Ἡ μουσική (Γεράσιμος Μαρκορᾶς)

Κωνσταντίνος Παρθένης, Ορφέας και Ευρυδίκη, ελαιογραφία, περ. 1925-1930. Αθήνα, Συλλογή Υπουργείου Εξωτερικών.
Πηγή: Τέχνης Σύμπαν και Φιλολογία

Χαῖρε, ὦ θεία, ποὺ μάγια τόσα
δίχως μίλημα σκορπᾶς·
ποὺ τοῦ κόσμου κάθε γλῶσσα
μὲ τοὺς ἤχους σου νικᾷς!

Σὰν τὸ στῆθος πλημμυρίσῃ
ἀπὸ αἰσθήματα πολλά,
μέσα ἐκεῖθε νὰ τὰ χύσῃ
δυσκολεύεται ἡ λαλιά.

Στῆθος τέτοιο ξαλαφρώνει
μία μονάχη σου πνοή,
κάνοντάς του, σὰν ἀηδόνι,
καὶ τ' ἀξήγητα νὰ πῇ.

Δῶρο ἀτίμητο τοῦ Ὑψίστου,
σὰν τ' ἀέρι, σὰν τὸ φῶς,
εἶσαι τάχα τῆς φωνῆς του
ἕνας ἦχος μακρυνός;

Τοῦ λιγόχρονου ἐδῶ κάτου
μυστικὰ γλυκομιλεῖς·
εἶσαι ἀθώα συντρόφισσά του
στὸ ταξίδι τῆς ζωῆς,

ἀπὸ τόσες ὁποὺ ἡ μάννα
νανουρίζει τὸ παιδί,
ὡς τὴν ὕστερη καμπάνα,
ποὺ στὸν τάφο μᾶς καλεῖ.

Δῶσε, ὦ, δῶσε, ἀγαπημένη,
τοὺς ῥυθμούς σου κι' ἐκεινοῦ
ποὺ σὲ στίχους παρασταίνει
ὅσα βλέπει μὲ τὸ νοῦ.

Φέρτε ἀντάμα ἐσεῖς οἱ δύο
τὸ φευγᾶτο Ἰδανικό·
μὴ τῆς ὕλης τὸ στοιχεῖο
βασιλέψῃ μοναχό.

Ναί· μὲ ὡραία μεγάλη νίκη
ἀπ' τὸν ἅδη ἐσεῖς μαζὶ
τὴν ἀσώματη Εὐρυδίκη
ξαναφέρετε στὴ γῆ.

1901

*Μαρκορᾶς Γεράσιμος. Ἐγεννήθη εἰς τὴν Κεφαλληνίαν ἐκ Κερκυραϊκῆς οἰκογένειας τὸ 1826 καὶ ἀπέθανε στὶς 28 Αὐγούστου το 1911 ἐν Κέρκυρᾳ. Διδάκτωρ τῆς νομικῆς, διετέλεσεν ἀνώτατος ὑπάλληλος ἐπὶ τῆς Ἀγγλικῆς κατοχῆς καὶ μετὰ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐπτανήσου βουλευτὴς Κέρκυρας. Ἠσχολήθη μετὰ πολλοῦ ἔρωτος εἰς τὴν ποίησιν ἀνήκων εἰς τὴν σχολὴν τοῦ Σολωμοῦ μετὰ τῶν συμπατριωτῶν Μαβίλη καὶ Πολυλᾶ. Ἡ μοῦσα τοῦ ποιητοῦ ἀνακαινίζει τὰ παλαιὰ θέματα, ζωντανεύει τὰ ἄψυχα, παραλαμβάνει τὸ ἀπόσταγμα καὶ ἀπορρίπτει τὰ περιττά, ἀποδίδουσα οὕτω τύπους ὑπεράνω τοῦ πραγματικοῦ μὲ μορφὴν καὶ λάμψιν ὡραίου καὶ ὑψηλοῦ. Ἔργα του: Ὁ ὄρκος, ἐπικολυρικὸν, θεωρούμενον ἀριστούργημα τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας (ᾆσμα ᾀσμάτων τοῦ σύγχρονου ἡρωισμοῦ Κ. Παλαμᾶς πρῶτα κριτικὰ), ἔμμετρα διηγήματα, τὰ πρῶτα λιανοτράγουδα, μικρὰ ταξείδια, βασιλικὸς ὕμνος κ.ἄ

Πηγὴ: Νεοελληνικά Ἀναγνώσματα Γ' ΤΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΩΝ (1938)
Ἀντιγραφὴ: Ἑλλήνων Φῶς