Ας αρχίσουμε «ανταρτοπόλεμο»…
Να καλέσουμε την ελληνική ομογένεια σε έναν υπέρ πάντων αγώνα...
Να κάνουμε ένα σχέδιο αντεπίθεσης στα ευαίσθητα σημεία των δανειστών
Γράφει ο Παναγιωτίδης Μάρκος
Δευτέρα 6/7/2015. Η επόμενη ημέρα μίας σημαντικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και της Ελλάδας απέναντι στους ευρωπαίους δανειστές που λειτουργούν «ιδιόμορφα» στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα.
Με το «όχι» σαν αποτέλεσμα (με σημαντικό ποσοστό) η Ελλάδα κέρδισε μία σημαντική νίκη, που όμως αν δεν διαχειριστεί σωστά, μπορεί να αποδειχθεί και «Πύρρειος». Ταυτόχρονα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έδωσε χρόνο παραμονής στην εξουσία στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μετά από πέντε μήνες διαπραγματεύσεων απέτυχε να επιτύχει - ικανοποιήσει τους λόγους της εκλογής του, δηλαδή την μείωση του χρέους και την «διαγραφή» ή επαναδιαπραγμάτευση επί των μνημονίων.
«Μέγα θαύμα τρεις ημέρες», λέει η σοφή λαϊκή παροιμία, μόνο που, δυστυχώς, στην περίπτωση της Ελλάδας η συνέχεια αναμένεται στην καλύτερη των περιπτώσεων πάρα πολύ δύσκολη, αφού είναι δεδομένο ότι η γερμανική Ευρώπη δεν μπορεί –και δεν είναι διατεθειμένη- να δεχτεί την «ελληνική ανταρσία», η οποία αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως και «δεόντως» ενδέχεται να αποκτήσει μεταδοτικά χαρακτηριστικά «μολύνοντας» και άλλες χώρες της ευρωζώνης…
Και τώρα τι θα γίνει; Θα περιμένουμε απλά την αντίδραση των Ευρωπαίων για να σκεφτούμε την επόμενη κίνησή μας ή θα πρέπει να διερευνήσουμε για πιθανά τρωτά σημεία των δανειστών, πάνω στα οποία θα ρίξουμε το βάρος της «άμυνάς» μας ώστε να αποκτήσουμε πλεονεκτήματα σε μία ουσιαστική διαπραγμάτευση, η οποία πρέπει να αποδεχθούμε ότι δεν έγινε μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να χαθούν 5 πολύτιμοι μήνες;
Το πρώτο που πρέπει να αναρωτηθούμε (ή να κατανοήσουμε) είναι το ευαίσθητο σημείο των δανειστών. Εκεί που πρέπει να επικεντρωθούμε και να ασκήσουμε το μέγιστο βάρος των πιέσεών μας. Έστω και αυτή την ύστατη στιγμή καλούμαστε, πρώτα να είμαστε ενωμένοι και δεύτερον να επιχειρήσουμε να ενεργοποιήσουμε παγκοσμίως δυνάμεις ικανές να στηρίξουν τις ελληνικές θέσεις.
Η «αχίλλειος πτέρνα» των δανειστών είναι το ανθρωπιστικό στοιχείο (το οποίο είναι έτοιμοι να το χρησιμοποιήσουν από την πλευρά τους για να δείξουν στη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι απάνθρωποι…), το οποίο τους «βαραίνει» ιστορικά.
Κανονικά, τους πέντε μήνες που πέρασαν, θα έπρεπε να γίνει μία επιστράτευση των ικανότερων ακαδημαϊκών, που με τη βοήθεια των απανταχού ελλήνων, μέσα από ημερίδες θα ενημέρωναν την παγκόσμια κοινή γνώμη για το τι συνέβη και το τι συμβαίνει στην Ελλάδα μετά από 5 χρόνια μνημονίων. Καλούμαστε τώρα, να δημιουργήσουμε μία έκρηξη ελληνικής ενημέρωσης, σε όλο τον κόσμο. Η δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος που θα αποτελείται από διανοούμενους, διεθνείς προσωπικότητες και πολιτικούς, ήταν (και εξακολουθεί εν μέρει να είναι) η μοναδική μας δυνατότητα να καταφέρουμε ένα ισχυρό πλήγμα στην εικόνα των δανειστών.
Για να μεγιστοποιηθούν τα αποτελέσματα μίας τέτοιας κίνησης, θα έπρεπε η κυβέρνηση να καλέσει όλους τους διπλωμάτες (να ανασύρει από την αδράνεια και εκείνους που έχουν συνταξιοδοτηθεί) με την βοήθεια των οποίων θα γίνει κατορθωτή μία προσέγγιση σε χώρες ευρωπαϊκές και μη, για να επιτευχθεί ένα «τείχος» απέναντι στην αδιαλλαξία των δανειστών.
