική μυθολογία. Γίνατε άρχοντες χωρίς να βάλετε τη Δαμόκλειο Σπάθη πάνω από το κεφάλι σας. Για να σας θυμίζει ότι η ζωή κρύβει κινδύνους. Τους οποίους αν και δεν μπορεί κανείς πάντα να αποφύγει, μπορεί να προβλέψει ή να προκαταλάβει σε κάποιο βαθμό, και να πάρει μέτρα που θα προφυλάσσουν τον ίδιο και τα παιδιά του.

Έτσι που λέτε. Η ποιότητα της κάθε γενιάς κρίνεται από την κληρονομιά που αφήνει πίσω της. Κοιταχτείτε λοιπόν στον καθρέφτη και δείτε τι αφήσατε πίσω σας. Ποια κληρονομιά; Ποιες αξίες; Αν όντως αφήσατε μια «χαμένη» γενιά, χαμένοι είστε και εσείς!

Σημείωση: Το κείμενο είναι βασισμένο περισσότερο στην κυπριακή και όχι την ελληνική πραγματικότητα.