ΖΕΥΣ ΠΕΛΑΣΓΙΚΟΣ

Ποσειδώνας ή Δίας, γ. 460 π.Χ., Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα.

Σύνορο δρόμου ἡ διάφεγγη ἀστροσύναξη χαράζει
στὸν κόρφο τῆς δειλῆς Ἑκάτης·
ἔρχεται ἡ φλόγα ἡ χαραυγή· ὁ ἀπόδημος περάτης
τὸ σπιτικὸ ὀνειρεύεται κι ἀνατριχιάζει.

Σὲ λίγο ρόδο ἡ κυματούσα θάλασσα θ' ἀνθίσει
κι ὁ κάμπος τὴ ζεστὴ ἀνεμώνη·
καὶ θάναι ἡ μοίρα κ' ἡ ἄνοιξη, τὸ πετροχελιδόνι,
ποὺ θἄρθει ἐδῶ τὸ ἡλιόφωτο νὰ πιεῖ καὶ νὰ μεθύσει.

Ἵμερος νέος ἀνθοβολεῖ στὸ ἀρχαῖο τὸ κατόπι,
ποὺ γαληνὸς τὸ διαφεντεύει ὁ Δίας·
Κεραύνιος ὄχι· τῆς χλωρῆς θησαυριστὴς εὐδίας.
Μέσ' στὴ μεγαλοσύνη του περνοῦν καιροὶ καὶ ἀνθρώποι,

Μὰ ἡ πέτρα τοῦ πελασγικοῦ κορμιοῦ του δὲ ραγίζει.
Καὶ πάντα νιόνυφη ἡ καρδιά του
σπέρνει στὴ γῆς τὸ νέο βλαστὸ κι ὀπώρα νέα καρπίζει
μέσ' στὴν πυκνή του στόχαση καὶ στὴν ἀνασαιμιά του.

Ι.Μ.ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ



Πηγή: «Νέα Ἑστία» τχ. 400, 1944

Ἑλληνων Φῶς

Σχετικά άρθρα...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *