«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Μέρες γιορτινές, καί πόσο ἡ γιορτή ἀνθρωπεύει τούς ανθρώπους. Μιά ἐλάχιστη ρωγμή στό προσωπεῖο τῆς ἄμυνας πού ἐπιβάλλει ἡ καθημερινότητα, κάποια γιορτινή ἀδεξιότητα στή σχέση, καί ξαναβρίσκουμε στά πρόσωπα τήν εὐαισθησία τοῦ παιδιοῦ δίχως...
Τὸ Ἑλληνικὸ τινάχτηκε λιοντάρι Κι' ἐσώριασε συντρίμμια τὰ δεσμά του. Περήφανο μουγγρίζει καὶ σὲ πάλη Θανάτου τὸν ἄπιστο Τοῦρκο καλεῖ. Τοῦ Ἰλισσοῦ, στὸ βαρὺ μουγγρητού του, Καὶ τοῦ Ἰσμηνοῦ τὰ νερὰ λαχταρίζουν· Κι' ὁ...
Δέν τρόμαξε γιατί ἦλθε ὁ Ἄγγελος μέσα- (τό ἤξερε πώς θά συμβεῖ) κι ἐλάχιστα - καθὠς κανείς ξαφνιάζεται, σάν ἡλιαχτίδα ἤ τό φεγγάρι, νύχτα, στό δῶμα του φα- νεῖ - τό βλέμμα φρόντισε ἀπό...
ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «Εἶμαι ἡ Πατρίδα. Μουσικὴ στὸ διάβα μου τόν ἀέρα δένει. Ριζώνω ὅπου σταθῶ. Φῶς ὅπου πατῶ σπέρνω. Καὶ μιᾶς ἀλήθειας καὶ μιᾶς χάρης εἶμ' ἐγὼ ἡ μετέρα, καὶ ἦρθα. Τὸν ὕμνο...
Κάθε χρόνο μὲ τὸν ἐρχομὸ τῆς ἄνοιξης μέσα εἰς τὰ μαρτιάτικ ἀνθίσματα μᾶς περιμένει ἕνας βωμός. Ἡ φύση νομίζεις πὼς προθυμοποιεῖται νὰ τὸν καταστολίσῃ ἡ ἴδια μὲ τὰ πράσινα κλαδιά της καὶ μὲ τὰ...
P I E T A΄ Τώρα ἡ δυστυχία μου πληροῦται κι ἀνέκφραστη με κατακλύζει. Κοκαλώνω ὅπως ἡ πέτρα μες στήν καρδιά της κοκαλώνει. Κι ἔτσι σκληρή, γνωρίζω μόνο ἕνα: μεγάλωσες - ...... καί μεγαλώνεις...
