Τουρκία: Εκλογές Νο 2 και η επίσκεψη Α. Τσίπρα για το «προσφυγικό»
Τι και αν η τυφλή βομβιστική επίθεση στην Άγκυρα (10 Οκτωβρίου 2015) δολοφόνησε εν ψυχρώ 100 Κούρδους και τραυμάτισε άλλους 400, τι και αν η κρατική βία κατά της κουρδικής μειονότητας της νοτιοανατολικής Τουρκίας αποτελεί καθημερινό φαινόμενο στην σύγχρονη Τουρκία;
Τι και αν το κλίμα τρομοκρατίας που επιβλήθηκε σε ολόκληρη την Τουρκία μετά τις προηγούμενες εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015 φόβισε τον μέσο Τούρκο τόσο πολύ ώστε απόφευγε να εκδηλώνει φωναχτά τις πολιτικές του πεποιθήσεις ή ακύρωσε ακόμα και την στοιχειώδη προεκλογική εκστρατεία του φιλοκουρδικού κόμματος HDP από τον φόβο και άλλων βομβιστικών επιθέσεων;
Τι και αν κάθε «αντίθετη» φωνή φιμώθηκε απροκάλυπτα με διώξεις και φυλακίσεις δημοσιογράφων, κλείσιμο εφημερίδων και τηλεοπτικών καναλιών και την καταδίκη σε φυλάκιση εκατοντάδων διαδηλωτών του πάρκου Γκεζί; Τι και αν ανήλικα παιδιά καταδικάζονται από Τουρκικά δικαστήρια επειδή έσκισαν αφίσες ή έβρισαν τον Ερντογάν; Τι και αν πενήντα σημαντικά μέσα ενημέρωσης από ολόκληρο τον κόσμο απέστειλαν ανοιχτή επιστολή προς τον Τούρκο Πρόεδρο (ανάμεσά τους οι διευθυντές σύνταξης του Γαλλικού Πρακτορείου, του δικτύου VICE Media, των εφημερίδων New York Times, La Stampa, Suddeutsche Zeitung, Washington Post , του περιοδικού New Yorker κ.α.π) με την οποία εξέφρασαν την ανησυχία τους για τις επιθέσεις στην ελευθερία του Τύπου παραμονές των Τουρκικών εκλογών Νο2;
Τι και αν ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μεταμορφώθηκε σε κομματάρχη του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ προκειμένου να εξασφαλίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία που χάθηκε πριν από πέντε μήνες εξ αιτίας των Κούρδων;
Τι και αν ο πόλεμος κομματικής σκοπιμότητας εναντίον των Κούρδων, με στόχο τις ψήφους των εθνικιστών και τον φόβο της συντηρητικής μερίδας των Τούρκων ψηφοφόρων θυσίασε την ζωή εκατοντάδων Τούρκων στρατιωτικών και άλλων τόσων Κούρδων πολιτών ή μαχητών;
Τι και αν την διαδικασία των εκλογών επέβλεπαν διακόσιες πενήντα χιλιάδες άντρες της Τουρκικής ασφάλειας και άλλες εκατόν τριάντα χιλιάδες της Τουρκικής στρατοχωροφυλακής;
Όλα αυτά φαίνεται πως ήταν απαραίτητα για να μπορεί ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου να δηλώνει λίγο πριν από τις εκλογές, στο Α Haber: «Μετά από την επίθεση στην Άγκυρα κάναμε μια δημοσκόπηση και είδαμε πως υπάρχει μια τάση ανόδου στις ψήφους μας!».
Πράγματι, από τα 54 εκατομμύρια των εγγεγραμμένων Τούρκων ψηφοφόρων, ποσοστό της τάξεως του 87% προσήλθε στις κάλπες και πρόσφερε γενναία αυτοδυναμία στο κυβερνών κόμμα με ποσοστό 49,4% (έναντι 40,8% των εκλογών του Ιουνίου 2015) στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 2015 που έγιναν στην Τουρκία. Η μεγαλύτερη διαφορά ψήφων αποσπάστηκε, όπως ακριβώς υπολογίστηκε, από το εθνικιστικό κόμμα (Milliyetçi Hareket Partisi, MHP, λαμβάνει 12% έναντι 16,3% του Ιουνίου) και λιγότερο από το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP) το οποίο απώλεσε 2,5 περίπου μονάδες (λαμβάνει 10,7% έναντι 13,1% του Ιουνίου), ενώ το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα – CHP) διατήρησε ακέραιες τις δυνάμεις του (25,2% έναντι 25% του Ιουνίου).
Η επόμενη μέρα στην Τουρκία θα αφιερωθεί στην προσπάθεια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ισλαμοποιήσει την Τουρκία βάσει της σουνιτικής θεωρίας υπεροχής (ήδη, ο προϋπολογισμός της διεύθυνσης θρησκευτικών υποθέσεων είναι τόσο υψηλός ώστε υπερβαίνει τους προϋπολογισμούς 12 Υπουργείων μαζί!), ενισχύοντας τις Προεδρικές εξουσίες. Για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να προσθέσει 15 ακόμα ψήφους (στις 316 που ήδη εξασφάλισε το κυβερνών κόμμα) από βουλευτές άλλων κομμάτων προκειμένου να φθάσει στον μαγικό αριθμό των 330 εδρών. Μόνο έτσι θα μετατρέψει το Τουρκικό πολίτευμα σε Προεδρική Δημοκρατία με ευρύτατες εξουσίες για τον ίδιο. Το ότι στην διαδικασία, εφ΄ όσον εξασφαλιστούν οι 330 έδρες, παρεμβάλλεται και ένα δημοψήφισμα δεν φαίνεται να προβληματίζει ιδιαίτερα τον «πνευματικό ηγέτη του χαλιφάτου» που το θεωρεί ήδη κερδισμένο.
Ο Αχμέτ Νταβούτογλου έσπευσε να χαρακτηρίσει το αποτέλεσμα των εκλογών «Νίκη της Δημοκρατίας», ενώ ο «ηττημένος» Πρόεδρος του HDP Σελαχατίν Ντεμίρτας έδωσε μέσα σε λίγες λέξεις τα αίτια της «ήττας»: «Δεν ήταν δίκαιη και ελεύθερη εκλογική διαδικασία, το κόμμα μας δεν έκανε προεκλογική εκστρατεία, αλλά προσπάθησε να προστατεύσει τους νέους μας από δολοφονίες». Τόσο απλά!
Και ο Ερντογάν; Ο άνθρωπος που θεωρεί εδώ και χρόνια τον εαυτό του «πνευματικό ηγέτη χαλιφάτου», εξ ου και η αντίθεση του με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τι έκανε;
Έκανε αυτό ακριβώς που όλοι περίμεναν από αυτόν: Επιτέθηκε, αν και Πρόεδρος Δημοκρατίας, στην Τουρκική αντιπολίτευση και στον Διεθνή τύπο! «Το έθνος μας δεν ενέκρινε την αδιάλλακτη και ρεβανσιστική στάση που τηρούν εδώ και καιρό το δεύτερο και τρίτο κόμμα των εκλογών της 7ης Ιουνίου, στάση που επανέλαβαν και κατά τις συνομιλίες για το σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές αυτές. Το πιο σημαντικό μήνυμα των εκλογών ήταν σχετικό με τη διαμελιστική τρομοκρατική οργάνωση και αυτούς που βρίσκονται υπό την καθοδήγηση της οργάνωσης αυτής. Το έθνος μας έδωσε ηχηρή απάντηση σε αυτούς που προσπάθησαν να ρίξουν μετά τις εκλογές της 7ης Ιουνίου τη σκιά των όπλων, των βομβών, της βίας, του αίματος και της τρομοκρατίας», ενώ απευθυνόμενος σε όσους τον κατακρίνουν στο εξωτερικό για τις «δημοκρατικές μεθόδους» που εφαρμόζει, ρώτησε: «Έτσι αντιλαμβάνεστε εσείς τη δημοκρατία; Τώρα ένα κόμμα με περίπου 50% στην Τουρκία πήρε την εξουσία. Αυτό θα πρέπει να γίνει σεβαστό από ολόκληρο τον κόσμο, αλλά δεν βλέπω τέτοια ωριμότητα…»
Μέσα σε αυτό το κλίμα, έγινε γνωστό πως ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προτίθεται να επισκεφτεί την Τουρκία για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης ή πιο κομψά, «το προσφυγικό».
