Ο ΨΑΛΜΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Frédéric Mistral
Κύριε ὁ θυμός σου ἐπὶ τέλους ἐξακοντίζει τοὺς κεραυνούς του ἐπάνω μας. Μέσα στὴ νύχτα τὸ καράβι μας χτυπᾶ τὴν πλώρη του στοὺς βράχους.
Κύριε, μὲ τὸ σίδερο τῶν βαρβάρων μᾶς ἔκοψες σὰν τὰ ὤριμα στάχυα. Κανένας ἀπὸ τοὺς ἀδιάντροπους ποὺ βοηθούσαμε δὲν ἔρχεται νὰ μᾶς συντρέξῃ.
Κύριε, σὰν τὸ καλάμι μᾶς λυγίζεις καὶ ὅλη μας τὴν περηφάνια σήμερα τὴ συντρίβεις. Καὶ κανένας δὲν μᾶς ζηλεύει σήμερα, ἐμᾶς ποὺ ἴσα μὲ χθες τὸ καύχημα τῶν ἄλλων φανταζόμεθα πὼς ἤμεθα.
Κύριε, στὸν πόλεμο καὶ στὴ διχόνοια ρημάζει ἡ χώρα μας, καί, χωρὶς τὴν εὐσπλαχνία σου θὰ φαγωθοῦμε μικροὶ καὶ μεγάλοι.
Κύριε, φοβερὰ μὲ χτυπᾶς· σὲ μιὰ τρομαχτικὴ συνταραχὴ συντρίβεις τὴ δύναμή μας καὶ μᾶς βιάζεις νὰ ἐξομολογηθοῦμε τὰ περασμένα μας ἁμαρτήματα.
Κύριε, τοὺς ἀφήσαμε τοὺς αὐστηρὰ χαραγμένους παλαιοὺς δρόμους καὶ νόμους. Ἀρετή, οἰκογένεια, ὅλα τὰ εἴχαμε ἀφανίσει καὶ κάτου ρίξει.
Κύριε, δίνοντας τὸ κακὸ παράδειγμα, εἴχαμε κλείσει τοὺς ναοὺς σου, καὶ τὸ Χριστό σου τὸν περιγελάσαμε.
Κύριε, πίσω μας τοὺς ἐγκαταλείψαμε τοὺς ὅρκους σου καὶ τὴν ἐντολή σου. Καί, ὠμά, δὲν ὠμόσαμε πίστη παρὰ στὸ συμφέρον καὶ στὴν Πρόοδο!
Κύύριε, στὸν οὐρανό σου τὸν ἔρημο σκεπάσαμε τὸ φῶς σου μὲ τὸν καπνό μας. Καὶ σήμερα ἐμπαίζουν τὰ παιδιὰ τοὺς σεμνοὺς πατέρες.
Κύριε, φυσήξαμε ἐπάνω στὴν Ἁγία σου Γραφὴ μὲ τὸν ἄνεμο τῆς ψεύτικης σοφίας. Καὶ ὀρθωμένοι σὰν τὲς ψηλὲς λεῦκες ἐμεῖς οἱ ἀδύνατοι κηρύξαμε τοὺς ἑαυτοὺς μας θεούς.
Κύριε, παρατήσαμε τὸ καλοχάραχτο μονοπάτι· κάθε σέβας τὸ καταπατήσαμε. Καὶ μὲ τὸ βαρὺ κρασὶ ποὺ μᾶς μεθᾶ, λερώνουμε τοὺς ἀθώους.
Κύριε, εἴμαστε τὰ τέκνα σου τὰ ἄσωτα. Ἀλλὰ εἴμαστε οἱ ἀρχαῖοι σου χριστιανοί. Ἂς μᾶς τιμωσήσῃ ἡ δικαιοσύνη σου. Μὴ μᾶς παραδίνῃς στὸ θάνατο.
