ΗΘΕΛΑ

Παναγία τῆς Κανακαριᾶς στὰ κατεχόμενα
Πηγή: ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Ἤθελα στὰ χέρια μου νὰ κρύψω
τὸ χειμωνιασμένο πρόσωπό μου,
σὰ νὰ ζητοῦσα νὰ χαθῶ, σὰ νἄθελα νὰ λείψω
ἀπὸ τὸ φῶς κι ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου.

Ἤθελα στὰ χέρια μου νὰ κρύψω
τὸ χειμωνιασμένο πρόσωπό μου,
καὶ πρὸς τὴ γῆ (σὰν ἕτοιμος νὰ σωριαστῶ) νὰ σκύψω,
καὶ σὰν ἀπὸ τὴ μάκρητα ἑνὸς δρόμου.

Καὶ τὸ σώριασμά μου νὰ τὸ κόψῃ
καὶ νὰ γύρῃ γιὰ νὰ μέ κρατήσῃ
ἕνα κορμί, ἕνα σπάρασμα, μιὰν ὄψη,
μιὰ ψυχή, μιὰ γυναίκα ἰδέα, ἕνα μεθύσι.

Καὶ τὰ γόνατά της ν' ἀγκαλιάσω
καὶ τὰ χέρια τὴν νὰ τὰ γλυκασπαστῶ,
καὶ νὰ τὴς ξεμολογηθῶ καὶ νὰ τῆς ξεσκεπάσω
ὅ,τι μέσα μου κρύβεται κλειστό,

ὅ,τι ντρέπομαι νὰ πῶ κι ὅ,τι φοβᾶμαι
κάποιες ἄκαρπες ἄθλιες ἁμαρτίες,
ὅ,τι σκληρὰ μὲ τυραννᾶ κι ὅ,τι δὲν θέλω νἆμαι,
τὶς ἄγριες κυνηγῆτρες μου Ἐρινύες,

τὶς ἀρρώστιες μου καὶ τὶς βαργεστισιές μου,
ὕπνους, ἀρνησιές, πλάνες, ψευτιές, ψεγάδια,
τοῦ χτήνους κάποιους λογισμούς, τοὺς μαύρους ἔρωτές μου,
ἀξημέρωτα μέσα μου σκοτάδια.

Καὶ προσκυνητὴς ἁμαρτωλὸς —δὲν ξέρω—
ἀντὶ λιβάνια καὶ κεριὰ καὶ στέφανα ἑνὸς γάμου,
(στὰ γόνατά της καρφωτὸς) νὰ τῆς προσφέρω
τὰ μολυβένια κρίματά μου.

Κ' ἐκείνη στὸ κεφάλι μου τὰ χέρια της νἁπλώσῃ,
Σίβυλλα, χέρια δυνατὰ καὶ μυστικὰ,
καὶ σπλαχνικὰ εὐλογώντας με νὰ τὰ μεταμορφώσῃ
τοῦ πειρασμοῦ τὰ στόματα σὲ μάτια ἐκστατικά.

Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος ΙΑ΄. Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
ΒΡΑΔΙΝΗ ΦΩΤΙΑ

Ἑλλήνων Φῶς