ΤΡΕΛΛΗ ΧΑΡΑ
Μὲ γυμνὸ πόδι στὰ πλούσια τὰ λουλούδια,
μὲ ξέπλεγα στὶς αὖρες τὰ μαλλιά της
πετᾷ ἡ τρελλὴ χαρὰ μὲ τὰ τραγούδια,
παιδούλα δροσερὴ σὰ μοσχομπάτης.
Σὰν πεταλούδα βελουδένια χνούδια
τινάζει ἀπ' τὰ πολύχρωμα φτερά της
καὶ στὰ τετράξανθά της τὰ πλεξούδια
κάτι ἀντιφέγγει σὰ μεσημεριάτης.
Καὶ τὴ χαρά της δὲν κρατάει στὰ στήθια,
μὰ ἐκεῖ, ποὺ τρελλὰ κράζει: «τί μοῦ λείπει»,
νὰ σου πετιέται ἀπὸ τὰ κουφολίθια
ἡ γριὰ ἡ ἠχὼ καὶ τῆς φωνάζει: «ἡ λύπη».
εἶμαι γριὰ καὶ ξέρω· μόνον ἂν πάθῃς
μπορεῖς καὶ τί 'ναι ἡ χαρὰ νὰ μάθῃς.
Ἰωάννης Γρυπάρης
«Σκαραβαῖοι καὶ Τερρακότες»
Πηγὴ: Νεοελληνικά Ἀναγνώσματα ΣΤ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (1957)
Ἑλλήνων Φῶς