Αφού πρώτα δια της Κυρίας Τασίας ανοίξαμε διάπλατα τα προς την Τουρκία σύνορά μας, με την Τουρκία να μην πιστεύει στην ανέλπιστη τύχη της (σχετικό είναι το άρθρο μας 11ης Αυγούστου 2015 με τίτλο Λαθρομετανάστευση: Ουμανισμός, ιδεοληψία, ανικανότητα και τα αμύθητα κέρδη των δουλεμπόρων), τώρα κάτω από το βάρος ενός τσουνάμι μισού εκατομμυρίου ανθρώπων που έφθασαν στην Ελλάδα μέσα σε λίγους μήνες (άλλα δύο εκατομμύρια παραμένουν σε ετοιμότητα στα Μικρασιατικά παράλια) τρέχουμε και φυσικά δεν προλαβαίνουμε.
Η ευφυέστατη συνδικαλίστρια Κυρία Τασία μας διαβεβαίωνε μόλις στις 14 Απριλίου 2015, με επίσημες δηλώσεις, πως «Δεν καραδοκούν τόσοι πολλοί μετανάστες να περάσουν στην Ελλάδα, αφού υπολογίζουμε να φτάσουν το πολύ τις 100.000 μέσα στο 2015»!!
Αρκετοί αναλυτές που παρακολουθούν την Τουρκική πολιτική ολόκληρες δεκαετίες θεωρούν σφόδρα πιθανό ένα απόλυτο ναυάγιο της επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός θεωρεί πως η Τουρκία πρέπει να συμμετέχει στον κύκλο των Ευρωπαϊκών συζητήσεων και να μην αποτελεί συνομιλητή μόνο του Βερολίνου το οποίο, με την επίσκεψη της Άγκελα Μέρκελ στην Τουρκία, λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές, πρόσφερε απλόχερα πολιτική υποστήριξη στον Ερντογάν. Η Ελλάδα διατύπωσε την ανοικτή διαφωνία της για τη μη πρόσκληση της Τουρκικής πλευράς στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών της 23ης Σεπτεμβρίου 2015 για το μεταναστευτικό, αφού οι μεταναστευτικές ροές εξαρτώνται απολύτως από τις προθέσεις και τις διαθέσεις της Τουρκίας, δηλαδή του Ρ. Τ. Ερντογάν. Μέχρις εδώ, απόλυτα σωστά.
Το λάθος ξεκινάει από την αφέλεια της Ελληνικής πλευράς να πιστεύει σοβαρά πως η Τουρκία έχει πρόθεση ή διάθεση να ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές. Όσοι παρακολουθούν την Τουρκία για ολόκληρες δεκαετίες είναι βέβαιοι πως αν το ήθελε, θα το είχε κάνει σε χρόνο ρεκόρ. Αποτελεί κοινό μυστικό πως το κύκλωμα του εμπορίου της ανθρώπινης δυστυχίας ελέγχεται πλήρως από την Τουρκική ΜΙΤ, με κέρδη δισεκατομμυρίων και ολόκληρη οργάνωση που διοχετεύει σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες τζιχαντιστές για μελλοντική αξιοποίηση με εικονικές συζύγους και πολλά παιδιά, παρέχει πλαστά διαβατήρια, έντυπα με τα δικαιώματα των απλών «προσφύγων» ανεξάρτητα από την χώρα προέλευσης τους κ.α.π.
Τώρα μάλιστα τον χειμώνα παρέχει και ειδική έκπτωση 50% στους τιμοκαταλόγους λαθρομετανάστευσης για να αντισταθμίσει το ρίσκο που παίρνουν δυστυχισμένοι άνθρωποι να κάνουν ένα ταξίδι που μπορεί να τους οδηγήσει στον υγρό τάφο, όπως ακριβώς οδήγησε εκατοντάδες γυναίκες και μικρά παιδιά, τις τελευταίες μόλις εβδομάδες.
Μέρκελ: Βασιλιά Σαλμάν, θα συμφωνούσατε και εσείς να αναλάβετε μερικούς πρόσφυγες από την Συρία; Βασιλιάς Σαλμάν Σ. Αραβίας: Δεν μπορώ να το κάνω αυτό Κυρία Μέρκελ. Μπορώ όμως να σας χτίσω 200 τζαμιά γι΄ αυτούς στην Γερμανία!
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α:
Εκείνο που τρομάζει περισσότερο είναι ότι η Τουρκία, με την παραδοσιακή ανατολίτικη πονηριά, εμφανίζεται πρόθυμη και ενθουσιώδης «να συνεργαστεί» σε μια λύση του προβλήματος. Αλλά για να γίνει αυτό θα παρέχει ένα κατάλογο με τις «τρέχουσες απαιτήσεις» της προς τον Αλέξη Τσίπρα, μεταξύ άλλων:
Να κάνουμε αρκετά τζαμιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για την εξυπηρέτηση των Μουσουλμάνων που μας στέλνει συνεχώς (λεφτά για να φτιαχτούν υπάρχουνε μπόλικα), να συμφωνήσουμε να «εκλέγεται από τον λαό» ο μουφτής στην Ξάνθη ώστε να είναι απόλυτα πιστός στην ΜΙΤ (και ας μην εκλέγεται ούτε στην Τουρκία όπου διορίζεται από το κράτος), να υποστηρίξουμε πιο «ενεργά» την Τουρκία στην ενταξιακή της πορεία προς της Ευρώπη παρά το εξόφθαλμο έλλειμμα δημοκρατίας, να «συνεργαστούμε» με μεγαλύτερη κατανόηση στις Τουρκικές θέσεις στο Κυπριακό για να υπάρξει «εποικοδομητική» λύση, να μοιράσουμε το Αιγαίο και τους πιθανούς θησαυρούς που κρύβει σύμφωνα με τις Τουρκικές απόψεις κ.ο.κ.ε. (Σχετικά με τα θέματα αυτά είναι τα άρθρα μας 4ης Οκτωβρίου 2013 με τίτλο Μα για τόσο ηλίθιους μας περνάτε Κύριε Νταβούτογλου; , 11ης Φεβρουαρίου 2014 με τίτλο Κυπριακό: Ευκαιρία ή παγίδα; και 22ας Μαΐου 2015 με τίτλο Συνέδριο FUEN: Η Τουρκική ΜΙΤ αλωνίζει στην ακριτική μας Θράκη).
Είναι πραγματικά τραγικό, αλλά ακόμα και αν ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ικανοποιούσε όλες ανεξαιρέτως τις Τουρκικές απαιτήσεις που θα τον «υποδεχτούν» στην Τουρκία, οι μεταναστευτικές ροές δεν πρόκειται να σταματήσουν, γιατί απλούστατα αποτελούν στρατηγική της Τουρκίας από την δεκαετία του 1980.
Στην Τουρκία οι εθνικές στρατηγικές ακολουθούνται σταθερά, ανεξάρτητα αν βρίσκονται στην εξουσία τα διάφορα κόμματα ή οι στρατιωτικοί. Δεν είναι σαν την Ελλάδα όπου ο κάθε καινούργιος «υπεύθυνος» κάνει αυτά που τον φωτίζει ο Θεός, χωρίς καμιά μακροπρόθεσμη στρατηγική που να έχει καθοριστεί μετά από σχολαστική ανάλυση τεχνοκρατών, στα πλαίσια κάποιου διακομματικού «Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας».
Στην Ελλάδα, η κάθε Κυρά-Τασία μπορεί να ανοίγει τα Ελληνικά σύνορα για «ανθρωπιστικούς λόγους» υπολογίζοντας με αφοπλιστική άγνοια και αφέλεια 100.000 αφίξεις τον χρόνο, ανοίγοντας ταυτόχρονα, έτσι απλά, τον ασκό του Αιόλου για ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Ευχόμαστε ολόψυχα η φυσιολογική απειρία του Έλληνα πρωθυπουργού να μην οδηγήσουν, παρά την δική μας πρόβλεψη, την επίσκεψή του στην Τουρκία σε ένα ακόμα ναυάγιο των συμφερόντων του Ελληνισμού με κυριολεκτικά μηδενικά ανταλλάγματα!
Πηγή: Λεωνίδας Κουμάκης
