Βαθειὰ τὴ νύχτα... (Γεώργιος Δροσίνης)
Βαθειά, τὴ νύχτα, τὰ μεσάνυχτα,
Μὲ τ' ἀνοιχτὰ φτερὰ τοῦ ὀνείρου,
Πετᾶ ἡ ψυχή μου, σκλάβα ἐλεύθερη,
Στοὺς μυστικοὺς κόσμους τοῦ Ἀπείρου.
Τὴ νύχτα βλέπει ὅλα τ' ἀθώρητα,
Ποὺ ἀπόκρυβεν ἡ πλάνα μέρα.
Τὴ νύχτ' ἀκούει ὅλα τ' ἀνάκουοτα
Στὸν ἀτρικύμιστον ἀέρα:
Βλέπει τῶν τάφων τὰ φαντάσματα
Καὶ τὰ λευκὰ στοιχειὰ τῶν κάστρων
Κι' ἀκούει τῶν δέντρων τὸ μεγάλωμα
Καὶ τὸ περπάτημα τῶν ἄστρων.
Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ
ΜΠΟΥΚΕΤΟ Τόμ. 8, Αρ. 397 (1931)
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς
Πηγή: Ψηφιακή Συλλογή Πλειάς
Η χρήση του περιεχομένου καθορίζεται από την άδεια Creative Commons Attribution 3.0 License