Επειδή αυτά δεν συνέβησαν, και ο χρόνος σπαταλήθηκε στα κλειστά γραφεία των διαπραγματεύσεων, σήμερα η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου καλείται μέσα σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να αποκομίσει οποιοδήποτε όφελος (για την ακρίβεια οποιοδήποτε λιγότερο οικονομικό μέτρο) μέσα σε ένα περιβάλλον που μόνο ως φιλικό δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Έστω και αυτή τη στιγμή, όμως, μπορούν να γίνουν διεθνείς συνεδριάσεις στην Αθήνα ή σε άλλες μεγάλες πόλεις του κόσμου, στις οποίες θα αναδειχθεί η υπάρχουσα καταστροφή και θα επισημανθεί η επικείμενη ισοπέδωση (οικονομική, πολιτική και κοινωνική) με την οποία απειλείται η Ελλάδα.
Σε αυτές τις συνεδριάσεις θα πρέπει να κληθούν προσωπικότητες διεθνούς κύρους, από όλο το φάσμα των επιστημών, αλλά και πολιτικοί, οι οποίοι θα στηρίξουν ηθικά την Ελλάδα. Καλό είναι να αποφευχθούν άμεσες αναφορές στο παρελθόν της Γερμανίας, αλλά να τονιστούν λέξεις και φράσεις όπως π.χ. γενοκτονία, επίθεση κατά χώρας, αλαζονική παρέμβαση στο εσωτερικό ξένης χώρας, κίνδυνος της δημοκρατίας κ.α., ενώ θα πρέπει να τονίσουμε και να ρωτάμε πως είναι δυνατόν να τιμωρείται ένας λαός εξαιτίας των κακών πολιτικών του...
Χρόνος δεν υπάρχει, δυστυχώς, για να μεγιστοποιηθούν τα πιθανά αποτελέσματα μίας τέτοιας δράσης. Ας υπάρξει, τουλάχιστον, μία οργανωμένη απόπειρα κατά των διαθέσεων της Γερμανίας και των δορυφορικών σε αυτήν κρατών. Στο σημείο που βρισκόμαστε, πέρα από την ένεση πατριωτισμού και ηθικής ανάταξης που έφερε το «όχι», καλό είναι να οργανώσουμε, επιτέλους, μία συντονισμένη και ευρεία αντεπίθεση εκεί που «πονάνε» οι αδιάλλακτοι δανειστές.
Αφού δεν έχουμε τη δυνατότητα να συγκρουστούμε κατά μέτωπο με την πανίσχυρη Γερμανία και το «μπλοκ» των χωρών που η ίδια επηρεάζει στην Ευρώπη, ας ξεκινήσουμε έναν ιδιόμορφο ανταρτοπόλεμο, επιχειρώντας να δημιουργήσουμε φθορές στις θέσεις των δανειστών, αλλά, κυρίως, βάλλοντας στην ψυχολογία και το ηθικό μέρος, να βρούμε συμμάχους (χώρες και προσωπικότητες) που θα ισχυροποιήσουν τις θέσεις μας. Μπορεί στα κλειστά γραφεία των διαπραγματεύσεων να μην ισχύουν λέξεις όπως «ηθική» και «δίκαιο», όμως έξω από αυτά, οι λέξεις αυτές έχουν μία ιδιαίτερη βαρύτητα και έχουν την δυνατότητα να ασκήσουν πολλές και μεγάλες πιέσεις στους ευρωπαϊκούς λαούς (κυρίως της νότιας Ευρώπης), που μέχρι στιγμής «ενημερώνονται» με ισχυρές δόσεις σωβινισμού εις βάρος των Ελλήνων και της Ελλάδας.
Αν δεν το κάνουμε αυτό τώρα, πότε θα έχουμε και πάλι την ευκαιρία; Ίσως ποτέ…
ΥΓ: Όσοι νομίζουν πως βρισκόμαστε στο τέλος, τους λέμε πως η πραγματική "μάχη" και τα αποτελέσματά της, δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη. Είμαστε στο ξεκίνημα της κορύφωσης μίας αντιπαράθεσης της γερμανικής Ευρώπης με την Ελλάδα, που για μία ακόμη φορά αντιστέκεται αποφασισμένη να "πέσει" μαχόμενη... Και αυτή η ελληνική αντίδραση φέρνει ιστορικές μνήμες σε όλους τους εμπλεκόμενους...
Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