Κύριε, γιὰ χάρη τῶν γενναίων ποὺ πήγανε στὸν πόλεμο χωρὶς νὰ λιγοψυχήσουν, παλληκαρίσια, ὑποταχτικά, ἀγέλαστα, καὶ πέσανε ὕστερα πολεμώντας·
Κύριε, γιὰ χάρη τῶν μανάδων ποὺ προσεύχονται γιὰ τὰ παιδιά τους καὶ ποὺ μήτε τώρα, μήτε ὕστερα θὰ τὰ ξαναϊδοῦνε·
Κύριε, γιὰ χάρη τῶν γυναικῶν ποὺ βυζαίνουνε τὰ βρέφη τους καὶ ποῦ ποτίζουν μὲ δάκρυα τὴ γῆ καὶ τὰ σεντόνια τῶν κρεββατιῶν τους·
Κύριε, γιὰ χάρη τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων, γιὰ χάρη τῶν δυνατῶν, γιὰ χάρη τῶν νεκρῶν ποὺ χαθήκανε γιὰ τὴν πατρίδα, γιὰ τὸ χρέος καὶ γιὰ τὴν πίστη·
Κύριε, γιὰ τόσες συμφορές, γιὰ τόσα δάκρυα, γιὰ τόσους πόνους, γιὰ τόσες πόλεις ποὺ κατερειπώθηκαν, γιὰ τόσο ἁγιασμένο αἷμα·
Κύριε, γιὰ τόσες ἀτυχίες, γιὰ τόσες σφαγές, φωτιές, γιὰ τόσο πένθος, γιὰ τόση καταφρόνια ἐπάνω μας,
Κύριε, ξαρμάτωσε τὴ δικαιοσύνη σου! Κοίταξέ μας. Ἄκουσε τοὺς γόους τῶν πληγωμένων.
Κύριε, ἂν οἱ χῶρες σου, ἀντάρτισσες, ἀπὸ τὸν ὄλβο τους ἢ ἀπὸ τὴν τρέλλα τους, ἀναποδογύρισαν τὴ ζυγαριά σου καὶ σὲ ἀρνήθηκαν,
Κύριε, μπρὸς στὸ βουνήσιο φύσημα, αἶνος πρὸς τὸν Κύριο, χειμώνα, καλοκαίρι, ὅλα τὰ δέντρα τοῦ κάμπου ὑποτεχτικὰ μαζὶ λυγίζονται.
Κύριε, ἀπὸ λήθη ἁμαρτήσαμε. Συγχώρησε τὴν ἁμαρτία μας. Μετανοοῦμε γιὰ τὰ περασμένα κακά.
Κύριε, θέλουμε νὰ ξαναγίνουμε ἄντρες. Στῆσε μας ξανὰ ἐλεύθερους. Ὅλα τὰ τέκνα τῆς φυλῆς μας βαδίζουμε ὁλόϊσα στὴ χώρα μας.
Κύριε, δὲν ἐπράξαμε ἐμεῖς τὸ κακό. Στεῖλε μας ἐδῶ κάτω μιὰ ἀκτῖνα εἰρήνης. Κύριε, βόηθα τὸ ζήτημά μας. Καὶ θὰ ξαναζήσουμε καὶ θὰ σε ἀγαπήσουμε.
1916.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ὁ «Ψαλμὸς τῆς μετανοίας» δημοσιεύτηκε στὴν ἐφ. «Ἐμπρὸς» τῆς 1 Ὀκτ. 1916, στὴ θέση τοῦ τακτικοῦ χρονογραφήματος τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ ποὺ τὸ ὑπέγραφε μὲ τὸ ψηφίο W. Στὸ τέλος τῆς μετάφρασης σημειώνει ὁ ποιητής: «Δὲν ἠξεύρω ἀπὸ ποίαν λυρικὴν κατάνυξιν ἢ ἀπὸ ποίαν βυζαντινὴν σκέψιν συρόμενος ἐνεθυμήθην σήμερον τὸν ἐξαίσιον «Ψαλμὸν τῆς μετανοίας» τὸν ὁποῖον ἐτόνισε κατὰ τὸ 1870 ὁ μέγας φίλος μου, ὁ Φρειδερῖκος Μιστράλ, κλαίων τὴν συμφορὰν τῆς πατρίδος του. Κάθε στίχος ἕν ἀναστέναγμα καὶ κάθε του στροφὴ χονδρὴ σταλαγματιὰ δακρύων».
Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος ΙΑ΄. Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
ΞΑΝΑΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΕΠΙΜΕΤΡΟ, ΑΛΛΕΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ
Φωτογραφία: Ἁγία Ζώνη
Ἑλλήνων Φῶς
